Wygląd:

Mieszanka ugotowanego ziemniaka, kiszonego ogórka, cebuli i śledzia.

Kształt:

Kształt zewnętrzny uzależniony od ułożenia sałatki na płaskim półmisku lub w misce.

Rozmiar:

W zależności od naczynia.

Barwa:

Barwa kremowa. Na przekroju widać wyraźnie pokrojony zielony ogórek kiszony, kosteczki cebuli, brązowe skwarki boczku wędzonego.

Konsystencja:

Sałatka przy nakładaniu rozsypuje się, poszczególne składniki są wyraźnie widoczne.

Smak:

Sałatka jest pikantna, przebija smak śledzia, wyczuwalny posmak wędzonego boczku.

Dodatkowe Informacje:

Tradycja:

Dawnymi czasy na Śląsku ziemniaki obok mącznych placków i chleba stanowiły podstawę wyżywienia. Stąd też w kuchni śląskiej sporo jest przepisów ziemniaczanych. Uprawie ziemniaków poświęcano dużo czasu, szczególnie mając na uwadze „wielki głód” 1864 roku, kiedy nawet ziemniaki nie obrodziły. Ogrom pracy przy uprawie ziemniaka wpływał na bogactwo nazw, jakie nosiły liczne odmiany np. szulce, cebulki, kłopocze, kończany, rużoki, sałacioki. Ziemniaki wykorzystywane były do przygotowania bardzo wielu potraw, na co dzień do zup np. do żuru, sporządzano też placki na tłuszczu lub bez, które pieczono na blasze. W okresie letnim bardzo często spożywano młode kartofle z masłem i koperkiem, jesienią i zimą ziemniaki gotowano, po czym smażono „bratkartofle” i spożywano je z kwaśnym mlekiem. Jedną z potraw z ziemniaka jest szałot śląski. Pierwotnie podawany z okazji większych uroczystości, z biegiem czasu stał się posiłkiem codziennym.