W dniu 18 stycznia 2024 r. Europejski Trybunał Praw Człowieka (dalej: Trybunał lub ETPC) opublikował decyzje z dnia 14 grudnia 2023 r. w następujących sprawach przeciwko Polsce:

• Adamczyk i Inni przeciwko Polsce (skarga nr 37324/22 i 6 innych skarg) – ugody i decyzja o skreśleniu skarg z listy;
• Barylscy i Płomińska przeciwko Polsce (skarga nr 16614/21 i in.) – deklaracje jednostronne i decyzja o skreśleniu skarg z listy;
• Baszanowski przeciwko Polsce (skarga nr 19735/20) – decyzja o skreśleniu skargi z listy;
• Dudzińska i Abramyk przeciwko Polsce (skarga nr 38328/22 i in.) – deklaracje jednostronne i decyzja o skreśleniu skargi z listy spraw;
• Kamiński i Inni przeciwko Polsce (skarga nr 8835/22 i in.) – ugody i decyzja o skreśleniu skarg z listy spraw;
• Korabik przeciwko Polsce (skarga nr 36850/21) – deklaracja jednostronna i decyzja o skreśleniu skargi z listy spraw;
• Korsak i Inni przeciwko Polsce (skarga nr 8514/21 i in.) – ugody i decyzja o skreśleniu skarg z listy;
• Nogajski przeciwko Polsce (skarga nr 17658/21) – decyzja o niedopuszczalności skargi;
• Pyra przeciwko Polsce (skarga nr 48451/21) – ugoda i decyzja o skreśleniu skargi z listy;
• Rudnicki i Inni przeciwko Polsce (skarga nr 15448/22 i in.) – deklaracje jednostronne i decyzja o skreśleniu skarg z listy;
• Szewczyk przeciwko Polsce (skarga nr 51199/20) – deklaracja jednostronna i decyzja o skreśleniu skargi z listy.

 

Z uwagi na podobny przedmiot spraw Trybunał rozpoznał skargę Adamczyk p. Polsce (skarga nr 37324/22) razem z 6 innymi skargami: Elżbieta Adamczyk p. Polsce (skarga nr 39917/22), Karolina Bacza p. Polsce (skarga nr 43616/22), Jolanta Ptak p. Polsce (skarga nr 46720/22), Wiesław Wójcicki p. Polsce (skarga nr 47566/22), Tadeusz Winiarski p. Polsce (skarga nr 1161/23) oraz  Irena Roguska p. Polsce (skarga nr 5435/23). Wszystkie sprawy dotyczyły zarzutu naruszenia art. 6 ust. 1 i art. 13 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności („Konwencja”) ze względu na przewlekłość postępowań cywilnych oraz brak skutecznego środka odwoławczego w prawie krajowym. W każdej ze spraw rząd przyznał, że doszło do naruszenia Konwencji i zaproponował wypłacenie skarżącym zadośćuczynienia w wysokości od 1810 do 8580 euro. W związku ze zgodą skarżących na zaproponowane warunki sprawy zostały skreślone z listy spraw na podstawie art. 39 Konwencji. 

Mając na uwadze podobny przedmiot skarg, Trybunał rozpoznał łącznie sprawy ze skarg p. Stefana Barylskiego i p. Józefa Barylskiego (nr 16614/21) oraz p. Ireny Płomińskiej (nr 36636/21). Skargi dotyczyły zarzutu naruszenia art. 6 ust. 1 Konwencji ze względu na przewlekłość postępowania administracyjnego oraz art. 13 Konwencji z uwagi na brak skutecznego środka odwoławczego w prawie krajowym. Rząd przyznał, że doszło do naruszenia art. 6 ust. 1 oraz art. 13 Konwencji i zobowiązał się do wypłacenia skarżącym stosownego zadośćuczynienia w wysokości odpowiednio 7890 i 780 euro. W związku z takim stanem rzeczy, Trybunał postanowił skreślić ww. skargi z listy rozpoznawanych spraw.

Sprawa Baszanowski przeciwko Polsce (skarga nr 19735/20) dotyczyła zarzutu naruszenia art. 5 ust. 3 Konwencji ze względu na nadmierny czas trwania tymczasowego aresztowania. W związku z brakiem odpowiedzi skarżącego na obserwacje rządu, Trybunał postanowił skreślić ww. skargę z listy spraw zgodnie z art. 37 ust. 1 lit. a Konwencji.

Sprawy Dudzińska przeciwko Polsce (skarga nr 38328/22) i Abramyk przeciwko Polsce (skarga nr 39637/22), dotyczyły zarzutu naruszenia art. 6 ust. 1 Konwencji ze względu na przewlekłość postępowania cywilnego oraz art. 13 Konwencji z uwagi na brak skutecznego środka odwoławczego w prawie krajowym. Rząd przyznał, że doszło do naruszenia art. 6 ust. 1 oraz art. 13 Konwencji i zobowiązał się do wypłacenia każdemu ze skarżących zadośćuczynienia w wysokości 2340 euro. W związku z deklaracjami jednostronnymi rządu, Trybunał postanowił skreślić ww. skargi z listy rozpoznawanych spraw.

Decyzja Kamiński i Inni przeciwko Polsce (skarga nr 8835/22), dotyczyła spraw ze skarg: p. Pawła Kamińskiego (nr 8835/22), p. Piotra Zielińskiego (nr 19838/22), p. Włodzimierza Arciucha (nr 29127/22), p. Małgorzaty Pawłowicz (nr 29363/22). Wszystkie skargi dotyczyły zarzutu naruszenia art. 6 ust. 1 Konwencji ze względu na przewlekłość postępowań karnych oraz art. 13 Konwencji z uwagi na brak skutecznego środka odwoławczego w prawie krajowym. Rząd przyznał, że doszło do naruszenia art. 6 ust. 1 oraz art. 13 Konwencji i zobowiązał się do wypłaty skarżącym słusznego zadośćuczynienia w wysokości od 960 do 4680 euro. W związku z zawarciem ugody przez strony, Trybunał postanowił skreślić ww. skargi z listy rozpoznawanych spraw.

Skarga w sprawie Korabik przeciwko Polsce (nr 36850/21) dotyczyła zarzutu naruszenia art. 6 ust. 1 Konwencji ze względu na naruszenie prawa do sądu. Rząd przyznał, że doszło do naruszenia art. 6 ust. 1 Konwencji i zobowiązał się do wypłacenia skarżącemu adekwatnego zadośćuczynienia w wysokości 4 000 euro. W związku z takim stanem rzeczy, Trybunał postanowił skreślić ww. skargę z listy rozpoznawanych spraw.

Decyzja w sprawie Korsak i Inni p. Polsce dotyczyła trzech skarg: p. Haliny Korsak (nr 8514/21), p. Michała Kekusza (nr 15236/21), p. Daniela Romanowskiego (nr 23433/22). Wszystkie skargi dotyczyły zarzutu naruszenia art. 6 ust. 1 ze względu na przewlekłość postępowania cywilnego oraz art. 13 Konwencji z uwagi na brak skutecznego środka odwoławczego w prawie krajowym. Rząd przyznał, że doszło do naruszenia art. 6 ust. 1 oraz art. 13 Konwencji i zobowiązał się do wypłacenia skarżącym słusznego zadośćuczynienia w wysokości po 2520 euro dla każdego skarżącego. W związku  z takim stanem rzeczy, Trybunał postanowił skreślić ww. skargi z listy rozpoznawanych spraw.

W sprawie Nogajski przeciwko Polsce (skarga nr 17658/21) skarżący zarzucił naruszenie art. 6 ust. 1  i art. 13 Konwencji ze względu na przewlekłość postępowania karnego oraz art. 13 Konwencji z uwagi na brak skutecznego środka odwoławczego
w prawie krajowym. Postępowanie krajowe, którego dotyczyła skarga zostało prawomocnie zakończone wyrokiem sądu okręgowego z dnia 21 czerwca 2021 r. (toczyło się przed sądami dwóch instancji przez okres 3 lat i 24 dni). Trybunał nie stwierdził ponadto żeby z winy organów państwa wystąpiły opóźnienia. W związku z powyższym Trybunał uznał skargę za niedopuszczalną i skreślił ją z listy rozpoznawanych spraw.

W sprawie Pyra przeciwko Polsce (nr 48451/21) skarżący podniósł zarzut naruszenia art. 6 ust. 1 Konwencji ze względu na przewlekłość postępowania karnego oraz art. 13 Konwencji z uwagi na brak skutecznego środka odwoławczego w prawie krajowym. Rząd przyznał, że doszło do naruszenia art. 6 ust. 1 oraz art. 13 Konwencji i zobowiązał się do wypłacenia skarżącemu słusznego zadośćuczynienia w wysokości 4445 euro, na które skarżący wyraził zgodę. W związku z takim stanem rzeczy, Trybunał postanowił skreślić ww. skargę z listy rozpoznawanych spraw.

Mając na uwadze podobny przedmiot skarg, Trybunał objął decyzją Rudnicki i Inni przeciwko Polsce trzy sprawy: p. Romualda Rudnickiego (skarga
nr 15448/22), p. Piotra Bojarskiego (skarga nr 24243/22), p. Igora Frankowskiego (skarga nr 38787/22). Wszystkie skargi dotyczyły zarzutu naruszenia art. 6 ust. 1 Konwencji ze względu na przewlekłość postępowań karnych oraz art. 13 Konwencji z uwagi na brak skutecznego środka odwoławczego w prawie krajowym. Rząd przyznał, że doszło do naruszenia art. 6 ust. 1 oraz art. 13 Konwencji i zobowiązał się do wypłacenia skarżącym zadośćuczynień w wysokości od 2190 do 3900 euro. W związku z jednostronnymi deklaracjami Rządu, Trybunał postanowił skreślić ww. skargi z listy rozpoznawanych spraw.

Skarga w  sprawie Szewczyk przeciwko Polsce (nr 51199/20) dotyczyła zarzutu naruszenia art. 6 ust. 1 Konwencji ze względu na przewlekłość postępowania cywilnego oraz art. 13 Konwencji z uwagi na bark skutecznego środka odwoławczego w prawie krajowym. Rząd przyznał, że doszło do naruszenia i zobowiązał się do wypłacenia skarżącemu adekwatnego zadośćuczynienia w wysokości 2520 euro. W związku z takim stanem rzeczy, Trybunał postanowił skreślić ww. skargę z listy rozpoznawanych spraw.

 

Decyzje są dostępne w języku angielskim w bazie orzeczniczej Trybunału (https://hudoc.echr.coe.int).