Wygląd (zewnętrzny i na przekroju)                   

Gęsta ciecz o barwie złocistej

Kształt (zewnętrzny i na przekroju)

Przyjmuje kształt naczynia, w którym się znajduje

Wielkość

W zależności od naczynia, w którym się znajduje, zazwyczaj są to słoje 500 ml – 700 gramów miodu lub 900 ml – 1200 gramów miodu

Barwa (zewnętrzna i na przekroju)

Barwa od złocistej do bursztynowej

Konsystencja, „wrażenie w dotyku”

Płynny – patoka

Stały - krupiec

Smak i zapach

Smak słodki, łagodny, bardzo aromatyczny z lekko wyrazistym zielnym posmakiem; zapach kwiatowy, zielny

Tradycja, pochodzenie oraz historia produktu rolnego, środka spożywczego lub napoju spirytusowego

Warunkiem koniecznym otrzymania miodu kampinoskiego wielokwiatowego jest pozyskanie go dzięki pszczole linii M. kampinoskiej (apis mellifera mellifera), której obszar zachowawczy i ochronny obejmuje gminy leżące na terenie Kampinoskiego Parku Narodowego oraz gminy znajdujące się w otulinie i bezpośrednim sąsiedztwie Kampinoskiego Parku Narodowego. Na terenach obecnego Kampinoskiego Parku Narodowego oraz w jego sąsiedztwie i otulinie miody były produkowane tradycyjnie – wytwarzane w pasiekach dzięki pszczole linii M. Kampinoska już 300 lat temu.

Pierwsze wzmianki o tradycjach bartniczych na tym obszarze sięgają XIII-XIV wieku. O tym, że miód miał duże znaczenie gospodarcze, a barcie w tym czasie stanowiły obiekty szczególnej uwagi, świadczą wzmianki o nich zarówno w nadaniach, w przywilejach, jak i w aktach kupna-sprzedaży. Bartnicy puszczańscy z terenów obecnego Kampinoskiego Parku Narodowego i jego otuliny cieszyli się licznymi przywilejami, m.in. do posiadania łąk, zbierania owoców, a nawet polowania oraz stawiania w puszczy „bud”, czyli chat. Nadmienić należy, że fałszowanie miodu karane były śmiercią.

Miód kampinoski wielokwiatowy ma postać mniej lub bardziej gęstej cieczy, w kolorze od złocistego do bursztynowego, z czasem ulegający naturalnemu procesowi krystalizacji. Słodki, łagodny w smaku, bardzo aromatyczny, z lekko wyrazistym, zielnym posmakiem dziko rosnących pożytków. Smak i zapach zależny od pory zbiorów. Miód o bogatym, słodkim smaku dopełnionym bukietem ziół i kwiatów typowych dla bezpośredniego sąsiedztwa Kampinoskiego Parku Narodowego.