Wygląd:

Na zewnątrz połyskująca brązowa, chrupiąca skórka, struktura w środku wilgotna, gąbczasta, porowata.

Kształt:

Zbliżony do prostopadłościanu.

Rozmiar:

Występuje w dwóch wielkościach 550 g i 1100 g.

Barwa:

Skórka o barwie brązowej. Na przekroju miąższ beżowy, z widocznymi ziarnami słonecznika.

Konsystencja:

Skórka elastyczna, miękka, jednocześnie chropowata, lekko szorstka. Miąższ elastyczny o drobnej równomiernej porowatości.

Smak:

Nadany przez zakwas, lekko kwaśny, lekko słony, a zarazem z delikatnym smakiem zbóż – żyta i pszenicy.

Tradycja:

Wieś Lipnik wymieniania w kronikach Jana Długosza od XVI w. była własnością rodziny Lipnickich, którzy brali czynny udział w życiu publicznym województwa sandomierskiego. Produkowany w tamtych okolicach chleb w lipnickiej tradycji zajmuje miejsce szczególne. Przez wieki stał się nie tylko symbolem pożywienia, ale i symbolem życia. Chleb na maślance produkowany w Lipniku jest pieczywem naturalnym sporządzanym w oparciu o zakwas produkowany na bazie zalążka kwasu z poprzedniego wypieku. Długo zachowuje swoje właściwości i świeżość dzięki naturalnemu sposobowi produkcji opartemu na ponad 50-letniej tradycji. Do jego wypieku używa się trzech rodzajów mąki: pszennej, razowej i żytniej razowej. Pomysł na dodanie maślanki był właściwie przypadkowy. W latach 60-tych mleczarnia w Lipniku produkowała maślankę, która była produktem ubocznym i zaczęto ją dodawać do chleba, z uwagi na jej wartościowe właściwości. Charakterystyczne dla tego chleba, poza dodatkiem maślanki jest to, że po upieczeniu odwraca się go do góry spodnią stroną do wystygnięcia, co daje pewność, że nie będzie odstawał od skórki. Chleb długo zachowuje świeżość, co zawdzięcza tradycyjnej metodzie produkcji i dodatkowi maślanki. Chleb dawniej jadało się sam albo z mlekiem, obecnie najczęściej spożywany jest z masłem, smalcem, wędliną i serem.