Wygląd:

Kluski przygotowane z mąki gryczanej ze zmielonej gryki.

Kształt:

Owalny, lekko spłaszczony walec.

Rozmiar:

Kluski cięte lub rwane o długości 2 cm.

Barwa:

Szara z delikatnym odcieniem brunatnego, w przekroju widoczne małe drobinki (zmielone łuski gryczane).

Konsystencja:

Elastyczna, kluski lekko szorstkie.

Smak:

Lekko gorzkawy, palonej gryki.

Dodatkowe Informacje:

Tradycja:

Kierzkówka to mała wieś w powiecie lubartowskim, położona na Wysoczyźnie Lubartowskiej, w północnej części województwa lubelskiego. Na tych terenach ze względu na niską jakość gleb, od lat najlepiej w uprawie sprawdza się gryka, którą w zależności od regionu i naleciałości gwarowych nazywa się: reczka, hreczka, tatarka. Mieszkańcy wsi przygotowywali z gryki najczęściej kluski gryczane, które dawniej często gościły na stołach, jako smaczny i pożywny posiłek. Gryka na mąkę przerabiana jest w pobliskich młynach, kaszarniach, bądź w domowych urządzeniach. Ze świeżo zmielonej gryki, z dodatkiem świeżych wiejskich jaj, wody i szczypty soli, pieprzu i ziół wyrabiane są ręcznie kluski. Następnie wrzucane są do wrzącej, lekko osolonej wody i gotowane przez około 3 minuty. Na koniec kluski są wyjmowane i polewane okrasą z boczku, słoniny bądź posypywane serem czy polewane sosem. Kluski gryczane: „W domu rodzinnym początkowo przygotowywano 2-3 razy w tygodniu, z upływem czasu trochę rzadziej 1 raz w tygodniu. Pamiętam, że na początku gotowano mniejsze ilości dla samych domowników. O wiele więcej przygotowywano w porze prac polowych (żniwa, wykopki, sianokosy), a zwłaszcza w tych gospodarstwach, gdzie wynajmowano do pomocy w pracy na polu” (Wywiad przeprowadzony z mieszkańcami wsi Kierzkówka). Kluski gryczane bardzo często spożywane są podczas spotkań rodzinnych, lokalnych, a także dożynek i festynów.