Wygląd:

Owoc pomarszczony.

Kształt:

W zależności od przygotowania owocu do suszenia kształt krajanki lub „talarka”.

Rozmiar:

W zależności od wielkości przygotowanego owocu do suszenia około 1 g. W zależności od wielkości owocu jego szerokość wynosi około 3 cm, zaś długość około 7 cm.

Barwa:

Owoc po wysuszeniu przyjmuje barwę jasnego beżu.

Konsystencja:

W zależności od ilości odprowadzonej wody konsystencja suszona lub mocno suszona.

Smak:

Charakterystyczne dla suszonej gruszki.

Tradycja:

„Tu w okolicy każdy przy domu miał sad, to i owoców nie brakowało. Moi rodzice i dziadkowie suszyli jabłka, gruszki, śliwki” (Wywiad etnograficzny przeprowadzony z mieszkańcami Gminy Pruchnik). Mieszkańcy Gminy Pruchnik od dawien dawna szukali sposobów na zagospodarowanie nadwyżki zebranych owoców, które bez odpowiedniego przetworzenia lub zakonserwowania po pewnym czasie nie nadawały się do spożycia. Dlatego wykorzystywano różne metody konserwacji owoców np. gruszek, według uznania każdej gospodyni. Początkowo gruszki suszono na palenisku w piecu przeznaczonym do wypieku chleba, bądź suszono na blaszkach do wypieku chleba. Niektórzy konstruowali tzw. lasy, które umieszczano w piecu nad paleniskiem. „W jej rodzinnym domu gruszki najpierw krojono na ćwiartki i układano na lasach (…). Ludzie we wsi suszyli gruszki razem z innymi owocami, z których zimą gotowano kompot” (Wywiad etnograficzny przeprowadzony z mieszkańcami Gminy Pruchnik). Gruszki suszono w zależności od pogody i ilości owoców, w całości bądź krojono w tzw. talarki. W pogodne dni owoce dosuszano w południe na słońcu i wietrze od 7 do 10 dni. Suszone gruszki przechowywano w płóciennych workach, dzięki czemu smak i aromat zachowywany był przez długi czas.