{"register":{"columns":[{"header":"Numer projektu","value":"UC80","registerId":20476989,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"sequence":{},"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Rodzaj dokumentu","registerId":20476989,"dictionaryValues":[{"id":"Projekty ustaw","value":"Projekty ustaw"}],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Typ dokumentu","registerId":20476989,"dictionaryValues":[{"id":"C – projekty implementujące UE","value":"C – projekty implementujące UE"}],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Informacje o przyczynach i potrzebie wprowadzenia rozwiązań planowanych w projekcie","value":"Opracowanie ustawy o systemach homologacji pojazdów oraz ich wyposażenia jest niezbędne do zapewnienia zgodności polskiego prawodawstwa z prawodawstwem unijnym i wynika z faktu obowiązywania:\n1) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 167/2013 z dnia 5 lutego 2013 r. w sprawie homologacji i nadzoru rynku pojazdów rolniczych i leśnych – zwanego dalej „rozporządzeniem 167/2013”,\n2) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 168/2013 z dnia 15 stycznia 2013 r. w sprawie homologacji i nadzoru rynku pojazdów dwu- lub trzykołowych oraz czterokołowców – zwanego dalej „rozporządzeniem 168/2013”,\n3) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/858 z dnia 30 maja 2018 r. w sprawie homologacji i nadzoru rynku pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych przeznaczonych do tych pojazdów, zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 715/2007 i (WE)\nnr 595/2009 oraz uchylającego dyrektywę 2007/46/WE – zwanego dalej „rozporządzeniem 2018/858”,\n4) rewizji 3 Porozumienia dotyczącego przyjęcia zharmonizowanych regulaminów technicznych Organizacji Narodów Zjednoczonych dla pojazdów kołowych, wyposażenia i części, które mogą być montowane lub wykorzystywane w tych pojazdach, oraz warunków wzajemnego uznawania homologacji udzielonych na podstawie tych regulaminów Organizacji Narodów Zjednoczonych – zwanego dalej „Porozumieniem z 1958 r.”.\nMimo, że przywołane przepisy wiążą w całości i są bezpośrednio stosowane, państwa członkowskie zostały zobowiązane do zapewnienia stosowania wskazanych aktów prawnych, w szczególności w zakresie powołania lub wyznaczenia organów udzielających homologacji, ustanowienia procedur krajowych w odniesieniu do homologacji pojazdów, ustanowienia – na mocy prawa krajowego – podstaw do powołania służby technicznej, jej oceny oraz ewentualnego ograniczenia, zawieszenia lub odwołania tej służby. Ponadto, w związku z decyzjami wydawanymi przez organ udzielający homologacji, państwa członkowskie zostały zobowiązane do określenia, nie tylko środków odwoławczych od wskazanych rozstrzygnięć przysługujących stronie danego postępowania, ale także sankcji za naruszenie przepisów rozporządzeń unijnych.\nObowiązujący system homologacji na terenie Rzeczypospolitej Polskiej jest określony w ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2021 r. poz. 450), w której została dokonana implementacja dyrektyw unijnych ustanawiających ramy dla systemu homologacji dla wszystkich kategorii pojazdów. W ten sposób została dokonana implementacja:\n1) dyrektywy 2003/37/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 maja 2003 r. w sprawie homologacji typu ciągników rolniczych lub leśnych, ich przyczep i wymiennych holowanych maszyn, łącznie z ich układami, częściami i oddzielnymi zespołami technicznymi oraz uchylającej dyrektywę 74/150/EWG;\n2) dyrektywy 2002/24/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 marca 2002 r. w sprawie homologacji typu dwu- lub trzykołowych pojazdów mechanicznych i uchylającej dyrektywę Rady 92/61/EWG;\n3) dyrektywy 2007/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 września 2007 r. ustanawiającej ramy dla homologacji pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz układów, części i oddzielnych zespołów technicznych przeznaczonych do tych pojazdów.\nSystem oparty na tych przepisach funkcjonował w Rzeczypospolitej Polskiej od 22 czerwca 2013 r. i w jego ramach zostały sprecyzowane procedury odnoszące się do wszystkich czynności związanych z procesem homologacji. Określone zostały zasady realizacji badań homologacyjnych, badań w zakresie dopuszczenia jednostkowego, zasady uprawniania jednostek uprawnionych do wykonywania badań homologacyjnych oraz wskazane zostały międzynarodowe akty prawne regulujące kwestię wymagań technicznych weryfikowanych w trakcie badań homologacyjnych.\nSystem homologacji typu WE oraz system homologacji typu ONZ musiał zostać dostosowany do nieustannego rozwoju technologicznego oraz z konieczności ujednolicenia procedur homologacyjnych w tych obszarach, gdzie Unia Europejska wskazała taką konieczność. Zostało to zrealizowane w postaci rozporządzenia 167/2013 (w miejsce dyrektywy 2003/37/WE), 168/2013 (w miejsce dyrektywy 2002/24/WE), 2018/858 (w miejsce dyrektywy 2007/46/WE) oraz 3 Rewizji Porozumienia z 1958 r. (w miejsce poprzedniej Rewizji Porozumienia, którego Polska jest Sygnatariuszem).\nW ten sposób został ustanowiony nowy system homologacji UE oraz ONZ, bazujący oczywiście na zasadach funkcjonujących także w systemie homologacji WE, jednakże zawierający zdecydowanie szerszy zakres wymagań stosowanych w procedurach homologacyjnych, obejmujący szerszy zakres obowiązków nakładanych na organy homologacyjne odpowiedzialne za wydawanie świadectw homologacji oraz służby techniczne odpowiedzialne za realizację badań homologacyjnych. Wskazane rozporządzenia unijne obowiązują od 1 stycznia 2016 r. – 167/2013 oraz 168/2013, natomiast rozporządzenie 2018/858 obowiązuje od 1 września 2020 r.\nZapewnienie stosowania, zarówno aktów unijnego prawa pochodnego, jak i Porozumienia z 1958 r., jest niezbędne do zagwarantowania zgodności prawodawstwa krajowego z prawodawstwem unijnym, i tym samym do zapobiegania tworzenia się barier dostępu do rynku o zasięgu unijnym. Ponadto dostosowanie polskich przepisów do wskazanych norm unijnych i międzynarodowych pozwoli uniknąć sankcji za uchybienie zobowiązań przez państwa członkowskie. Realizacja zobowiązań w odniesieniu do wprowadzenia w życie przepisów ww. międzynarodowych aktów prawnych nastąpi w momencie wejścia w życie przepisów projektowanej ustawy. Przewidywany termin to 1 styczeń 2022 r.\nZ uwagi na fakt, że zapewnienie pełnego stosowania powołanych aktów prawnych nie jest możliwe w ramach przepisów ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2021 r. poz. 450) należy wydać odrębną ustawę.\nPrzedmiotowy projekt zakłada ustanowienie władzy homologacyjnej oraz służb technicznych, co pozostaje w zgodzie z rozporządzeniami 167/2013, 168/2013, 2018/858 oraz Porozumieniem z 1958 r.","registerId":20476989,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Istota rozwiązań ujętych w projekcie","value":"Wejście w życie rozporządzeń 167/2013, 168/2013, 2018/858 oraz 3 Rewizji Porozumienia z 1958 r. umożliwi jednolite stosowanie tych przepisów we wszystkich państwach członkowskich UE, jak również w krajach będących sygnatariuszami Porozumienia z 1958 r. Mimo, że te przepisy wiążą w całości i są bezpośrednio stosowane, państwa członkowskie zostały zobowiązane do powołania lub wyznaczenia organów udzielających homologacji, do stworzenia na mocy prawa krajowego podstaw do powołania służby technicznej oraz procedur dotyczących jej oceny oraz ewentualnego ograniczenia, zawieszenia lub odwołania.\nZakres – obszar regulacji:\n1. W projekcie ustawy określone zostaną na nowo procedury homologacji typu UE, które wynikają z treści rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady nr 167/2013, 168/2013 oraz 2018/858 oraz 3 Rewizji Porozumienia z 1958 r. Celem tych regulacji jest zastąpienie dotychczasowego systemu homologacji typu WE opartego na systemach homologacji określonych w dyrektywach 2003/37/WE, 2002/24/WE oraz 2007/46/WE. Rekomendowane rozwiązania obejmują utworzenie procedur homologacji typu UE, ONZ, krajowych procedur homologacji typu pojazdu oraz indywidualnego dopuszczenia pojazdu opartych na obowiązującym systemie homologacji w miejsce dotychczasowych procedur homologacji typu WE, ONZ, krajowych homologacji typu pojazdu i dopuszczenia jednostkowego opartych na nieobowiązującym systemie homologacji.\n2. W związku z decyzjami wydawanymi przez organ udzielający homologacji, państwa członkowskie zostały również zobowiązane do wskazania środków odwoławczych przysługujących stronie na mocy przepisów obowiązujących w danych państwach członkowskich oraz do określenia sankcji za naruszenie tych przepisów, co również będzie zakresem przedmiotowej regulacji.\nWdrożenie nowych przepisów jest niezbędne do zapewnienia zgodności polskiego prawodawstwa z prawodawstwem unijnym, a tym samym zapobiegania powstawania utrudnień dla polskich przedsiębiorców w funkcjonowaniu na rynku unijnym oraz uniknięcia nałożenia na Polskę kar za niewdrożenie przepisów unijnych. W celu uniknięcia sankcji za niewdrożenie przepisów wskazanych w tych aktach prawnych należy ustanowić jak najszybszy termin wprowadzenia w życie przepisów projektowanej ustawy. Przewidywany termin to 1 styczeń 2022 r. \n3. W projektowanej regulacji określono również sposób wskazania organów krajowych właściwych do spraw homologacji oraz tam, gdzie na to pozwalały procedury unijne – zaproponowano utworzenie procedur krajowych w oparciu o krajowe akty prawne, które w przyszłości będą opracowane przez ministra właściwego do spraw transportu.\n4. Dodatkowo, w efekcie przejęcia obowiązków polskiej władzy homologacyjnej przez Dyrektora Transportowego Dozoru Technicznego, z dniem 1 stycznia 2014 r. i podjęciem działań zmierzających do określenia sposobu wykonywania czynności przez podmioty działające na rynku doposażania pojazdów należących do kategorii M i N w dodatkowe instalacje zasilania gazowego, zdiagnozowano konieczność wprowadzenia modyfikacji w obowiązującym porządku prawnym, które pozwolą na faktyczne egzekwowanie wymagań określonych w przepisach prawa, a tym samym zapewnią wystarczające bezpieczeństwo i ochronę środowiska, a także pozwolą na kompleksowe spełnienie wymagań administracyjnych w przedmiotowym zakresie.\nNa podstawie doświadczeń uzyskanych w okresie pierwszego roku pełnienia obowiązków władzy homologacyjnej, projekt ustawy swym zakresem regulował będzie także obszary wymagające aktualizacji istniejących przepisów, uzupełnienia płaszczyzn istotnych dla rynku instalacji gazowych, konieczności dostosowania regulacji prawnych do ciągle rozwijającego się rynku zasilania gazowego pojazdów, dostosowania do obecnie prowadzonej polityki energetycznej wpisującej się w dziedzinę transportu, szczególnie kołowego, a co za tym idzie w rynek paliw. Z powyższych względów, działania zmierzające do uporządkowania zasad stosowanych w tym obszarze, powinny być obecnie uznane jako pilne z uwagi na konieczność utrzymania bezpieczeństwa i poprawy wymagań środowiskowych oraz zagrożenia dla pragmatyki formalno-administracyjnej w tym obszarze.\n5. Wśród rozwiązań zawartych w projekcie ustawy proponuje się także zmiany w zakresie montażu instalacji przystosowującej dany typ pojazdu do zasilania gazem wynikające z analiz przeprowadzonych przez Transportowy Dozór Techniczny na podstawie dotychczasowej działalności w ramach organu właściwego do spraw homologacji. Oprócz aktualnie obowiązującej procedury uzyskiwania świadectwa homologacji instalacji przystosowującej dany typ pojazdu do zasilania gazem przez instalatora, który tworzy sieć zakładów montujących, które to w oparciu o to świadectwo homologacji dokonują montażu kompletowanych na bieżąco zestawów doposażających pojazdy w instalację gazową, w projektowanych regulacjach alternatywnie wprowadza się rozwiązanie dotyczące możliwości montażu zestawów montażowych dedykowanych dla konkretnej rodziny silników homologowanych zgodnie z regulaminem 115 ONZ (R115), które będą montowane przez podmiot gospodarczy. Podmiot ten będzie w ramach nowej procedury samodzielnie uzyskiwał świadectwo homologacji. Celem projektowanych przepisów w odniesieniu do procedury związanej z R115 jest również stworzenie regulacji dotyczących nadzoru, zgodnie z regulacjami UE nad każdym podmiotem dokonującym montażu na podstawie R115, w tym również realizacja procedury kontroli zgodności montażu, wyeliminowanie niewłaściwych praktyk polegających na wydawaniu wyciągów ze świadectwa homologacji przez nieuprawnione zakłady nienadzorowane przez instalatora posiadającego świadectwo homologacji sposobu montażu instalacji na obecnych zasadach, czy też realizacja montażu instalacji poza zakresem wskazanym w świadectwie homologacji. Dzięki projektowanym regulacjom możliwe będzie efektywne realizowanie procedury przewidzianej w R115.\n6. Celem projektowanych regulacji jest także uporządkowanie zagadnień regulujących cały obszar związany z homologacją pojazdów, ich wyposażenia oraz kontrolą zgodności poprzez przeniesienie Rozdziałów 1a, 1b i 1c z Działu III z obecnie obowiązującej ustawy – Prawo o ruchu drogowym i dostosowanie ich do wymagań zawartych w prawodawstwie międzynarodowym. Regulacja nie ma wpływu na życie społeczne. W konsekwencji regulacja pozwoli na usunięcie utrudnień dla polskich przedsiębiorców w funkcjonowaniu na rynku międzynarodowym. Ponadto, przedstawiona regulacja pozwoli na zapewnienie prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego UE, w szczególności przez ograniczenie barier w zakresie handlu wewnątrzunijnego i zagranicznego oraz pełne dostosowanie do przepisów ustanowionych poza rynkiem UE w zakresie państw – sygnatariuszy Porozumienia z 1958 r.\nReasumując powyższe, zakres przedmiotowej regulacji obejmuje:\n- przeniesienie Rozdziałów 1a, 1b i 1c z Działu III z obecnie obowiązującej ustawy – Prawo o ruchu drogowym i dostosowanie ich do wymagań zawartych w prawodawstwie międzynarodowym;\n- uporządkowanie zagadnień regulujących cały obszar związany z homologacją pojazdów, ich wyposażenia i części oraz kontrolą zgodności produkcji i kontrolą zgodności montażu;\n- określenie na nowo procedur homologacji typu UE, które wynikają z treści rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady nr 167/2013, 168/2013 oraz 2018/858, jak również z 3 Rewizji Porozumienia z 1958 r. (w aktualnie obowiązujących przepisach ustawy – Prawo o ruchu drogowym oparte są na w dyrektywach 2003/37/WE, 2002/24/WE oraz 2007/46/WE);\n- określenie środków odwoławczych i sankcji w ramach procedur homologacyjnych;\n- określenie procedur wyznaczania służb technicznych oraz nadzoru nad nimi;\n- wskazanie organu krajowego właściwego do spraw homologacji – Dyrektora Transportowego Dozoru Technicznego;\n- modyfikację procedur krajowych – tramwaje, trolejbusy, przyczepy rolnicze;\n- określenie procedur krajowego i unijnego dopuszczenia indywidualnego pojazdu;\n- określenie zasad wprowadzenia do obrotu części mogących stwarzać zagrożenie dla bezpieczeństwa ruchu drogowego lub ochrony środowiska, w tym kontroli zgodności wprowadzania do obrotu;\n- zmiany w regulacjach dotyczących dodatkowej instalacji przystosowującej dany typ pojazdu do zasilania gazem, w tym kontroli zgodności montażu oraz stworzenie systemu równoległego opartego na regulacjach regulaminu R115;\n- dostosowanie ustawy – Prawo o ruchu drogowym oraz aktów powiązanych, np. ustawy o dozorze technicznych do przepisów nowej ustawy o systemach homologacji pojazdów oraz ich wyposażenia. \nEfektywność ww. regulacji będzie weryfikowana za pośrednictwem dwóch mierników:\n1) wpływ na poprawę dostępności uzyskania świadectw homologacji poprzez wzrost liczby służb technicznych oraz powiązaną z tym konkurencyjność w zakresie kosztów rynkowych pozyskania dokumentów homologacyjnych;\n2) wprowadzenie bardziej szczegółowych wymagań w procedurze kontroli zgodności i w efekcie tego zwiększenie poziomu zaufania do producentów posiadających świadectwa homologacji typu wydane przez krajowy organ właściwy do spraw homologacji.","registerId":20476989,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Organ odpowiedzialny za opracowanie projektu","registerId":20476989,"dictionaryValues":[{"id":"MI","value":"MI"}],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Osoba odpowiedzialna za opracowanie projektu","value":"Rafał Weber Sekretarz Stanu","registerId":20476989,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Organ odpowiedzialny za przedłożenie projektu RM","registerId":20476989,"dictionaryValues":[{"id":"MI","value":"MI"}],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Planowany termin przyjęcia projektu przez RM","value":"IV kwartał 2022 r. ZREALIZOWANY Rada Ministrów przyjęła 10 stycznia 2023 r.","registerId":20476989,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Informacja o rezygnacji z prac nad projektem","value":"","registerId":20476989,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Status realizacji","registerId":20476989,"dictionaryValues":[{"id":"Zrealizowany","value":"Zrealizowany"}],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"}]}}