W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z naszej witryny oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu. W każdym momencie można dokonać zmiany ustawień Państwa przeglądarki. Zobacz politykę cookies.

Narodowe Centrum Badań
i Rozwoju

Powrót

Opracowanie metody regeneracji katalizatorów DeNOx

Rozwiązane zostało opracowane dla zakładów przemysłowych o kotłach o łącznej nominalnej mocy cieplnej większych niż 50 MW.

A-C laboratoryjne etapy prac badawczych, D-H – etap prac wdrożeniowych. A - selekcja roztworów i optymalizacja procesu oczyszczania katalizatorów, B – skalowanie procesu oraz badania fizykochemiczne płytek katalizatora, C - reaktor przepływowy do ewaluacji procesu oczyszczania katalizatorów symulujący odcinek bloku katalitycznego, D – zapylone i zdezaktywowane przemysłowe bloki katalityczne przed oczyszczaniem, E – katalizator przemysłowy poddany wstępnym procesom oczyszczania, F – katalizator przemysłowy po jednym z etapów oczyszczania, G – katalizator przemysłowy po procedurze oczyszczania z widocznymi wizualnymi efektami oczyszczenia powierzchni w porównaniu z zdj. E, H – blok katalizatora przemysłowego gotowy do zamontowania w elektrowni.

kwadrat z odchodzącymi mackami  Tytuł projektu

Opracowanie metody regeneracji katalizatorów DeNOx stosowanych w instalacjach energetycznych oraz opracowanie nowych bardziej efektywnych katalizatorów DeNOx opartych na innowacyjnych materiałach uzyskiwanych nanotechnologicznie.

zarys górnej sylwetki człowieka  Nazwa Beneficjenta/Beneficjentów

  • Uniwersytet Śląski w Katowicach
  • Ad Moto Rafał Zawisz

ikona teczki  Nazwa programu

Wspólne Przedsięwzięcie  Narodowego Centrum Badań i Rozwoju oraz  Narodowego Centrum Nauki „Tango”

ikona gazety  Konkurs

TANGO1

ikona dwóch kupek monet  Wartość projektu

1 426 471 PLN

ikona ręki, a nad nią dwa kółka  Wartość dofinansowania

1 250 000 PLN

ikona zegara  Okres realizacji projektu

Od 01 lipca 2015 do 31 maja 2019 

Poznajcie nasz zespół

Od lewej: Rafał Zawisz – firma Ad Moto partner biznesowy Uniwersytetu Śląskiego wdrażający rozwiązanie do praktyki przemysłowej; dr Maciej Kapkowski, prof. Jarosław Polański (kierownik projektu), dr Tomasz Siudyga, dr Piotr Bartczak – naukowcy Uniwersytetu Śląskiego realizujący część naukową projektu TANGO1.
Od lewej: Rafał Zawisz – firma Ad Moto partner biznesowy Uniwersytetu Śląskiego wdrażający rozwiązanie do praktyki przemysłowej; dr Maciej Kapkowski, prof. Jarosław Polański (kierownik projektu), dr Tomasz Siudyga, dr Piotr Bartczak – naukowcy Uniwersytetu Śląskiego realizujący część naukową projektu TANGO1.

Zobacz efekt naszej pracy

A-C laboratoryjne etapy prac badawczych, D-H – etap prac wdrożeniowych. A - selekcja roztworów i optymalizacja procesu oczyszczania katalizatorów, B – skalowanie procesu oraz badania fizykochemiczne płytek katalizatora, C - reaktor przepływowy do ewaluacji procesu oczyszczania katalizatorów symulujący odcinek bloku katalitycznego, D – zapylone i zdezaktywowane przemysłowe bloki katalityczne przed oczyszczaniem, E – katalizator przemysłowy poddany wstępnym procesom oczyszczania, F – katalizator przemysłowy po jednym z etapów oczyszczania, G – katalizator przemysłowy po procedurze oczyszczania z widocznymi wizualnymi efektami oczyszczenia powierzchni w porównaniu z zdj. E, H – blok katalizatora przemysłowego gotowy do zamontowania w elektrowni.
A-C laboratoryjne etapy prac badawczych, D-H – etap prac wdrożeniowych. A - selekcja roztworów i optymalizacja procesu oczyszczania katalizatorów, B – skalowanie procesu oraz badania fizykochemiczne płytek katalizatora, C - reaktor przepływowy do ewaluacji procesu oczyszczania katalizatorów symulujący odcinek bloku katalitycznego, D – zapylone i zdezaktywowane przemysłowe bloki katalityczne przed oczyszczaniem, E – katalizator przemysłowy poddany wstępnym procesom oczyszczania, F – katalizator przemysłowy po jednym z etapów oczyszczania, G – katalizator przemysłowy po procedurze oczyszczania z widocznymi wizualnymi efektami oczyszczenia powierzchni w porównaniu z zdj. E, H – blok katalizatora przemysłowego gotowy do zamontowania w elektrowni.

Jaki problem rozwiązuje nasz projekt?

Rozwiązane zostało opracowane dla zakładów przemysłowych o kotłach o łącznej nominalnej mocy cieplnej większych niż 50 MW. Efekty projektu zostały zgłoszone do ochrony w Urzędach Patentowych PL, SK, oraz CZK. W 2020 r. autorom wynalazku został przyznany patent przez UP RP (P.428501) na metodę regeneracji przemysłowych katalizatorów SCR. Opracowany wynalazek rozwiązał szereg problemów w zakresie przemysłowego oczyszczania katalizatorów SCR. Zasadniczą korzyścią dla przedsiębiorstw zainteresowanych produktem wynikającą z zastosowania opracowanej technologii oczyszczania katalizatorów SCR jest redukcja uciążliwego oddziaływania chemikaliów na elementy mocujące masę katalityczną (siatki stalowe). Zastosowanie odpowiedniej kompozycji chemikaliów pozwala nie tylko na ograniczenie korozji, ale umożliwia również prawidłowe oczyszczenie porów katalizatora ze złogów CaSO4 powstających podczas użytkowania katalizatora. Odtworzenie powierzchni porowatej na powierzchni masy katalitycznej ma kluczowe znaczenie dla prawidłowego funkcjonowania katalizatora w procesie redukcji NOx. Ponadto kompozycja chemikaliów ogranicza erozję masy katalitycznej oraz pozwala na potencjalnie dłuższe użytkowanie katalizatora. Ponadto opracowana metoda stosowania kompozycji chemikaliów pozwala podczas pierwszego oczyszczania katalizatora na pominięcie suplementacji powierzchni katalizatora solami wolframu oraz wanadu i/lub molibdenu. Wynalazek przyczynia się do ograniczenia nadmiernego stosowania chemikaliów w procesie regeneracji redukując jednocześnie koszty procesu. Charakter proekologiczny rozwiązania wyraża się również poprzez sposób zarządzania odpadami powstającymi podczas regeneracji katalizatorów i polega na przeprowadzeniu odpadów niebezpiecznych (m.in. As, Tl niewielkie ilości V, W, Mo również pierwiastki śladowe Cu, Ni, Zr, Zn, Nb) do biologicznie nieaktywnych siarczków bądź wodorotlenków metali. Najcenniejsze pierwiastki można odzyskać poprzez zastosowanie metod hydrometalurgicznych. 

Kto korzysta/skorzysta z wyników projektu?

Dzięki zastosowaniu autorskich rozwiązań wynalazek pozwala na znaczną poprawę bezpieczeństwa regeneracji katalizatorów w skali przemysłowej. Wydłużenie żywotności katalizatorów SCR pozwala na zmniejszenie śladu antropogenicznego SOx, COx, VOC oraz NOx w powietrzu oraz ogranicza konieczność złomowania zużytych katalizatorów stanowiących materiał niebezpieczny. Zasadniczą korzyścią dla społeczeństwa wynikającą w sposób bezpośredni wdrożenia rozwiązania jest poprawa jakości powietrza. Obniżenie kosztów eksploatacji katalizatorów będzie skutkować zwiększonymi inwestycjami w technologię katalizatorów deNOx co przełoży się w sposób globalny na poprawę jakości powietrza na terenie RP. Wymierną korzyścią dla społeczeństwa jest ograniczenie smogu, natomiast dla przedsiębiorstwa obniżenie kosztów aplikacji katalizatorów w przemyśle przy jednoczesnym dopełnieniu norm emisji NOx oraz ochrona przed karami związanymi z niedotrzymaniem dyrektywy UE nr 2010/75/UE w zakresie ochrony środowiska.

Co było dla nas największym wyzwaniem w projekcie?

Innowacje stanowią duże wyzwanie naukowe i organizacyjne. Przede wszystkim jednak wyznacznikiem sukcesu innowacji jest jej sukces rynkowy. Nowa metoda rewitalizacji katalizatorów DeNOx nie jest w tym względzie wyjątkiem. Poza koniecznością opracowania dobrego rozwiązania inżynierii procesu, konieczne było wprowadzenie rozwiązania na rynek zdominowany przez obecnych graczy. Wymagało to strategii pokazania skuteczności opracowanych rozwiązań oraz uzyskania możliwości wygrywania przetargów zdominowanych przez dotychczasowych graczy starających się zmonopolizować ten rynek. 

Nasza rada dla innych Wnioskodawców

W Polsce innowacje wciąż odgrywają marginalną rolę, a nasza gospodarka pod względem innowacyjności zajmuje niską pozycję w UE. W obszarze uniwersyteckim często sądzi się, że innowacje mogą przynieść uniwersytetowi miliardowe zyski. W tym kontekście warto przeanalizować, jak innowacje postrzegane są w USA, jednej z najbardziej innowacyjnych gospodarek świata. Przykładem może być Uniwersytet Stanforda. Dochody z transferu technologii są tutaj tylko niewielkim ułamkiem budżetu. Innowacja - to misja uczelni finansowanej hojnie z dotacji państwowych i prywatnych. Wspieranie społeczeństwa wiedzą i nowymi technologiami jest ważnym zadaniem uczelni. Powstające w tym procesie dochody są ważne nie są jednak kluczowe. Tylko nieliczne z patentów przynoszą uczelni większe dochody. Polska uczelnia często jest zbyt biedna na taką strategię. Sukces innowacji tworzonej w kooperacji między uczelnią a biznesem musi brać pod uwagę, że w większości wypadków to biznes ponosi finansowe ryzyko. Ryzyko wyznacza też podział fruktów. Nie żądajmy zbyt wiele od biznesu. Zbyt wysokie finansowe żądania, ponad własny wkład ryzyka, zabije każdą innowacje. Niestety taki obraz jest w Polsce rzadkością. 

{"register":{"columns":[]}}