Wygląd:

Ciasto drożdżowe w kształcie kwadratów; w przekroju widoczne jaśniejsze ciasto na spodzie i ciemniejszy farsz na górze.

Kształt:

Kształt kwadratów, w przekroju prostokąt.

Rozmiar:

Ok. 5 cm x 5 cm, wysokość ok. 2 cm, w zależności od tego, jak wyrośnie ciasto.

Barwa:

Z wierzchu złocista barwa przyrumienionego ciasta, z widocznym ciemniejszym farszem.

Konsystencja:

W dotyku elastyczne.

Smak:

Specyficzny smak i zapach ciasta chlebowego.

Tradycja:

Mace borowiackie to rodzaj pieczywa, które w przeszłości wypiekano z resztek ciasta pozostałego po wypieku chleba. W dawnych wiejskich gospodarstwach panował zwyczaj wypiekania z resztek ciasta chlebowego różnego rodzaju „kukiełek”, zwanych także kleponkami lub babkami, przeznaczonych głównie dla dzieci. Na terenie Borów Tucholskich, zgodnie z przekazami miejscowych gospodyń, ciasto chlebowe uszlachetniane było śmietaną. Miało kształt kwadratów, na których układano dodatki. Początkowo mace były raczej słodkie – z owocami (śliwkami lub wiśniami), potem zaczęto wypiekać je także na słono – ze skwarkami wieprzowymi lub grzybami. O macach borowiackich pisze Grażyna Szelągowska, Starszy Kustosz Muzeum Etnograficznego im. Marii Znamierowskiej-Prüfferowej w Toruniu w swojej analizie etnograficznej produktów i potraw regionalnych oraz tradycyjnych poszczególnych regionów województwa kujawsko-pomorskiego (maj 2006 r.). Według autorki, nazwa „mace” zapożyczona została prawdopodobnie z języka hebrajskiego i pochodzi od kształtu placków (mac) wypiekanych przez Żydów licznie zamieszkujących Tucholę przed II wojną światową. Przepis na mace, znany od XIX wieku, przekazywany jest wśród członkiń Koła Gospodyń Wiejskich w Tucholi.