Wygląd (zewnętrzny i na przekroju)

Masa o gęstej konsystencji i intensywnym ciemnoróżowym (bordowym) kolorze

Kształt (zewnętrzny i na przekroju)

W zależności od naczynia, w którym się znajduje

Wielkość

W zależności od naczynia, w którym się znajduje

Barwa (zewnętrzna i na przekroju)

Naturalna, ciemnoróżowa

Konsystencja, „wrażenie w dotyku”

Gęsta

Smak i zapach

Smak słodko – kwaśny;  intensywny zapach róży

 

Tradycja, pochodzenie oraz historia produktu rolnego, środka spożywczego lub napoju spirytusowego

Róża - królowa kwiatów, zdobi ogrody, parki i skwery. Różany krzew mocno zakorzenił się w życiu człowieka. Róże mają symboliczne znaczenie, są inspiracją
dla poetów i artystów, używane w kosmetyce, medycynie i kuchni. Historia wykorzystywania tej rośliny przez człowieka jest niezwykle odległa. W literaturze czytamy, że róża dzika była zbierana już w czasach prehistorycznych. Później kwiaty te szczególnie pokochali starożytni Grecy, Rzymianie i Egipcjanie. Już wtedy znano także ich właściwości lecznicze, zastosowanie kosmetyczne i kulinarne.

Również w miejscowości Krasiczyn leżącej u podnóża Przemyśla, wykorzystywano róże. Krasiczyn to miejscowość, która związana była ze znamienitymi rodami Krasickich i Sapiehów. Zwłaszcza Sapiehowie przyczynili się do rozwoju życia gospodarczego i społecznego na terenie dóbr krasiczyńskich.

Tradycja wytwarzania konfitur i dżemów z owoców miękkich na ziemiach polskich sięga czasów szlacheckich. Początkowo gościły tylko na pańskich stołach, z czasem przygotowywane były również w domach mieszczan i chłopów. Pod koniec XIX w. konserwowanie owoców z cukrem było bardzo popularnym sposobem przygotowania zapasów na zimę.

Przygotowanie ucieranych płatków róży nie jest przepisem skomplikowanym, ale wymaga czasu. Różane krzewy znajdują się niemal w każdym przydomowym ogródku oraz rosną dziko na terenie ziemi krasiczyńskiej.

Wszystkie depozytariuszki tradycji podają identyczny przepis: płatki róż zbiera się ręcznie. Następnie z każdego płatka są usuwane białe końcówki, by wyeliminować goryczkę. Później płatki są ucierane z dużą ilością cukru i odrobiną cytryny. Utarta pulpa jest wkładana do słoiczków. Nie pasteryzuje się słoiczków, ponieważ cukier jest naturalnym konserwantem i chroni przed zepsuciem. Wszystkie depozytariuszki tradycji traktują je jako wyjątkowy rarytas, podawany na specjalne okazje. Podkreślają, że tej konfitury zwykle nie robi się dużo, dlatego jest tak cenna w kuchni.

Odpowiednio przygotowane płatki róż są gratką dla smakoszy. Ucierane płatki róż wykorzystuje się do wszelkiego rodzaju dań słodkich, zwłaszcza wypieków: ciast, rogalików, drożdżówek oraz pączków przygotowywanych na Tłusty Czwartek.