Wygląd:

Klarowny płyn.

Kształt:

Przyjmuje kształt naczynia.

Rozmiar:

W zależności od naczynia.

Barwa:

Rubinowa.

Konsystencja:

Gęsty, oleisty, lepki płyn.

Smak:

Aromat ziołowy, smak słodki pochodzący od owoców leśnych oraz posmak gorzkawy pochodzący z wyciągów ziołowych.

Dodatkowe Informacje:

Zawartość alkoholu od 30% do 40%.

Tradycja:

Karkonosze zawsze były i są do dzisiaj synonimem zielarskiej jakości. Latem na karkonoskich łąkach można znaleźć bardzo wiele różnorodnych gatunków roślin. Na słonecznych górskich stokach i cienistych wąwozach rosną zioła, mchy i jagody, których kłącza i owoce były zbierane przez zielarzy. Już w dawnych czasach Karkonosze i Góry Izerskie penetrowane były przez Walończyków i innych poszukiwaczy i wytwórców ziołowych medykamentów. W XVIII wieku karkonoscy laboranci stworzyli odrębny cech zrzeszający 30 mistrzów, którzy zatrudniali w pracowniach czeladników. W swoich specyfikach wykorzystywali prawie 100 różnych korzeni, parę rodzajów drewna, kilkadziesiąt rodzajów jagód, kwiatów i nasion. W Karkonoszach laboranci zestawili wiele receptur do produkcji nalewek, eliksirów i win ziołowych. W 1810 roku w karkonoskiej wsi Staniszów (nazwa niemiecka: Stonsdorf) opracowano recepturę likieru ziołowego z dodatkiem soku z jagód i innych owoców leśnych. Ten rodzaj likierów zwany jest dzisiaj staniszowskim (typu stonsdorfer). Produkcję likieru przeniesiono w 1868 roku do karkonoskiej wsi Kunice koło Jeleniej Góry (nazwa niemiecka: Cunnersdorf – od 1921 roku wieś została włączona do Jeleniej Góry), produkcja odbywała się również w karkonoskiej wsi Malinnik koło Jeleniej Góry. Pierwszym etapem przygotowania likieru było macerowanie ziół spirytusem i wodą, które trwało kilka tygodni. Po tym okresie dodawano pozostałe surowce takie jak sok jagodowy, karmel, woda itd. W dębowych beczkach następowało dojrzewanie likieru. Leżakował on od kilku do kilkunastu lat, aż do uzyskania niepowtarzalnego aromatu. Likier Karkonoski nawiązuje do ponad 200-letnich tradycji regionu w zakresie produkcji likierów typu staniszowskiego, a metoda produkcji pozostała niezmienna. Dla turystów odwiedzających Karkonosze stanowi pamiątkę z górskich wypraw, a dla lokalnej społeczności stał się wyróżnikiem regionu.