Wygląd:

Jednolita masa starannie uformowana.

Kształt:

Osełka, możliwy kształt baranka lub kurki.

Rozmiar:

Masa ok. 400 g.

Barwa:

Jednolita kremowa w całej powierzchni.

Konsystencja:

Jednolita, smarowna masa.

Smak:

Łagodny, lekko kwaśny posmak pasteryzacji.

Tradycja:

Masło było wytwarzane na terenie obecnego województwa zachodniopomorskiego od dawna. Jego produkcja była ściśle związana z występowaniem dużych obszarów, bogatych w zioła łąk, na których wypasano krowy. Dawniej mieszkańcy wsi spożywali tylko te produkty, które sami wytworzyli. Do najczęściej spożywanych produktów należały produkty mleczne – twaróg, masło, maślanka. W latach 40. XX w. wieś Ostrowiec została zamieszkana przez ludność przybyłą z innych regionów Polski. Nowi mieszkańcy wsi zajmowali się m.in. wyrobem masła według receptur, które przywieźli ze swoich rodzinnych stron. Masło wyrabiane było gównie na potrzeby własne, a jeśli udało się wyprodukować więcej, niż potrzebowała tego rodzina, sprzedawano go wczasowiczom wypoczywającym nad okolicznymi jeziorami. Ostrowieckie masło sprzedawano również na pobliskim wałeckim rynku. Bazę surowcową do wyrobu masła stanowiło mleko pozyskiwane od krów z własnych gospodarstw. Po udoju, mleko pozostawiano w zimnym miejscu w celu oddzielenia śmietany. Oddzieloną po dwóch dniach śmietanę wlewano do drewnianego urządzenia zwanego kierzynką, służącego do ubijania masła. Ubijanie zebranej w kierzynce śmietany polegało na wykonywaniu ruchów do góry i na dół, tak długo, aż z ubijanej śmietany utworzyła się bryła masła. Ubitą bryłę wyjmowano z kierzynki, opłukiwano zimną wodą i formowano w kształt osełki. Według miejscowej tradycji, w okresie Wielkanocy, wyrabiano również masło w kształcie np. baranka lub kurki. Masło przechowywano w kamiennych naczyniach – popularnych kamionkach. Dodatkowo, produktem ubocznym przy ubijaniu masła była maślanka, którą bardzo chętnie spożywano jako pożywny i gaszący pragnienie napój.