W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z naszej witryny oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu. W każdym momencie można dokonać zmiany ustawień Państwa przeglądarki. Zobacz politykę cookies.
Powrót

Sandomierski olej rzepakowy

03.06.2018

Produkt wpisany na listę produktów tradycyjnych w dniu 2011-01-21 w kategorii Oleje i tłuszcze w woj. świętokrzyskim.

Wygląd:

Płyn.

Kształt:

W zależności od kształtu butelki.

Rozmiar:

Olej rozlewany jest w butelki szklane o pojemności: 0.2, 0.5, 0.7 oraz 1 litr.

Barwa:

Od jasno żółtej, poprzez odcienie bursztynu do ciemnozielonej. Kolor uzależniony jest od rodzaju nasion rzepaku (ozimy, jary) oraz dojrzałości i wilgotności nasion.

Konsystencja:

Płynna, lepka, oleista.

Smak:

Specyficzny intensywny, aromatyczny zapach.

Tradycja:

Sandomierski olej rzepakowy wytwarzany jest od kilkudziesięciu lat przez rodzinne olejarnie zlokalizowane w powiecie sandomierskim, tj. we wsi Węgrce, Piekary, Malice. Określenie „sandomierski” powiązane jest z regionem, w którym uprawia się surowiec oraz tłoczy się i spożywa ten tradycyjny olej. Oryginalność i tradycja sandomierskiego oleju rzepakowego wynikają ze stosowania do jego produkcji nasion rzepaku uprawianego na Wyżynie Sandomierskiej przez istniejące tam od ponad 50 lat olejarnie. Rzepak do produkcji oleju pochodzi z upraw położonych w miejscach, w których duże nasłonecznienie w okresie wegetacji wpływa na niespotykany smak i aromat oleju. Rzepak produkowany jest głównie przez małe gospodarstwa zgodnie z metodami rolnictwa ekstensywnego. We wsiach powiatu sandomierskiego zachowała się długoletnia tradycja maszczenia olejem rzepakowym tradycyjnych wigilijnych potraw: grochu z kapustą, grochu z kapustą i kaszą gryczaną, zupy grzybowej, barszczu z uszkami, bądź do smażenia: racuchów, karpia oraz do przyrządzania śledzi i surówek. Dawniej zanim zelektryfikowano okoliczne wsie, do olejarni jechało się zaprzęgiem konnym po to, aby konie wpiąć w kierat, który napędzał walce niezbędne do mielenia rzepaku. Następnie nasiona podgrzewało się (i tak robi się do dziś) w kotle zamkniętym bez dostępu dymu i otwartego paleniska, co miało znaczenie dla jakości produktu końcowego, ale również odróżniało tradycyjny olej sandomierski od olejów produkowanych na Roztoczu i w Galicji.

Informacje o publikacji dokumentu
Ostatnia modyfikacja:
07.08.2018 11:54 Sławomir Mucha
Pierwsza publikacja:
07.08.2018 11:54 Sławomir Mucha
{"register":{"columns":[]}}