Wygląd:

Szynka, mały mięsień trzody chlewnej obtoczony w ziołach.

Kształt:

Zbliżony do walca.

Rozmiar:

Średnica od 40 mm do 80 mm, waga od 0,15 kg do 0,5 kg.

Barwa:

Od różowej, przez ciemno-różową do brązowej. Na przekroju jasnoróżowa.

Konsystencja:

Zbita, mało elastyczna obsypana ziołami, w dotyku lekko szorstka.

Smak:

Odpowiedni dla wędzonek, zapach ziół i przypraw takich jak: macierzanka, liście laurowe i ziele angielskie.

Tradycja:

Pierwsza wzmianka dotycząca wsi Markowa pochodzi z 1384 roku. Wieś wyróżniała się dużą liczbą mieszkańców oraz gospodarstw rolnych i do dnia dzisiejszego jest wsią o charakterze rolniczym. W gospodarstwach rolnych dominuje niezmiennie od lat uprawa zbóż i roślin okopowych, a w produkcji zwierzęcej chów trzody chlewnej. Wieś Markowa znana jest z wyrobów wędliniarskich, których receptury przekazywane były przez pokolenia. Jedną z wędlin przygotowywaną niezmiennie według starego przepisu jest szynka wędzona markowska z ziołami. Odpowiednio wykrojone szynki wieprzowe zanurzane są w marynacie i leżakują od 7 do 10 dni. Po tym okresie szynki są wyjmowane i obtaczane w ziołach np. macierzance i wędzone od 5 do 8 godzin. Zioła oraz wędzenie dymem z drzew liściastych takich jak buk, jesion, olcha, grab, nadają szynce odpowiednią barwę, smak i aromat. „Szynkę wędzoną markowską z ziołami dawniej jadano rzadko, w zasadzie tylko na szczególne okazje, jak święta, wesele, chrzciny itp. Jadali ją raczej ludzie bogatsi, dla biedniejszych była za droga i zbyt wymyślna. Obecnie stosowany przepis niczym się nie różni od dawnego, ale szynkę wędzoną markowską z ziołami jada się obecnie znacznie częściej niż dawniej” (Wywiad przeprowadzony z mieszkańcami wsi Markowa).