Wygląd (zewnętrzny i na przekroju)                    

Średniej wielkości pętka kiełbasy. Jelita naturalne, napełnione farszem mięsnym. Na przekroju widoczne chude kawałki mięsa. Osłonki ściśle przylegające do treści wędliny

Kształt (zewnętrzny i na przekroju)

Kształt tradycyjnej kiełbasy. Okrągłe, cienkie pętka. W przekroju owalne krążki

Wielkość

Długość pętka ok.40 cm, średnica 2-3 cm, masa ok.30-35 dag

Barwa (zewnętrzna i na przekroju)

Ciemnobrązowa, charakterystyczna dla wędzonek

Konsystencja, „wrażenie w dotyku”

Stała, sprężysta

Smak i zapach

Smak swoisty dla chudej kiełbasy wieprzowej, słono-pieprzny z wyczuwalną nutą czosnku, o wyraźnym zapachu wędzonego mięsa

 

Tradycja, pochodzenie oraz historia produktu rolnego, środka spożywczego lub napoju spirytusowego

Kiełbasa jest nieodłącznym elementem kuchni staropolskiej. Dotarła do nas w czasach saskich i jest bez wątpienia rarytasem polskich stołów. Tajniki robienia kiełbasy były przez lata umiejętnością pożądaną. W czasach saskich głoszono, że dobry szlachecki kucharz powinien umieć przyrządzać ją na 12 sposobów, a pański aż na 24 sposoby.

Tradycja wytwarzania kiełbasy w Siedliskach sięga około 50 lat. Od niepamiętnych czasów na wsi hodowano świnie, które były ubijane przy okazji różnego rodzaju świąt, spotkań rodzinnych czy żniw. Ze względu na ograniczone możliwości przechowywania, a przede wszystkim brak lodówek, większość mięsa wędzono lub wyrabiano z niego kiełbasy. Mięso wykorzystywane do produkcji kiełbasy pochodziło w głównej mierze z trzody chlewnej hodowanej w okolicznych gospodarstwach rolnych.

Receptura kiełbasy wiejskiej siedliskiej, opracowana przez Siedliszczan
do perfekcji, wyróżniała się i nadal wyróżnia na tle innych wyrobów wędliniarskich wytwarzanych na Lubelszczyźnie. Po dziś dzień zachwyca głębią smaku i niepowtarzalnym zapachem wędzonki.

Kiełbasa wiejska siedliska wyrabiana jest z mieszanki wysokogatunkowego mięsa chudego i tłustego, doprawionego mieszanką świeżych przypraw. Cały proces powstawania kiełbasy odbywa się według tradycyjnej receptury z odpowiednim doborem drewna dębowego, w dymie o ściśle określonej temperaturze 80-85°C przez 2-2,5 godziny. Proces wędzenia nadaje produktowi ciemnobrązowej barwy oraz stałej i sprężystej konsystencji.

Tradycyjną metodę produkowania kiełbasy wiejskiej siedliskiej pamiętają starsze pokolenia. Wieść o niej nie zaginęła i jest przekazywana coraz większej rzeszy smakoszy potraw tradycyjnych, ceniących sobie dawne receptury. Słono-pieprzny smak kiełbasy wiejskiej siedliskiej z wyczuwalną nutą wędzonki czyni produkt wyjątkowym i niepowtarzalnym.