Wygląd:

Ciasto z farszem z kaszy jaglanej.

Kształt:

Zewnętrzny – prostokątny, na przekroju – owalny.

Rozmiar:

Masa waha się od 600 do 800 g, długość 36-40 cm.

Barwa:

Na zewnątrz – złocistobrązowa, na przekroju widoczny farsz w kolorze lekko kremowym.

Konsystencja:

Zwarta, miękka i sprężysta.

Smak:

Lekko słodkawy o zapachu ciasta drożdżowego i kaszy.

Tradycja:

Kukiełka to rodzaj pieroga pieczonego z kaszą jaglaną głównie z okazji różnego rodzaju świąt. Jak wspomina mieszkanka wsi Koziarnia w wywiadzie etnograficznym: „na własnym polu zawsze uprawiali proso, wspominała, że często trzeba było je plewić a później utłuc w stępie nożnej na jagły. Trzeba było uważać żeby za długo nie ubijać, bo zamiast kaszy wyszłaby mąka. Kukiełkę pieczono dawniej dosyć często około 5 sztuk w dużych blachach, zwykle na sobotę i niedzielę jako dziecięcy przysmak, przydatna także była w okresie robót w polu gdyż była bardzo sycąca”. W czasie świąt Bożego Narodzenia przygotowywano także kukiełkę z suszonymi śliwkami. Do przygotowania kukiełki najpierw „(…) gotowano kaszę na mleku z odrobiną soli i masła i wyprażano do końca w duchówce na gęsto. Ciasto rozpoczynano od nastawienia rozczynu drożdżowego i po jego podrośnięciu dodawano pszennej mąki, cukru, tłuszczu i wyrabiano aż „odstawało” od ręki. Potem w cieple jak znów podrosło, wykładano na blaszkę tak aby brzegi wystawały poza i do środka wkładano wystygniętą masę z kaszy jaglanej i zawijano ściskając ciasto na środku. Przed włożeniem do pieca stawiano w ciepłym miejscu, po czym pieczono w piecu chlebowym lub duchówce około 1 godziny”. Tak przygotowaną kukiełkę można było spożywać na zimno bądź odgrzaną na patelni.