Wygląd:

Śnieżnobiała masa serowa, w przekroju lekko granulowana lub z dodatkiem ziół.

Kształt:

Owalny.

Rozmiar:

Około 1-1,5 kg.

Barwa:

Śnieżnobiała.

Konsystencja:

Miękka.

Smak:

Lekko kwaskowy o mleczno-kwaśnym zapachu.

Tradycja:

Siedlisko jest małą miejscowością w województwie lubuskim leżącą wzdłuż rzeki Odry. Wieś liczy sobie ponad 700 lat, znajduje się w niej wiele zabytków, w tym m.in. ruiny zamku książąt Schönaich. Ruiny tego zamku, fosa i ogrody dla starszych mieszkańców nieodłącznie kojarzą się ze stadem kóz, które się tam wypasały, gdyż na obrzeżach fosy zamkowej stał dom, którego właściciele zajmowali się hodowlą kóz i wyrobem serów kozich, potocznie zwanych serami zamkowymi. „Sery wykonywane były z mleka kwaszonego poprzez jego podgrzewanie, a potem ociekanie powstałego skrzepu. Sery ociekały w tetrowych chustach przez jeden dzień, nie były prasowane, a jedynie przewracane. Ciągłość wyrabianych serów zachowywana była poprzez dodawanie do świeżego mleka łyżki kwaszonego mleka z poprzedniego dnia” (Wywiad środowiskowy na temat tradycji serowarskich w Siedlisku). Po wyburzeniu domu na obrzeżach fosy, odświeżeniem i kontynuacją tradycji wytwarzania serów zamkowych zajął się opiekun zamku. Sery niezmiennie wytwarzane były z mleka koziego, ociekały w chustach z tetry, a w zamkowych korytarzach unosił się zapach serów. Mieszkańcy Siedliska wciąż kontynuują tradycje serowarskie, a sery kozie zamkowe wciąż wytwarzane są według tradycyjnych metod z naturalnie ukwaszonego mleka.