Wygląd:

Placek z tartych ziemniaków z kawałkami zapieczonego boczku lub słoniny.

Kształt:

Prostokątny.

Rozmiar:

W zależności od formy, w której był pieczony.

Barwa:

Żółto-szara, na wierzchu złocisto-brązowe paseczki boczku lub słoniny.

Konsystencja:

Zwarta, elastyczna masa dająca się kroić.

Smak:

Smak podobny do placków ziemniaczanych, zdominowany przez pieczone tarte ziemniaki złamany smakiem boczku lub słoniny.

Tradycja:

Kuchnia na Kujawach Zachodnich opierała się m.in. na ziemniakach zwanych pyrami lub kartoflami, były one podstawowym składnikiem codziennych posiłków. Jednym z nich był pyzok – ziemniaczany placek, zwany też w zależności od miejsca występowania, kartoflakiem lub kartoflarzem. Jest to upieczony w blaszce placek, którego głównym składnikiem są tarte ziemniaki. „Popularną potrawą (…) był placek ziemniaczany, pieczony z surowych ziemniaków (…) na Kujawach znany pod nazwą kartoflak lub pyzok” (G. Szelągowska, „Kuchnia z rodowodem”). Ziemniaki, jako główna baza pyzoka, należy obrać i zetrzeć na tarce jarzynowej drobnej, odcisnąć sok. Do utartej masy dodać jajka, mąkę, cebulę. Wymieszać wszystkie składniki, dodać przyprawy, a na wierzch plastry boczku i wszystko razem zapiec. Pyzok piekło się bez okazji, najczęściej na obiad lub kolację. Jedzono go z mocną herbatą lub kawą zbożową. Obecnie jest potrawą rzadziej przygotowywaną, ale dobrze znaną przez Kujawiaków. Świadczą o tym zgłoszenia tego produktu do kolejnych edycji powiatowego konkursu produktów tradycyjnych z okolic Dobrego „Od zakwasu do żurku kujawskiego”.