Wygląd:

Kiełbasa w jelicie naturalnym z lekko pomarszczoną powierzchnią. Na przekroju składniki równomiernie rozmieszczone z miejscami widoczną galaretką. W przekroju widoczne szare oczko.

Kształt:

Przypomina wianek uformowany według naturalnego skrętu osłonek. Na przekroju przyjmuje kształt owalny.

Rozmiar:

Pęta o przekroju około od 27 mm do 33 mm, długości od 22 cm do 27 cm i przeciętnej wadze około 0,20 kg.

Barwa:

Zewnętrzna niejednolita – jasnobrązowa do ciemnobrązowej z odcieniem wiśniowym. Na przekroju od różowej do ciemnoróżowej. Barwa tłuszczu biała lub kremowa. Na środku przekroju widoczne charakterystyczne szare oczko. Galaretka w kolorze żółtym.

Konsystencja:

Ścisła, jędrna, wilgotna.

Smak:

Zapach i smak charakterystyczny dla produktu wędzonego. Smak łagodny, umiarkowanie słony, wyczuwalne przyprawy takie jak czosnek i pieprz.

Dodatkowe Informacje:

Tradycja:

Tradycje masarskie regionu dzisiejszych gmin Liszki i Czernichów sięgają początku XVII wieku, kiedy to odbywały się „wolnice”, czyli wolne targi, na których niezrzeszeni rzemieślnicy mogli sprzedawać swoje wyroby. Ze źródeł opisujących rzeźników krakowskich w 1930 roku wiadomo, że na „wolnicy” w Krakowie swoje wyroby sprzedawali masarze z podkrakowskich wsi. Wielu z nich pochodziło właśnie z okolic Liszek i Czernichowa. W swoich skromnych warsztatach przygotowywali wędliny za pomocą prostych urządzeń. Wśród wielu specjałów przygotowywana była i jest do dnia dzisiejszego między innymi kiełbasa wiejska z galaretką z Nowej Wsi Szlacheckiej. Wyrabiana jest z mięsa ze świeżo ubitego zwierzęcia, po wystudzeniu i wyodrębnieniu odpowiednich elementów. Podstawę produkcji kiełbasy stanowi głównie łopatka, karczek oraz fragmenty niewykorzystanej szynki. Może być użyty dodatek mięsa wołowego, zwłaszcza wtedy, gdy mięso wieprzowe jest zbyt tłuste. Po zmieleniu mięsa dodawana jest sól, pieprz, czosnek, odrobina cukru, skrobia i woda, a następnie całość jest mieszana. Mięso powinno być dobrze i umiejętnie wymieszane, wtedy kiełbasa uzyskuje ścisłą konsystencję. Tak przygotowanym farszem wypełniane są jelita, które uprzednio bardzo długo były płukane, czyszczone i moczone. Po napełnieniu jelit, nakładane są zwitki, a pęta surowej kiełbasy wieszane na drążkach w wędzarni. „Kiełbasa wędziła się z 3 godziny. Poznawałam, że jest już dobra, bo jak otwierałam wędzarnie, to się słuchało, czy kiełbasa „rzechcy”, czy ona „godo”. Jak była gorąca, to tak szumiała” (Wywiad przeprowadzony z mieszkańcami gminy Liszki). Po uwędzeniu gotową kiełbasę wyróżnia specyficzny smak i zapach oraz charakterystyczna galaretka, gromadząca się w załamaniach wianków. Receptura kiełbasy wiejskiej z galaretką z Nowej Wsi Szlacheckiej oparta jest na lokalnej, wielopokoleniowej technologii wytwarzania wynikającej z wieloletnich tradycji masarskich. Ponadto, od wielu lat prezentowana jest podczas różnych przedsięwzięć promujących małopolskie specjały, między innymi podczas Małopolskiego Festiwalu Smaku.