Wygląd:

Płyn o charakterystycznej długo utrzymującej się i stabilnej pianie.

Kształt:

W zależności od naczynia.

Rozmiar:

W zależności od naczynia.

Barwa:

W przypadku piw jasnych od jasnosłomkowej do bursztynowej, w przypadku piw ciemnych od ciemnej do różnych odcieni koloru czarnego.

Konsystencja:

Płynna.

Smak:

Dominują aromaty słodowo-chmielowe. Dodatkowo w przypadku niektórych rodzajów piwa mogą występować nuty karmelowe, wiśniowe oraz kawowe.

Dodatkowe Informacje:

Piwo jasne lekkie – zawartość ekstraktu brzeczki podstawowej 9-10,5% wagowo, zawartość alkoholu 3,5-4,5% objętościowo, kwasowość ogólna nie więcej niż 2,0 ml NaOH, goryczka 20-25 (w jednostkach BU); piwo jasne pełne – zawartość ekstraktu brzeczki podstawowej 12,5% wagowo, zawartość alkoholu 5-5,5% objętościowo, kwasowość ogólna nie więcej niż 2,0 ml NaOH, goryczka 30-33 (w jednostkach BU); piwo jasne mocne – zawartość ekstraktu brzeczki podstawowej 13,5-14,5% wagowo, zawartość alkoholu 5,6-6,5% objętościowo, kwasowość ogólna nie więcej niż 2,3 ml NaOH, goryczka 30-38 (w jednostkach BU); piwo jasne bardzo mocne – zawartość ekstraktu brzeczki podstawowej 18-20% wagowo, zawartość alkoholu 7-8,5% objętościowo, kwasowość ogólna nie więcej niż 2,3 ml NaOH, goryczka 33-38 (w jednostkach BU); piwo ciemne karmelowe – zawartość ekstraktu brzeczki podstawowej 7-9% wagowo, zawartość alkoholu 1-1,2% objętościowo, kwasowość ogólna nie więcej niż 2,0 ml NaOH, goryczka 20-22 (w jednostkach BU); piwo ciemne mocne – zawartość ekstraktu brzeczki podstawowej 16-18% wagowo, zawartość alkoholu 6,0-8,0% objętościowo, kwasowość ogólna nie więcej niż 2,3 ml NaOH, goryczka 20-40 (w jednostkach BU); piwo ciemne bardzo mocne (porter bałtycki) – zawartość ekstraktu brzeczki podstawowej 22% wagowo, zawartość alkoholu 8,0-9,5% (w niektórych przypadkach nawet ok. 10%) objętościowo, kwasowość ogólna nie więcej niż 2,5 ml NaOH, goryczka 30-45 (w jednostkach BU).

Tradycja:

Piwo na terenie obecnego województwa pomorskiego warzono już w czasach średniowiecza, czego dowodem były przywileje warzenia piw nadawane miastom na terenie Pomorza w tym okresie. Prawo to posiadali zarówno mieszkańcy wielkich miast (Gdańsk), jak również mniejszych ośrodków (Tczew, Malbork). Wielkie ośrodki miały prawo produkcji na całym podległym terytorium z licznymi wsiami i przysiółkami. Niemiecki biskup Otton z Bambergu po pobycie na Pomorzu zapisał w swoich księgach: „Wina nie mają ani go nie szukają, gdyż zapobiegliwie przyrządzone miodne napoje i piwo przewyższają wina falernijskie”. W 1416 roku na samym Głównym Mieście w Gdańsku było prawdopodobnie 378 browarów, a na przełomie XV i XVI wieku w Gdańsku ponad 400 zakładów produkujących piwo. Piwo w Gdańsku, a w szczególności wytwarzane w Tczewie, Gniewie, Nowym Stawie, Malborku i Sztumie, było produkowane tylko lub zwykle ze słodu jęczmiennego. H. Knaust podkreślał w końcu XVI wieku, że specjalnością Prus są piwa warzone ze słodu jęczmiennego, a najlepsze piwa jęczmienne w Rzeszy Niemieckiej to piwa gdańskie, co było dowodem na popularność piwa pomorskiego w tamtym okresie.