Wygląd:

Ciasto z widocznymi na przekroju wiórkami buraka, marchwi i orzecha.

Kształt:

W zależności od użytej formy, najczęściej kwadratowy.

Rozmiar:

W zależności od użytej formy.

Barwa:

Bursztynowa.

Konsystencja:

Sprężysta, puszysta, wilgotna.

Smak:

Pieczonych orzechów z nutą cynamonu.

Tradycja:

Gmina Sieniawa jest malowniczo położona, wśród przepięknych lasów, stawów i rzek w województwie podkarpackim. Odznacza się bogatą historią, tradycją, w tym znacznym dorobkiem kulinarnym. Tradycja wypieku wilijnika, jak sama nazwa wskazuje, wiąże się ze Świętami Bożego Narodzenia. Dzięki podtrzymywaniu wielowiekowej słowiańskiej tradycji postnej wieczerzy wigilijnej na terenie sieniawszczyzny, wieczerzę wigilijną przyrządza się z płodów ziemi. Każda gospodyni skrupulatnie przygotowuje jadłospis wigilijny dla swojej rodziny, tak żeby zawarte w nim potrawy zawierały wszystkie płody rolne i leśne z całego roku. Wilijnik to ciasto marchewko-buraczano-orzechowe. W sieniawskich domach zawsze jest podawany po wieczerzy wigilijnej do kompotu z suszonych owoców. Sekret udanego ciasta to przede wszystkim świeże składniki i wypiek w piecu chlebowym, opalanym drewnem. Ciasto przygotowuje się dość prosto. „Na początku trzeba żółtka utrzeć z cukrem na gładką masę, dalej dodać olej, mąkę, sól i sodę i ponownie utrzeć. Do utartej masy dodaje się kolejno starte buraki i marchew, orzechy, a na końcu białka ubite ze szczyptą soli z dodatkiem cukru. Oczywiście wszystkie składniki należy dokładnie wymieszać i można ciasto wylewać na blachę, wcześniej wysmarowaną masłem i wysypaną bułką tartą” (Wywiad przeprowadzony z mieszkańcami wsi Ubieszyn). Ciasto pieczone jest ok. 50 minut w piecu chlebowym lub obecnie też w piekarniku. Pyszne ciasto ucierane z dodatkiem startej marchwi, buraków czerwonych i posiekanych orzechów ma niepowtarzalny smak i zapach, podobny trochę do piernika. Sieniawskie gospodynie wciąż podtrzymują i przekazują młodszemu pokoleniu tradycję wypieku wilijna.