Wygląd:

Gęsty nieprzezroczysty płyn.

Kształt:

Przyjmuje kształt naczynia, w którym się znajduje.

Rozmiar:

W zależności od naczynia, w którym się znajduje.

Barwa:

Od ciemnożółtej do bordowo-wiśniowej.

Konsystencja:

Lekko klejąca się gęsta ciecz.

Smak:

W zależności od użytych owoców z wyczuwalną nutą miodu lipowego.

Dodatkowe Informacje:

Tradycja:

W kuchni polskiej receptury nalewek na bazie ziół i owoców zbieranych z okolicznych lasów, łąk, sadów i przydomowych ogrodów jako pierwsze pojawiły się na dworach szlacheckich. Pierwszy zapis dotyczący produkcji polskich nalewek, pochodzący z 1534 roku odnajdujemy u Stefana Falimierza (Nalewki i wódki 2005 A. Fiedoruk). Wyrób takich nalewek bazował głównie na wiedzy przekazywanej z pokolenia na pokolenie, z czasem poszerzanej dzięki wydawanym poradnikom, kalendarzom, czasopismom. Gospodynie notowały sprawdzone przepisy w specjalnych zeszytach, które z biegiem lat stawały się skarbem rodzinnym. Nalewki najczęściej sporządzano domowym sposobem poprzez nalanie spirytusu na świeże lub suszone owoce. Do wyrobu domowych nalewek używano owoców dojrzałych i najlepszej jakości. Im więcej w owocach aromatu i naturalnych barwników tym lepiej. „Przede wszystkim owoce powinny być dojrzałe, najlepiej zebrane po pierwszych przymrozkach, dobrze wybarwione. Do nalewki koniecznie należy dodać miód. Ważne są proporcje składników w nalewce. Nalewka powinna odstać co najmniej klika miesięcy, wtedy jest znacznie lepsza niż wypijana od razu po zrobieniu” (Wywiad przeprowadzony z mieszkanką miejscowości Luzino). Dodatek miodu lipowego do nalewek wyraźnie uszlachetnia, wzbogacając smak i aromat, a dodatkowo wykazuje działanie zdrowotne. Nalewki na bazie miodu lipowego przygotowywano na różne okazje: na wesela, święta lub odpust Świętego Wawrzyńca. Wystawiano ją wtedy na stół w przezroczystej zamkniętej karafce, aby podkreślić jej wyjątkową barwę i aromat. Najczęściej podawano ją w kieliszku na wysokiej nóżce o pojemności 50 ml, napełniając kieliszek do 2/3 wysokości kieliszka. Przyjętym zwyczajem było także poczęstowanie gościa jednym kieliszkiem nalewki bez wystawiania nalewki na stół. Miodowe nalewki, oprócz spotkań rodzinnych spożywano również w celach zdrowotnych w okresie jesienno-zimowym.