Wygląd (zewnętrzny i na przekroju)                   

Płyn mętny z naturalnym osadem

Kształt (zewnętrzny i na przekroju)

Przyjmuje kształt naczynia, w którym się znajduje, np. szklanej butelki

Wielkość

W zależności od wielkości naczynia/butelki, w którym się znajduje

Barwa (zewnętrzna i na przekroju)

Ciemnobordowa

Konsystencja, „wrażenie w dotyku”

Płynna, lepka

Smak i zapach

Słodki, owocowy

Tradycja, pochodzenie oraz historia produktu rolnego, środka spożywczego lub napoju spirytusowego

Dorzecze Wisłoki jest od średniowiecza miejscem osadnictwa, szczególnie w górnym jej biegu. Ludność zamieszkała nad Wisłoką zajmowała się rolnictwem, tkactwem oraz sadownictwem. Sadzono przede wszystkim jabłonie, wiśnie i śliwy. Mikroklimat wytwarzany przez rzekę sprawia, że nadwisłockie owoce mają charakterystyczny smak. Mieszkańcy nadwisłockich miejscowości przerabiają owoce na różne sposoby. Między innymi wytwarzają porzeczkówkę nadwisłocką.

Porzeczkówka nadwisłocka to rodzaj nalewki z owoców czarnej porzeczki sporządzonej w procesie maceracji, czyli przez zalanie składników alkoholem w celu wydobycia i utrwalenia smaku i aromatu znajdującego się we wsadzie. Po zmacerowaniu zlewa się płyn do czystego butla, a do owoców dodaje się cukier oraz miód i odstawia w ciemne miejsce na 3-4 tygodnie. Po tym czasie powstaje gęsty, intensywnie czerwony płyn, który miesza się z alkoholem powstałym po maceracji owoców i odstawia się taką mieszankę na 6 miesięcy do leżakowania. Po tym okresie oddziela się porzeczkówkę od osadu i przelewa do butelek.

Porzeczkówka nadwisłocka w regionie Dorzecza Wisłoki stała się alkoholem podawanym podczas świąt i ważnych uroczystości rodzinnych. Do dziś sięgają po nią kobiety, które traktują porzeczkówkę jako alternatywę w stosunku do mocniejszych alkoholi.