Wygląd:

Placek z ciasta ziemniaczanego z widocznymi na przekroju ziarnkami ryżu.

Kształt:

Kształt zależy kształtu naczynia, w którym jest pieczona.

Rozmiar:

Wielkość zależy od formy naczynia do zapiekania.

Barwa:

Barwa zewnętrzna to kolor ciemno brązowy, przypieczony z góry. Na przekroju i środek placka koloru zielonkawego z widocznymi jasnymi ziarenkami ryżu.

Konsystencja:

Ciasto ziemniaczane sprężyste, miękkie.

Smak:

Zapach pieczonych potraw ziemniaczanych.

Dodatkowe Informacje:

Tradycja:

Na Śląsku Cieszyńskim ziemniaki pojawiły się już na początku XIX wieku. W publikacji Płyniesz Olzo – zarys kultury materialnej ludu cieszyńskiego pod redakcją Daniela Kadłubca można przeczytać, iż: Podstawową potrawą ludu cieszyńskiego od lat stu pięćdziesięciu z nawiązką są ziemniaki. Uprawiano tutaj sporo odmian, lud wiejski nazywał po swojemu. Były więc znane różne błyszczki, rużówki albo rużoki, szulce, modrzoki, lipcówki, sałocioki, kłopocze, kónczany, pławoki, cebulki, laloszki (…). Dalej czytamy: Na wsi cieszyńskiej, zwłaszcza w okolicach podgórskich, zastępowano często chleb ziemniaczanymi plackami. Żebroczka to potrawa z tartych ziemniaków popularna na Śląsku Cieszyńskim w okolicach Wisły zwana potocznie wiślańską.