Wygląd:

Miód z letnich kwiatów jurajskich w postaci płynnej (patoka), od ciemnożółtego do złocistobrązowego, po skrystalizowaniu jest nieco jaśniejszy.

Kształt:

Rozmiar:

Miód pakowany jest w słoiki 300-1000 g.

Barwa:

Od ciemnożółtego do złocistobrązowego, po skrystalizowaniu jest nieco jaśniejszy. O barwie miodu decydują w dużej mierze barwniki roślinne znajdujące się w nektarze – żółty karoten i zielony ksantofil.

Konsystencja:

Gęsty, lepki, krystalizujący się drobnoziarniście.

Smak:

Gęsty, lepki, krystalizujący się drobnoziarniście.

Dodatkowe Informacje:

Aromat zależy od lotnych substancji zapachowych, bezpośrednio po zbiorze silny, w miarę przechowywania słabnie. Smak słodki, ostrzejszy niż z kwiatów wiosennych.

Tradycja:

Od najdawniejszych czasów ludzie interesowali się pszczołami. Początkowo zainteresowanie to sprowadzało się do wyszukiwania gniazd dzikich pszczół i odbierania z nich miodu. Wkrótce człowiek zaczął zastanawiać się, jak zdobywać ów słodki przysmak w większej ilości, tak aby mieć doń stały dostęp. Zbieractwo, czyli polowanie na pszczoły zostało zastąpione już ponad 500 lat p.n.e. przez bartnictwo, czyli chów pszczół w naturalnych lub wydrążonych przez człowieka dziuplach drzew. Wyrąbywane w powalonych przez wichury drzewach dziuple umieszczano w naturalnych warunkach, rozpoczynając planowaną gospodarkę pasieczną. Konstrukcja uli zwanych balowymi niczym nie różniła się od barci.