Wygląd:

Klarowna ciecz o barwie ciemnobordowej.

Kształt:

Przyjmuje kształt naczynia, w którym się znajduje.

Rozmiar:

W zależności od naczynia, w którym się znajduje.

Barwa:

Ciemnobordowa wpadająca w granat.

Konsystencja:

Płynna.

Smak:

Smak głęboki, słodko-kwaśny z wyczuwalną nutą miodu, skórki pomarańczowej i śliwki lub wytrawny z wyczuwalnym aromatem wiśni, miodu, pomarańczy i śliwki.

Dodatkowe Informacje:

W zależności od rodzaju, do nalewki wiśniowej można dodawać miód lipowy, skórkę pomarańczy lub śliwki.

Tradycja:

Tradycja wytwarzania nalewek istnieje od dawna. Wytwarzano je w klasztorach, na dworach ziemiańskich, w gospodarstwach wiejskich i miejskich z ogólnie dostępnych owoców. „Nalewki bardzo smaczne można przyrządzić ze wszystkich owoców, najwięcej wszakże do tego nadają się owoce soczyste, jak wiśnie, czereśnie, borówki, maliny, poziomki, czarne jagody” (M. Norkowska, „Spiżarnia i zapasy zimowe”, 1911). Do wyrobu nalewek staropolskich wiśniowych z Łomianek używa się owocu wiśni nadwiślanki, która jest owocem lokalnej odroślowej wiśni sokowej, która została zaaklimatyzowana do lokalnych warunków i jest uprawiana w pasie Doliny Wisły. Na nalewkę najlepsze są wiśnie soczyste i dobrze dojrzałe. Po ich zebraniu i wydrylowaniu umieszcza się je w gąsiorze i zalewa mocnym alkoholem (60-70%), natomiast pestki zalewa się oddzielnie alkoholem słabszym. Po uzyskaniu właściwego smaku i zapachu, alkohol z pestek odlewa się i dodaje do gąsiora z wiśniami. Gąsior z całą zawartością umieszcza się na słońcu do późnej jesieni. Niekiedy do nalewki wiśniowej dodaje się miód lipowy, skórki pomarańczy lub śliwki. Po odpowiednim leżakowaniu powstałą nalewkę filtruje się i przelewa do butelek. Właściwy moment zbierania owoców na nalewkę, odpowiedni czas leżakowania owoców zalanych alkoholem, uchwycenie momentu kiedy należy odlać alkohol od pestek to wszystko wpływa na niezwykłą jakość nalewek staropolskich wiśniowych wytwarzanych w Łomiankach.