Wygląd:

Półpłynny, wytopiony tłuszcz sadełkowy.

Kształt:

Uzależniony od naczynia.

Rozmiar:

Uzależniona od pojemności naczynia, najczęściej słoik szklany o pojemności 200 ml.

Barwa:

Kremowa.

Konsystencja:

Półpłynna, w przypadku przechowywania w chłodziarce - stała, w dotyku miękka, lekka.

Smak:

Neutralny, bezwonny

Dodatkowe Informacje:

Tradycja:

„Gęś pomorska hodowana była od wieków w wielu krajach nadbałtyckich, m.in. w Polsce i Niemczech. Rozpowszechniła się w całej Europie, używana była do uszlachetniania innych ras. (..) W połowie XX wieku rasa popularna w naszym kraju, hodowana głównie w byłych województwach: bydgoskim, koszalińskim, gdańskim, poznańskim, zielonogórskim, wrocławskim. W tamtym okresie wśród gęsi pomorskich wyróżniano odmiany: kartuską, kujawską, rypińską i poznańską. W 1963 roku rozpoczęto prace hodowlane w Małym Klinczu (nad gęśmi pomorskimi odmiany kartuskiej). W 1981 roku gęsi zostały zakupione przez obecną Stację Zasobów Genetycznych Drobiu Wodnego w Dworzyskach, trafiło tam wtedy 140 gęsiorów i 220 gęsi. (…) Gęś pomorska została wpisana przez FAO (organizacja Narodów Zjednoczonych do sprawa Wyżywienia Rolnictwa) na światową listę zwierząt objętych ochroną” (D. Gonciarz, K. Lewandowska , „Gęś pomorska”). Jak podają archiwalne materiały zachowane m. in. w Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku, od 1945 r. gęś odgrywała istotną rolę w pomorskich gospodarstwach. Przy przerobie gęsi pomorskiej nic się nie mogło zmarnować. Pierze i puch przeznaczano do wyrobu pierzyn, z krwi przygotowywano czerninę, piersi wędzono, pozostałe części siekano tasakiem na okrasę, a z tłuszczu wytapiano smalec. Gęsina jest mięsem drobnowłóknistym, lekko strawnym, a tłuszcz gęsi jest dużo zdrowszy od wieprzowego ze względu na wyższą zawartość kwasów tłuszczowych. Świeży gęsi smalec przygotowuje się jesienią. Przygotowany bez dodatków smakowych i przypraw wyróżnia się bardzo delikatnym, neutralnym smakiem i zapachem. Może być też przygotowywany z dodatkami, najczęstszymi są cebula, jabłko i majeranek. Smalec z gęsi pomorskiej używany jest do smarowania pieczywa, smażenia, ale też jako dodatek do potraw. W dawnej kuchni kaszubskiej stosowany był również do nacierania bolących stawów.