W dniu 10 lutego 2022 r. Europejski Trybunał Praw Człowieka opublikował decyzje z dnia 20 stycznia 2022 r. w sprawach Flaga i inni przeciwko Polsce (nr skargi 5197/20) oraz Nesterowicz Giza i inni przeciwko Polsce (nr skargi 49550/19).

Mając na uwadze podobny przedmiot skarg, Trybunał rozpoznał sprawę Flaga przeciwko Polsce łącznie z czterema innymi skargami:

•    Jezierscy przeciwko Polsce (nr skargi 7494/20);
•    Kłucińska przeciwko Polsce (nr skargi 18047/20);
•    Studziński przeciwko Polsce (nr skargi 24903/20);
•    Palicki przeciwko Polsce (nr skargi 41051/20).

Skarżący podnieśli zarzut naruszenia art. 6 ust. 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (dalej: Konwencja) z uwagi na przewlekłość postępowań cywilnych oraz art. 13 Konwencji z uwagi na brak skutecznego środka odwoławczego w prawie krajowym.
W sprawach tych strony zawarły ugody. Rząd przyznał, że doszło do naruszenia art. 6 ust. 1 Konwencji z powodu nadmiernej długości postępowania, jak również art. 13 Konwencji z powodu braku skutecznego środka odwoławczego oraz zobowiązał się do wypłacenia skarżącym zadośćuczynień w wysokości od 1 880 euro do 5 930 euro.
Trybunał zatwierdził powyższe ugody uznając, że ich warunki są zgodne z przepisami Konwencji i jej protokołów i przyznał skarżącym kwoty w wysokości od 1 880 euro do 5 930 euro stwierdzając jednocześnie, że dalsze rozpatrywanie skarg nie jest uzasadnione. Skargi zostały skreślone z listy spraw zgodnie z art. 39 Konwencji.
 

Z uwagi na podobny przedmiot skarg Trybunał rozpoznał sprawę Nesterowicz Giza przeciwko Polsce łącznie z pięcioma innymi skargami:

•    Falkowicz przeciwko Polsce (nr skargi 57038/19);
•    Sztompka przeciwko Polsce (nr skargi 7541/20);
•    Klimczewski przeciwko Polsce (nr skargi 14333/20);
•    Hamerski przeciwko Polsce (nr skargi 24645/20);
•    Hadaś przeciwko Polsce (nr skargi 32864/20).

Skarżący podnieśli zarzut naruszenia art. 6 ust. 1 Konwencji z uwagi na przewlekłość postępowań karnych oraz art. 13 Konwencji z uwagi na brak skutecznego środka odwoławczego w prawie krajowym.
W sprawach tych strony zawarły ugody. Rząd przyznał, że doszło do naruszenia art. 6 ust. 1 Konwencji z powodu nadmiernej długości postępowania, jak również art. 13 Konwencji z powodu braku skutecznego środka odwoławczego oraz zobowiązał się do wypłacenia skarżącym zadośćuczynień w wysokości od 1 510 euro do 7 410 euro.
Trybunał zatwierdził powyższe ugody uznając, że ich warunki są zgodne z przepisami Konwencji i jej protokołów i przyznał skarżącym kwoty w wysokości od 1 510 euro do 7 410 euro stwierdzając jednocześnie, że dalsze rozpatrywanie skarg nie jest uzasadnione. Skargi zostały skreślone z listy spraw zgodnie z art. 39 Konwencji.
 

Decyzje są dostępne w języku angielskim w bazie orzeczniczej Trybunału (https://hudoc.echr.coe.int).