Wygląd:

Od postaci płynnej po stałą.

Kształt:

W zależności od naczynia, w którym się znajduje.

Rozmiar:

W zależności od opakowania, słoiki o pojemności np. 110 ml, 315 ml, 500 ml, 750 ml, 815 ml, 900 ml.

Barwa:

W stanie płynnym miód lipowy przyjmuje barwę od jasnobursztynowej przez żółtą do zielonkawożółtej. Po skrystalizowaniu zmienia kolor na biało-żółty do złocistożółtego.

Konsystencja:

Miód lipowy posiada konsystencję płynną do momentu krystalizacji. Krystalizując przyjmuje postać drobnoziarnistą, a po skrystalizowaniu twardnieje.

Smak:

Dość ostry w smaku, słodki pachnący kwiatami lipy.

Tradycja:

W Pszczewie tradycja pszczelarstwa sięga około 100 lat. Dowodem na tradycje pszczelarskie są występujące na tym terenie ponad stuletnie lipy, a także skansen pszczelarski, w którym zebrano wiele eksponatów dokumentujących sztukę, historię, rozwój pszczelarstwa oraz pracę bartnika i pszczelarza. Co roku w Pszczewie odbywa się Jarmark Magdaleński, podczas którego prezentowany jest miód, a także produkty wytworzone na jego bazie. „Na pszczewskim jarmarku nie brakuje oczywiście pszczelarzy i miodu” (Gazeta Wyborcza, „Piąty Magdaleński”, 21.07.1998 r.). Miód lipowy magdaleński pozyskiwany jest w okresie kwitnienia lip w okresie od czerwca do lipca. Miodobranie odbywa się poprzez wyjmowanie ramek zasklepionych z miodem z ula i przetransportowanie ich do pomieszczenia przeznaczonego do wirowania miodu. Po umieszczeniu ramek odsklepionych w miodziarze i odwirowaniu z nich miodu, przecedzany jest przez gęste sito. Na koniec czysty miód zostaje rozlany do odpowiednich pojemników. Miód lipowy bogaty jest w enzymy, a najważniejszy to lizozym o silnych właściwościach antybiotycznych, silnie działający na drobnoustroje. W miodzie tym występują np. olejki eteryczne, flawonoidy (rutyna), glikozyd, garbniki, stwierdzono też występowanie kwasów organicznych: kwasu hlorogenowego, kwasu kumarowego i kwasu kawowego. Miód ten ze względu na różnorodność zawartych w nim składników oraz doskonały smak znajduje szerokie zastosowanie w produkcji żywności, lecznictwie i konsumpcji bezpośredniej. Wykorzystywany jest do słodzenia, poprawiania smaku potraw i napojów. Chętnie jest spożywany w okresie rekonwalescencji, zwiększonego zapotrzebowania na energię (np. sportowcy), jako środek odżywczo-wzmacniający, a przede wszystkim uodparniający przed przeziębieniami.