Projekt przewiduje możliwość wykonywania zawodu fizjoterapeuty w formie indywidualnych i grupowych praktyk zawodowych.

Ustawa z 25 września 2015 r. o zawodzie fizjoterapeuty wprowadziła przepisy określające zasady wykonywania zawodu fizjoterapeuty jako samodzielnego zawodu medycznego. Wraz z jej wejściem w życie fizjoterapeuci stali się grupą zawodową podlegającą ścisłym zasadom wykonywania zawodu, które są zbliżone do zawodów lekarza, lekarza dentysty, pielęgniarek i położnych. Jednak w części dotyczącej uprawnień i obowiązków dotyczących form wykonywania zawodu fizjoterapeuty, uregulowania te zawierają rozwiązania mniej korzystne w porównaniu z samodzielnymi zawodami medycznymi. Chodzi o brak możliwości wykonywania zawodu w formie indywidualnych i grupowych praktyk zawodowych. Ta forma udzielania świadczeń zdrowotnych jest przystosowana do potrzeb prowadzenia działalności leczniczej osobiście oraz – zależnie od jej zakresu i rozmiaru – umożliwia ograniczenie wymogów organizacyjnych w porównaniu z pozostałymi podmiotami wykonującymi działalność leczniczą. Sytuacja ta jest szczególnie niekorzystna dla fizjoterapeutów, których znaczna część udziela świadczeń zdrowotnych osobiście, często wyłącznie w miejscu wezwania lub w jednym zakładzie leczniczym.

Zgodnie z projektem, nowe przepisy umożliwią wykonywanie zawodu fizjoterapeuty w formie indywidualnych i grupowych praktyk zawodowych. Brak takiego rozwiązania uniemożliwiłby w praktyce wykonywanie zawodu przez znaczną część fizjoterapeutów, co wpłynęłoby także niekorzystnie na zaspokojenie potrzeb pacjentów.

Nowe rozwiązania mają obowiązywać od 1 kwietnia 2019 r., z wyjątkiem dwóch przepisów, które wejdą w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia w Dzienniku Ustaw.