{"register":{"columns":[{"header":"Numer projektu","value":"UD156","registerId":20476989,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"sequence":{},"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Rodzaj dokumentu","registerId":20476989,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Typ dokumentu","registerId":20476989,"dictionaryValues":[{"id":"D – pozostałe projekty","value":"D – pozostałe projekty"}],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Informacje o przyczynach i potrzebie wprowadzenia rozwiązań planowanych w projekcie","value":"Ustawą z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2020 r. poz. 1086), dalej: ustawa nowelizująca z dnia 4 lipca 2019 r., znowelizowano szereg przepisów k.p.c., między innymi z zakresu postępowania rozpoznawczego, odwoławczego oraz egzekucyjnego. Nowelizacja miała charakter wielopłaszczyznowy, a jej głównym celem było wprowadzenie instrumentów pozwalających na sprawne zarządzanie postępowaniem cywilnym. W trakcie obowiązywania znowelizowanych przepisów ujawniły się kwestie wymagające ponownego przeanalizowania uprzednio zaproponowanych rozwiązań. Celem projektowanych zmian jest przede wszystkim wyeliminowanie nieścisłości poprzedniej nowelizacji, modyfikacja poprzednich rozwiązań, ułatwienie stronom i pełnomocnikom kontaktu z sądem, wypełnienie luk w obowiązującym prawie, co w dalszej konsekwencji przyczyni się do przyspieszenie postępowań. Projektowane zmiany mają na celu także zwiększenie zakresu ochrony konsumentów, poprzez ułatwienie im realizacji prawa do sądu. W tym zakresie, projektowane zmiany realizują rozwiązania zawarte w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1215/2012 z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (art. 18 ust. 1), a jednocześnie przyczyniają się do zapewnienia wyższego standardu harmonizacji prawa polskiego z zasadami przyjętymi w europejskim porządku prawnym. Projektodawca zmierzał także do wyeliminowania szeregu wątpliwości związanych z: rozstrzyganiem o odsetkach od kosztów procesu, postępowaniem z błędnie oznaczonymi przez profesjonalnych pełnomocników środkami zaskarżenia, instytucją organizacji postępowania i charakterem prawnym planu rozprawy, wnioskiem o uzasadnienie orzeczenia, sposobem rozpoznawania zażaleń przewidzianych w przepisach szczególnych, a nie wymienionych w art. 394 k.p.c., czy art. 3941a k.p.c. Konieczne okazało się także doprecyzowanie pojęć użytych w przepisach: np. art. 1561 k.p.c. „pouczenie stron o prawdopodobnym wyniku sprawy”, okoliczności, które nie powinny być zaliczane do katalogu wywołujących uzasadnioną wątpliwość co do bezstronności sędziego w danej sprawie, regulacji dotyczących wynagrodzenia mediatorów, kompetencji referendarzy sądowych, doręczeń komorniczych, pełnomocnictwa do doręczeń. W tym miejscu wskazać należy, że dostrzeżono potrzebę wprowadzenia rozwiązań umożliwiających odbiór korespondencji sądowej w oparciu o pełnomocnictwo notarialne, czego dotychczasowe przepisy nie przewidują. Dla pełnej jasności regulacji niezbędnym jest wyraźne wskazanie obowiązku dwukrotnego zawiadamiania adresata o złożeniu w placówce pocztowej skierowanej do niego przesyłki sądowej, w przypadku dokonywania doręczenia na adres skrytki pocztowej, tak jak ma to miejsce w przypadku dokonywania doręczenia na adres zamieszkania. Obecne regulacje nie przewidują rozłożenia na raty kosztów sądowych, a co za tym idzie, w celu ułatwienia stronie ich spłacenia zaproponowano odpowiednie zmiany. W celu usankcjonowania dobrych praktyk, takich jak: wykorzystanie technologii teleinformatycznych do kontaktu sądu ze stronami i pełnomocnikami, dopuszczenie dowodu z opinii biegłego bez oznaczenia jego osoby, zaproponowano dla nich podstawę prawną. Uwadze projektodawcy nie uszły także niewłaściwe praktyki oraz regulacje spowalniające postępowanie, m. in.: wnioski o wyłączenie wszystkich sędziów danego wydziału, czy nawet całego sądu, rozwlekłe i mało przejrzyste pisma procesowe, bezwzględny obowiązek stosowania instytucji doręczeń komorniczych w postępowaniu nieprocesowym. W projekcie zawarto także rozwiązania służące odciążeniu sędziego oraz sądów od zbędnych czynności. Korekty wymagały nieprawidłowe odniesienia zawarte w przepisach, szczególnie tych zmienionych ustawą nowelizującą z dnia 4 lipca 2019 r.","registerId":20476989,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Istota rozwiązań ujętych w projekcie","value":"Istota głównych zmian zaproponowanych w ustawie – Kodeks postępowania cywilnego przedstawiają się następująco:\n1. W zakresie kosztów procesu, w tym kosztów mediacji, odsetek oraz rozłożenia kosztów procesu na raty proponowane zmiany mają między innymi charakter uściślający. Proponowana w art. 98 § 11 zmiana zakłada, że o obowiązku zapłaty odsetek sąd orzeka z urzędu. Jednocześnie rozstrzyga występujące w praktyce rozbieżności interpretacyjne, albowiem brak jest możliwości, aby data wymagalności odsetek miała być badana na etapie ewentualnego postępowania egzekucyjnego. Proponowane rozwiązania przewidują także, że koszty związane z doręczeniem dokonywanym w sposób przewidziany w art. 1391 § 2 k.p.c., jako wiążące się w sposób ścisły z prowadzonym postępowaniem, powinny być zwracane stronie, mimo że nie są kosztami sądowymi sensu stricte (proj. art. 98 § 2 i 3). Projektowane zmiany będą korygowały dotychczasowe rozwiązanie, które nie przewidywało limitu zwrotu kosztów mediacji dla stron postępowania. Co za tym idzie, zmianie ulegnie również tryb, w jakim mediator występuje do sądu o przyznanie wynagrodzenia i zwrot wydatków (art. 1835). Z uwagi na niejednokrotnie znaczne koszty procesu, zaproponowano możliwość rozłożenia ich na raty, co będzie miało charakter dyskrecjonalnego uprawnienia sądu.\n2. Zmiany zmierzające do wzmocnienia pozycji konsumentów będą realizowane głównie na gruncie nowego postępowania odrębnego – postępowania z udziałem konsumentów. Projektowane przepisy będą miały zastosowanie do spraw o roszczenia konsumenta przeciwko przedsiębiorcy oraz o roszczenia przedsiębiorcy przeciwko konsumentowi, także w przypadku, gdy przedsiębiorca będący stroną postępowania zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej. Na przedsiębiorcę będącego stroną postępowania zostanie nałożonych kilka obowiązków, m.in. obowiązek powoływania wszystkich twierdzeń i dowodów w pozwie, z konsekwencją pominięcia w przypadku naruszenia tych reguł. W projekcie zaproponowano możliwość wytoczenia powództwa w pewnych rodzajach spraw (np. o zawarcie umowy, ustalenie jej treści) przed sądem właściwym dla miejsca zamieszkania konsumenta (art. 34 § 4).\n3. Pewnemu przeobrażeniu ulegnie model organizacji postępowania. W szczególności doprecyzowano przepisy dotyczące pouczeń oraz planu rozprawy. I tak, zgodnie z założeniem projektodawcy nastąpi rozdzielenie pouczeń udzielanych stronom na pierwszym etapie postępowania od pouczeń, które wymagane są w razie skierowania sprawy na posiedzenie przygotowawcze, czy też ograniczenie obowiązku pouczeń w określonych sytuacjach (np. gdy stroną jest Skarb Państwa). W pewnych przypadkach będzie możliwe skierowanie sprawy prosto na posiedzenie niejawne celem wydania wyroku. Posiedzenie przygotowawcze będzie można przeprowadzić przy użyciu urządzeń technicznych umożliwiających jego przeprowadzenie na odległość, a w odniesieniu do niektórych podmiotów wystarczający będzie udział pełnomocnika w posiedzeniu przygotowawczym (np. jednostka organizacyjna Skarbu Państwa). Zdaniem projektodawcy immanentnym elementem planu rozprawy powinno być określenie porządku przeprowadzonych na rozprawie dowodów, zaś sam plan rozprawy powinien być zatwierdzany przez sąd i miał charakter czynności stricte orzeczniczej. Przy czym postanowienie o planie rozprawy będzie mogło zostać zmienione przez sąd, jak każde inne. Zakłada się także jednoznaczne określenie terminu,, do którego strony mogą przytaczać twierdzenia i dowody.\n4. Proponowane rozwiązanie, przewidujące możliwość podania w piśmie procesowym numeru telefonu, adresu poczty elektronicznej strony, jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika, sankcjonuje istniejącą praktykę, uzasadnioną brzmieniem chociażby art. 1491 k.p.c., czy art. 2261 k.p.c. Fakt podania takich danych kontaktowych będzie tożsamy z sytuacją, w której sąd ma pewność co do osoby, która składa oświadczenie. Zgodnie z projektowanymi zmianami, w przypadku braku dedykowanego systemu teleinformatycznego, korespondencja wychodząca z sądu będzie mogła być doręczana profesjonalnemu pełnomocnikowi przy użyciu środków porozumiewania się na odległość (proj. art. 1411).\n5. Odciążenie sędziego od zbędnych czynności zostanie zrealizowane, między innymi, poprzez poszerzenie kompetencji asystenta sędziego o możliwość dokonywania zwrotu pism procesowych wnoszonych przez zawodowych pełnomocników, które nie odpowiadają warunkom formalnym (art. 1301a § 1 k.p.c.) lub zostały nienależycie opłacone (art. 1302 § 1 k.p.c.).\n6. Proponowane zmiany w zakresie instytucji doręczeń mają przede wszystkim charakter uściślający i korygujący rozwiązania wprowadzone ustawą nowelizującą z dnia 4 lipca 2019 r. W szczególności, w razie zaniedbania jednego z podstawowych obowiązków, jakim jest podanie adresu do doręczeń, brak jest podstaw do zróżnicowania sytuacji procesowej podmiotów wpisanych do rejestrów sądowych jak i osób wpisanych do CEIDG. Stąd proponowana możliwość pozostawienia w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia korespondencji kierowanej do osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, które zaniechały ujawnienia w CEIDG zmiany adresu do doręczeń. Z kolei w przypadku powoda mającego miejsce zamieszkania lub siedzibę za granicą i niereprezentowanego przez profesjonalnego pełnomocnika, doręczenia za pośrednictwem komornika będzie mógł dokonać tylko sąd. Projekt zakłada również, że w postępowaniu nieprocesowym, instytucja doręczenia komorniczego będzie miała co do zasady zastosowanie, ale jedynie w sytuacji, gdy przewodniczący uzna to za konieczne. Natomiast do pism wysyłanych przez komornika w postępowaniu egzekucyjnym przepis art. 1391 k.p.c. nie będzie miał zastosowania. Z kolei proponowana w art. 1412 regulacja umożliwi odbiór korespondencji sądowej w oparciu o pełnomocnictwo notarialne przede wszystkim w placówce pocztowej w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe (Dz. U. z 2020 r. poz. 1041), gdzie dotychczas możliwość taka istniała tylko na podstawie pełnomocnictwa pocztowego do odbioru przesyłek pocztowych w rozumieniu tej ustawy. Ponadto mając na uwadze konieczność jasnego uregulowania pozycji pełnomocnika do doręczeń projektuje się zmiany przepisów art. 87 k.p.c., art. 88 i art. 133 § 3 zd. 1 k.p.c. Proponuje się też uzupełnienie przepisu art. 135 § 2 k.p.c. dotyczącego doręczeń na adres skrytki pocztowej o wyraźne odwołanie do odpowiedniego stosowania regulacji art. 139 § 1 k.p.c. przewidującej obowiązek dwukrotnego zawiadamiania adresata o złożeniu w placówce pocztowej skierowanej do niego przesyłki sądowej.\n7. Przewiduje się zmiany w zasadach sporządzania uzasadnień postanowień, poprzez umożliwienie – w pewnych sytuacjach - sporządzenia uzasadnienia postanowienia podlegającego zaskarżeniu wydanego na posiedzeniu niejawnym, bez uprzedniego wniosku strony o sporządzenie takiego uzasadnienia, ograniczenia możliwości wskazywania zasadniczych powodów rozstrzygnięcia jedynie do postanowień niezaskarżalnych, czy też ograniczenie zakresu uzasadnienia postanowienia w przedmiocie np. kosztów sądowych do wskazania podstawy prawnej rozstrzygnięcia wraz z przytoczeniem przepisów prawa. Zdaniem projektodawcy niecelowe jest sporządzanie przez sąd drugiej instancji uzasadnienia tak wyroku, jak i postanowienia kończącego postępowanie w sytuacji, gdy nie są one zaskarżalne. W postępowaniu egzekucyjnym doręczanie postanowienia z uzasadnieniem będzie następowało z urzędu. Projektodawca przewiduje usprawnienie procesu zmierzającego do wydania wyroku, np. poprzez możliwość zamknięcia rozprawy – w pewnych okolicznościach - na posiedzeniu niejawnym, a nawet wydanie samego orzeczenia na posiedzeniu niejawnym. Pewne zmiany będą dotyczyły także składu sądu w postępowaniu odwoławczym. Dla przykładu, apelacja złożona od wyroku oddalającego powództwo z przyczyny oczywistej bezzasadności, będzie rozpoznawana w składzie jednego sędziego. Podobny skład będzie w przypadku rozpoznania apelacji oraz zażalenia w postępowaniu uproszczonym. Z kolei część zmian w postępowaniu zażaleniowym będzie miało charakter precyzujący, jak np. regulacja, zgodnie z którą, jeżeli przepis szczególny przewiduje, że stronie przysługuje zażalenie na postanowienie sądu i nie określa przy tym, jaki sąd ma je rozpoznać, podlega ono rozpoznaniu przez sąd drugiej instancji. Sądowi drugiej instancji zostaną przekazane do rozpoznania zażalenia na postanowienia sądu pierwszej instancji w przedmiocie zabezpieczenia.\n8. Drobne zmiany, aczkolwiek zmierzające do usprawnienia postępowania będą dotyczyły biegłych sądowych. Zdaniem projektodawcy zasadne jest prawne usankcjonowanie sytuacji, w której sąd udostępnia akta w całości lub części osobie, która formalnie nie została jeszcze wyznaczona na biegłego. Także „opóźnienie” w wypłacie biegłemu wynagrodzenia na skutek np. konieczności uzupełnienia opinii, powinno przyjąć sformalizowaną postać – zarządzenia.\n9. Projekt przewiduje także zmiany w przepisach postępowania egzekucyjnego. Większość z nich ma charakter precyzujący i uściślający wcześniejsze rozwiązania, np. doprecyzowanie okoliczności, w których Sąd odmawia nadania klauzuli wykonalności, zastąpienie wyrazu „państwowej” wyrazami „rządowej lub samorządowej” w art. 784, czy też słowa „szykany” słowem „szykanowania” w art. 801 § 2. Podobnie projektowany art. 825 pkt 11, art. 837 i art. 1025 § 1 pkt 3. Natomiast część zmian wprost zmierza do usprawnienia postępowania, poprzez wyeliminowanie konieczności angażowania komorników sądowych do zbędnych czynności – np. badania przedawnienia należności ubocznych, czy też wyeliminowania praktyki instrumentalnego składania wniosków o zawieszenie postępowania egzekucyjnego. Projektowane zmiany regulują wpływ okoliczności rozporządzania nieruchomością po jej zajęciu na dalsze postępowanie.\n10. Część proponowanych zmian ma charakter ściśle korygujących nieprawidłowe odniesienia, np. art. 333 § 2, w którym przewiduje się skreślenie słów: „warrantu, rewersu”, czy projektowany art. 369 § 3, który swoim zakresem będzie obejmował § 1 i 11 art. 369, a nie jak dotychczas jedynie § 1. Z kolei część służy wyeliminowaniu praktyk spowalniających postępowanie, jak np. projektowany art. 1281, mający zmobilizować profesjonalnych pełnomocników do wskazywania już we wstępnej części pisma procesowego wniosków, zarzutów, twierdzeń oraz ich uzasadnienie.\nZ kolei proponowane zmiany w ustawach przedstawiają się następująco:\n1. Zmiany: art. 299 § 3 pkt 8 ordynacji podatkowej, art. 50 ust. 10 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, art. 9f ust. 1 pkt 15 ustawy o spółdzielczych kasach oszczędnościowo – kredytowych należą do katalogu zmian mających na celu dostosowanie treści przepisu do aktualnego katalogu zadań, które wykonuje komornik sądowy, zgodnie z art. 3 ust. 3 pkt 1-3 oraz ust. 4 pkt 1a ustawy o komornikach sądowych. Podobnie, proponowane u.k.s.h. zmiany mają charakter porządkująco-redakcyjnych w zakresie stosowanej terminologii.\n2. Zgodnie z proponowaną zmianą u.s.p. zakłada się utworzenie jednego sądu rejonowego i jednego sądu okręgowego, które będą rozpoznawały sprawy w europejskich postępowaniach transgranicznych, w których powództwo zostało wniesione za pomocą systemu teleinformatycznego. Niewielka liczba tego typu postępowań (zakłada się, że ich liczba w roku kalendarzowym nie przekroczy 200) oraz koszty finansowe związane z budową, wdrożeniem oraz obsługą systemu teleinformatycznego, przemawiają za rozpoznawaniem tych spraw przez jeden sąd. Jest to rozwiązanie bardziej efektywne od wyposażania każdego sądu w wyspecjalizowany informatyczny moduł wykorzystywany w tego rodzaju sprawach. Proponuje się także doprecyzowanie pojęcia badanie poziomu merytorycznego orzecznictwa z art. 57b § 1 ustawy o ustroju sądów powszechnych, poprzez wskazanie, że będzie ono przede wszystkim obejmować sposób formułowania uzasadnień wydawanych orzeczeń, ich zwięzłość, prawidłowość formułowania sądów z uwzględnieniem zasad logiki i doświadczenia życiowego, a także adekwatność przytaczanego orzecznictwa i poglądów doktryny do problemu będącego przedmiotem rozpoznania w sprawie. Ponadto w celu aktualizacji odwołania zawartego w art. 57b § 6 u.s.p. proponuje się wyrazy „art. 65 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. z 2016 r. poz. 1254, 2103 i 2261, z 2017 r. poz. 38 i 1452 oraz z 2018 r. poz.3)” zastąpić wyrazami „art. 97 § 1 ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. z 2019 r. poz. 825 i 190)”. 1. W ustawie o kosztach sądowych w sprawach cywilnych przewiduje się między innymi: poszerzenie katalogu przypadków, w których stronie zwracana jest z urzędu część opłaty od pozwu, wezwanie strony przez przewodniczącego do opłacenia złożonego pisma, na podstawie art. 130 k.p.c. w przypadku, gdy wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych zgłoszony przed upływem terminu do opłacenia pisma został prawomocnie zwrócony, pozostawienie w aktach sprawy bez rozpoznania, jako niedopuszczalnego, ponownego wniosku o zwolnienie z tych samych kosztów, 2. Dodając w art. 21 ustawy z dnia 10 lipca 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks cywilny ustawy –Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw ust. 7a oraz ust. 10 projektodawca miał na celu, żeby pewne przepisy regulujące postępowanie egzekucyjne, których brzmienie zostało nadane ustawą nowelizującą z dnia 10 lipca 2015 r., miały zastosowanie do egzekucji z nieruchomości wszczętej po wejściu w życie tej ustawy, niezależnie od daty wszczęcia postępowania egzekucyjnego. Jednocześnie należy zaznaczyć, że powyższe odstępstwo w stosunku do przepisów: art. 948 § 11, art. 967, art. 968 § 2, art. 1024 § 3, art. 1037, art. 1040 § 2, art. 10401 k.p.c. nie kłóci się z zasadą kontynuacji, albowiem zasada ta nie ma charakteru absolutnego.\n3. Projektowany art. 41 ust. 3 ustawy o kosztach komorniczych jest konsekwencją proponowanego art. 3a ust. 1a u.k.s., z kolei art. 52 ust. 4 uwzględnia specyfikę postępowań egzekucyjnych, które niejednokrotnie są długotrwałe. Zdaniem projektodawcy, w takiej sytuacji, przepisy art. 1033 § 1 k.p.c. i art. 1035 k.p.c. (dotyczące planu podziału) w brzmieniu nadanym u.k.s., powinny mieć zastosowanie do egzekucji z nieruchomości wszczętej po wejściu w życie u.k.s., niezależenie od daty wszczęcia postępowania egzekucyjnego.\n4. W ustawie o komornikach sądowych proponuje się następujące zmiany: art. 3 ust. 5 oraz art. 9 ust. 2, które precyzują, że odesłania w nich zawarte obejmują swoim zakresem pkt 1, 1a oraz 2 art. 3 ust. 4 u.k.s., nie jak dotychczas pkt 1 i 2 art. 3 ust. 4 u.k.s.; projektowany art. 3a ust. 1a zakłada praktyczniejsze i prowadzące do przyspieszenia doręczenia podjęcie próby doręczenia pod znany komornikowi adres (znany na skutek ustaleń w postępowaniu egzekucyjnym) albo sporządzenia stosownej treści protokołu, przy odpowiednim zastosowaniu ust. 4 i 5 zmienianego przepisu, projektowane brzmienie art. 3a ust. 3 u.k.s. zakłada rezygnację z dotychczasowej formuły pouczenia dorosłego domownika adresata, którego komornik zastał pod wskazanym adresem o możliwości odbioru pisma, na rzecz doręczenia pisma temu domownikowi, za wyjątkiem sytuacji, gdy komornik będzie posiadał wiedzę, że pismo powinno zostać doręczone do rąk własnych adresata; projektowany art. 3b umożliwia komornikowi skorzystanie z informacji posiadanych z urzędu w celu zweryfikowania aktualności adresu zamieszkania adresata przesyłki sądowej, zaś projektowana zmiana w zdaniu trzecim art. 166 ust. 4, po pierwsze doprecyzowuje, że formą w jakiej następuje wytknięcie uchybienia jest postanowienie, po drugie wprowadza obowiązek doręczenia odpisu takiego postanowienia wraz z uzasadnieniem komornikowi.\n5. Projektowana zmiana art. 9 ust. 4 ustawy nowelizującej z dnia 4 lipca 2019 r. ma charakter doprecyzowujący; dotychczasowe brzmienie tego przepisu może sugerować, że do rozpoznania środków odwoławczych wniesionych i nierozpoznanych przed dniem wejścia w życie ustawy nowelizującej zastosowanie mają wszystkie przepisy zmienionego k.p.c., w brzmieniu dotychczasowym. Nie jest to prawidłowa interpretacja, dlatego też w celu wyeliminowania ewentualnych nieścisłości, zasadnym wydaje się wskazanie, że chodzi o zastosowanie przepisów o środkach odwoławczych ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym.\n6. Natomiast w art. 11 ust. 1 ustawy nowelizującej z dnia 4 lipca 2019 r. proponuje się doprecyzowanie katalogu spraw ujętych dotychczas jako „wszczęte przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy rozpoznawane w postępowaniu nakazowym” do spraw, w których przed dniem wejścia w życie ustawy nowelizującej zarządzono stwierdzenie podstaw do wydania nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym, jak też zaakcentowanie, że chodzi o przepisy działu V tytułu VII księgi pierwszej części pierwszej ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym.","registerId":20476989,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Organ odpowiedzialny za opracowanie projektu","registerId":20476989,"dictionaryValues":[{"id":"MS","value":"MS"}],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Osoba odpowiedzialna za opracowanie projektu","value":"Katarzyna Frydrych Podsekretarz Stanu","registerId":20476989,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Organ odpowiedzialny za przedłożenie projektu RM","registerId":20476989,"dictionaryValues":[{"id":"MS","value":"MS"}],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Planowany termin przyjęcia projektu przez RM","value":"III kwartał 2022 r. ZREALIZOWANY Rada Ministrów przyjęła 6 września 2022 r.","registerId":20476989,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Informacja o rezygnacji z prac nad projektem","value":"","registerId":20476989,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Status realizacji","registerId":20476989,"dictionaryValues":[{"id":"Zrealizowany","value":"Zrealizowany"}],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"}]}}