Europejski Trybunał Praw Człowieka (dalej: Trybunał) 3 kwietnia 2025 r. opublikował decyzję z 13 marca 2025 r. w sprawie Gasiński i Maziarz przeciwko Polsce (skargi nr 11126/20 i 37030/20). Z uwagi na podobny przedmiot skarg, Trybunał postanowił rozpatrzeć skargi łącznie. Skarżący zarzucili na podstawie art. 10 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, że sądy krajowe ingerowały w ich prawo do wolności wyrażania opinii. Skargi dotyczą postępowań karnych wszczętych przeciwko skarżącym za wyrażanie krytyki wobec osób lub podmiotów publicznych. Pierwszy ze skarżących, będąc więźniem, w piśmie do Prezesa Sądu Okręgowego we Wrocławiu skarżył się, że Dyrektor Aresztu Śledczego we Wrocławiu promował przestępczość, faworyzował przestępców i morderców oraz sam był przestępcą. Drugi ze skarżących korespondował z zarządem spółdzielni mieszkaniowej, w której mieszkał. Zarządowi zarzucał różne działania, które uważał za „nielegalne” i „niegodziwe”. W obu przypadkach sądy krajowe orzekły o przekroczeniu granic dopuszczalnej krytyki. Trybunał w toku postępowania skargowego otrzymał podpisane przez strony deklaracje ugodowe. Biorąc pod uwagę zawarcie ugody pomiędzy stronami oraz zaproponowane zadośćuczynienia w wysokości 5600 euro (Gasiński) i 3200 euro (Maziarz), Trybunał uznał, że dalsze rozpatrywanie skarg nie jest już uzasadnione. W związku z tym, Trybunał postanowił jednogłośnie skreślić skargi z listy rozpoznawanych spraw zgodnie z art. 39 Konwencji.