Wygląd:

Szynka wieprzowa z okrywą tłuszczową i skórą ponacinaną w szachownicę. W przekroju jednolita, bez przerostów tłuszczowych.

Kształt:

Okrągły.

Rozmiar:

Około 1 kg - 1,5 kg.

Barwa:

Zewnętrzna jasno-brązowa, w przekroju różowa.

Konsystencja:

Miękka, soczysta.

Smak:

Słodko-słonawy, delikatnie przeniknięty ziołami używanymi do peklowania. Zapach charakterystyczny dla mięsa peklowanego, wędzonego drzewem olchowo-dębowym.

Dodatkowe Informacje:

Tradycja:

Dawniej wieprzowina była pożywieniem ludzi z niskich stanów społecznych, którzy ciężko pracowali na roli. Arystokracja nie spożywała mięsa wieprzowego ani warzyw rosnących w ziemi według zasady, że to co w ziemi jest ubrudzone i nie jest godne podniebienia ludzi zamożnych. W czasach rozbiorów i pierwszej wojny światowej, ze względów ekonomicznych i głodu jaki panował wówczas w Polsce, spożycie wieprzowiny zwiększyło się. Zaczęto ją doceniać ze względu na szeroką dostępność, a także na długo utrzymującą się świeżość wyrabianych z niej wędlin wędzonych. Ponadto, mięso wieprzowe było wysoce energetyczne i syte. I chociaż w latach dwudziestych ubiegłego wieku wzrosło spożycie wieprzowiny na wielu zamożnych stołach, to jednak wytwarzanie wędzonek jest ściśle związane ze wsią i gospodarczym wyrobem. Każdy rejon w Polsce charakteryzuje inny smak wyrobów wędliniarskich.