W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z naszej witryny oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu. W każdym momencie można dokonać zmiany ustawień Państwa przeglądarki. Zobacz politykę cookies.
Powrót

Projekt ustawy o zmianie ustawy o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego oraz niektórych innych ustaw

{"register":{"columns":[{"header":"Numer projektu","value":"UD354","registerId":20476989,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"sequence":{"regex":"UD{#UD_1}"},"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Rodzaj dokumentu","registerId":20476989,"dictionaryValues":[{"id":"Projekty ustaw","value":"Projekty ustaw"}],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Typ dokumentu","registerId":20476989,"dictionaryValues":[{"id":"D – pozostałe projekty","value":"D – pozostałe projekty"}],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Informacje o przyczynach i potrzebie wprowadzenia rozwiązań planowanych w projekcie","value":"Ustawa z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 204), zwana dalej „ustawą o MWC”, funkcjonuje w obrocie prawnym od blisko 20 lat. Dotychczasowe zmiany tej ustawy, związane głównie z implementacją prawa europejskiego, tylko w niewielkim stopniu uwzględniały potrzebę skorygowania niektórych jej przepisów w celu wyeliminowania stwierdzonych „ułomności”, które utrudniały przedsiębiorcom wykonywanie działalności gospodarczej w obszarze materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego (dalej: MWC), a także kontrolę takiej działalności ze strony uprawnionych organów. \nProjektowana nowelizacja ustawy o MWC ma na celu doprecyzowanie oraz uzupełnienie niektórych przepisów, które w obecnym brzmieniu pozostawiają pole do różnych interpretacji i w konsekwencji nie zawsze spełniają rolę zakładaną przez ustawodawcę. Konieczna była też weryfikacja przepisów pod kątem możliwości wprowadzenia rozwiązań ułatwiających przedsiębiorcom wykonywanie prac z użyciem MWC oraz wyrobów pirotechnicznych bez szkody dla bezpieczeństwa osób wykonujących te prace, osób postronnych, a także mienia i środowiska. Ponadto istnieje potrzeba uwzględnienia ustawy o MWC w katalogu wyłączeń, przewidzianym w art. 12 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2021 r. poz. 994, z późn. zm.), co usankcjonowałoby zasadę wynikającą z ustawy o MWC, że przedsiębiorcy zagraniczni, którzy zarejestrowali działalność gospodarczą w innym kraju UE nie mogą ubiegać się o pozwolenie na nabywanie, przechowywanie, używanie MWC oraz wytwarzanie materiałów wybuchowych metodą in situ (dalej: pozwolenie) i tym samym czasowo oferować lub świadczyć usług transgranicznych obejmujących użycie MWC. ","registerId":20476989,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Istota rozwiązań ujętych w projekcie","value":"Projektowane zmiany w ustawie o MWC dotyczą w szczególności następujących wątków problemowych:\n1) wymagania, które muszą spełnić przedsiębiorcy i jednostki naukowe (ilekroć w zgłoszeniu jest mowa o „przedsiębiorcy” rozumie się przez to „przedsiębiorcę i jednostkę naukową”) ubiegający się o pozwolenie. W tym zakresie przewiduje się m.in. rezygnację z obligatoryjnego wymogu zatrudniania przez przedsiębiorców osób uprawnionych do dostępu do MWC już na etapie złożenia wniosku o pozwolenie. Zgodnie z projektem ustawy wystarczy zobowiązanie przedsiębiorcy do zatrudnienia takich osób nie później niż w dniu faktycznego rozpoczęcia prac z użyciem MWC. Uregulowane zostają także wymogi w tym względzie w odniesieniu do przedsiębiorców jednoosobowych (samozatrudnionych);\n2) wymagania odnośnie treści opinii uprawnionych instytucji o możliwości spełnienia przez przedsiębiorcę ubiegającego się o pozwolenie warunków technicznych i organizacyjnych. Przepis art. 12 ustawy o MWC w obecnej treści jest ukierunkowany na działalność produkcyjną z wykorzystaniem MWC i w zbyt małym stopniu odnosi się do innych rodzajów prac z użyciem MWC (w szczególności wyburzania obiektów, oczyszczania terenów z materiałów wybuchowych oraz pokazów pirotechnicznych), które w minionych latach bardzo zyskały na znaczeniu. Ponadto w przepisach ustawy o MWC brak jest wyraźnego wskazania, że opinia ta musi się odnosić do każdego rodzaju prac z użyciem MWC i nie może ograniczać się do bardzo ogólnych sformułowań w tym zakresie, co jest dość powszechną praktyką. W następstwie projektowanych zmian przedmiotowe opinie – a w ślad za tym także pozwolenia – będą musiały zawierać bardziej szczegółowy opis planowanych przez przedsiębiorcę prac z użyciem MWC, a także stopnia przygotowania przedsiębiorcy pod względem technicznym i organizacyjnym do prowadzenia takich prac;\n3) treść wniosku o udzielenie lub zmianę pozwolenia, a także treść pozwolenia. Proponowane zmiany stanowią konsekwencję ww. zmian w zakresie wymagań, które muszą spełnić przedsiębiorcy (jednostki naukowe) ubiegający się o pozwolenie oraz wymagań odnośnie treści opinii o możliwości spełnienia przez przedsiębiorcę ubiegającego się o pozwolenie warunków technicznych i organizacyjnych. Z treści pozwolenia musi jednoznacznie wynikać cel nabycia MWC, zakres prac do jakich MWC będą wykorzystywane oraz warunki bezpieczeństwa przy prowadzeniu tych prac. Informacje na ten temat muszą dotyczyć każdego rodzaju prac z użyciem MWC. Przewiduje się możliwość złożenia wniosku za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej;\n4) czasookres obowiązywania udzielonego pozwolenia. Obecne przepisy o MWC stanowią, iż pozwolenia udziela się na czas nieokreślony, natomiast projekt przewiduje, iż pozwolenia będą udzielane na czas oznaczony, mieszczący się w przedziale 5–20 lat. Pozwoli to na bardziej efektywną kontrolę przedsiębiorcy, któremu udzielono pozwolenia, zwłaszcza w odniesieniu do warunków technicznych i organizacyjnych, które muszą być spełnione w przypadku prowadzenia prac z użyciem MWC; \n5) czasookres, po upływie którego przedsiębiorca, któremu cofnięto pozwolenie będzie mógł ponownie ubiegać się o pozwolenie. Zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy o MWC taka karencja wynosi 5 lat, co wydaje się sankcją zbyt dolegliwą dla przedsiębiorców, bardzo często oznaczającą całkowitą eliminację ich z rynku. W projekcie ustawy przewiduje się, iż ww. karencja będzie wynosić 3 lata, co z jednej strony nadal będzie stanowić wystarczająco skuteczny instrument dyscyplinujący przedsiębiorców i zniechęcający do naruszania obowiązków wynikających z ustawy o MWC, z drugiej zaś strony zmniejszy liczbę przedsiębiorców, którzy w skutek karencji nie będą w stanie po jej upływie powrócić do wykonywania prac z użyciem MWC; \n6) zasady postępowania przedsiębiorcy oraz organów udzielających pozwolenia w przypadku zmiany danych zawartych w pozwoleniu. Zgodnie z obowiązującymi przepisami w sytuacji zmiany danych dotyczących rodzaju oraz ilości MWC lub materiałów wybuchowych wytwarzanych metodą in situ, a także celu oraz zakresu prowadzonych prac z użyciem MWC jest wymagane uzyskanie nowego pozwolenia. Proponuje się, aby w takim przypadku następowała jedynie zmiana posiadanego przez przedsiębiorcę pozwolenia, co zapewni ciągłość działalności gospodarczej i ułatwi kontrolę spełniania przez przedsiębiorców obowiązków wynikających z udzielonego pozwolenia;\n7) przesłanki cofnięcia pozwolenia. Proponuje się, aby w zależności od wagi naruszenia przez przedsiębiorcę przepisów ustawy o MWC, organy udzielające pozwolenia miały do wyboru dwie opcje: obligatoryjne cofnięcie pozwolenia − w przypadku poważnego naruszenia prawa oraz możliwość cofnięcia pozwolenia − w sytuacji, gdy naruszenia mają mniejszy ciężar;\n8) możliwość „wygaszenia” pozwolenia. Obowiązująca ustawa o MWC nie przewiduje takiego rozwiązania, które mogło by mieć miejsce, gdy pozwolenie stało się bezprzedmiotowe albo jego wygaszenie leży w interesie społecznym lub w interesie przedsiębiorcy, a także, gdy pozwolenie zostało wydane z zastrzeżeniem dopełnienia przez przedsiębiorcę określonego warunku, a przedsiębiorca nie dopełnił tego warunku;\n9) zasady powoływania i funkcjonowania komisji kwalifikacyjnej potwierdzającej przygotowanie zawodowe do wykonywania prac z użyciem MWC (dalej: KK). Proponowane zmiany mają na celu doprecyzowanie i uzupełnienie obowiązujących przepisów m.in. w zakresie trybu zgłaszania kandydatów na członków KK, liczebności i struktury organizacyjnej oraz zasad działania KK. Ponadto projekt ustawy przewiduje nałożenie na KK obowiązku przedkładania ministrowi właściwemu do spraw gospodarki corocznie sprawozdań z działalności, jak również opracowania programu szkolenia przygotowującego do egzaminu potwierdzającego przygotowanie zawodowe do wykonywania prac z użyciem MWC. Wskazano także na konieczność ponownego odbycia wspomnianego szkolenia i zdania egzaminu przed KK zanim nastąpi upływ 5-cio letniego terminu ważności dotychczas posiadanych zaświadczeń potwierdzających uprawnienia w zakresie dostępu do MWC;\n10) słowniczek ustawy o MWC. Proponowane zmiany polegają m.in. na modyfikacji definicji wyrobu pirotechnicznego, zgodnie ze sprostowaniem dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/29/UE z dnia 12 czerwca 2013 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do udostępniania na rynku wyrobów pirotechnicznych (Dz. Urz. UE L 94 z 18.03.2021, str. 9). W związku z tym zaszła konieczność zdefiniowania pojęcia „materiały pirotechniczne”, którymi są wypełnione wyroby pirotechniczne z podkreśleniem, że materiały te stanowią jedną z odmian MWC. Powyższa modyfikacja jest istotna, bowiem stanowi podstawę do uregulowania problematyki wyrobów pirotechnicznych w ustawie o MWC.\nPonadto przewiduje się wprowadzenie zmian dotyczących:\n1) art. 12 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Proponowana zmiana polega na uwzględnieniu w tym przepisie art. 9 ust. 1 ustawy o MWC, co usankcjonuje zasadę, iż o pozwolenie nie mogą ubiegać się przedsiębiorcy zagraniczni, którzy nie zarejestrowali w Polsce działalności gospodarczej;\n2) art. 88 oraz art. 96 ustawy z dnia 13 czerwca 2019 r. o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym (Dz. U. z 2020 r. poz. 1545, z późn. zm.). Proponowane zmiany mają na celu uzupełnienie i doprecyzowanie przepisów, w oparciu o które ministrowie właściwi do spraw wewnętrznych oraz do spraw zagranicznych, a także Szefowie Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu opiniują wnioski o udzielenie zezwolenia na wywóz do państw trzecich cywilnej broni palnej, jej części i istotnych komponentów oraz amunicji, jak również o wydanie certyfikatów importowych i poświadczeń oświadczeń końcowego użytkownika przy przywozie wspomnianych wyrobów z państw trzecich. Zgodnie z projektem opinie ww. organów nie wymagają formy postanowienia i nie podlegają zaskarżeniu (analogicznie do procedur przewidzianych w innych przepisach). ","registerId":20476989,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Organ odpowiedzialny za opracowanie projektu","registerId":20476989,"dictionaryValues":[{"id":"MRiT","value":"MRiT"}],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Osoba odpowiedzialna za opracowanie projektu","value":"Olga Ewa Semeniuk-Patkowska Sekretarz Stanu","registerId":20476989,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Organ odpowiedzialny za przedłożenie projektu RM","registerId":20476989,"dictionaryValues":[{"id":"MRiT","value":"MRiT"}],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Planowany termin przyjęcia projektu przez RM","value":"IV kwartał 2023 r.","registerId":20476989,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Informacja o rezygnacji z prac nad projektem","value":"","registerId":20476989,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Status realizacji","registerId":20476989,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"}]}}
Numer projektu:
UD354
Rodzaj dokumentu:
Projekty ustaw
Typ dokumentu:
D – pozostałe projekty
Informacje o przyczynach i potrzebie wprowadzenia rozwiązań planowanych w projekcie:
Ustawa z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 204), zwana dalej „ustawą o MWC”, funkcjonuje w obrocie prawnym od blisko 20 lat. Dotychczasowe zmiany tej ustawy, związane głównie z implementacją prawa europejskiego, tylko w niewielkim stopniu uwzględniały potrzebę skorygowania niektórych jej przepisów w celu wyeliminowania stwierdzonych „ułomności”, które utrudniały przedsiębiorcom wykonywanie działalności gospodarczej w obszarze materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego (dalej: MWC), a także kontrolę takiej działalności ze strony uprawnionych organów.
Projektowana nowelizacja ustawy o MWC ma na celu doprecyzowanie oraz uzupełnienie niektórych przepisów, które w obecnym brzmieniu pozostawiają pole do różnych interpretacji i w konsekwencji nie zawsze spełniają rolę zakładaną przez ustawodawcę. Konieczna była też weryfikacja przepisów pod kątem możliwości wprowadzenia rozwiązań ułatwiających przedsiębiorcom wykonywanie prac z użyciem MWC oraz wyrobów pirotechnicznych bez szkody dla bezpieczeństwa osób wykonujących te prace, osób postronnych, a także mienia i środowiska. Ponadto istnieje potrzeba uwzględnienia ustawy o MWC w katalogu wyłączeń, przewidzianym w art. 12 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2021 r. poz. 994, z późn. zm.), co usankcjonowałoby zasadę wynikającą z ustawy o MWC, że przedsiębiorcy zagraniczni, którzy zarejestrowali działalność gospodarczą w innym kraju UE nie mogą ubiegać się o pozwolenie na nabywanie, przechowywanie, używanie MWC oraz wytwarzanie materiałów wybuchowych metodą in situ (dalej: pozwolenie) i tym samym czasowo oferować lub świadczyć usług transgranicznych obejmujących użycie MWC.
Istota rozwiązań ujętych w projekcie:
Projektowane zmiany w ustawie o MWC dotyczą w szczególności następujących wątków problemowych:
1) wymagania, które muszą spełnić przedsiębiorcy i jednostki naukowe (ilekroć w zgłoszeniu jest mowa o „przedsiębiorcy” rozumie się przez to „przedsiębiorcę i jednostkę naukową”) ubiegający się o pozwolenie. W tym zakresie przewiduje się m.in. rezygnację z obligatoryjnego wymogu zatrudniania przez przedsiębiorców osób uprawnionych do dostępu do MWC już na etapie złożenia wniosku o pozwolenie. Zgodnie z projektem ustawy wystarczy zobowiązanie przedsiębiorcy do zatrudnienia takich osób nie później niż w dniu faktycznego rozpoczęcia prac z użyciem MWC. Uregulowane zostają także wymogi w tym względzie w odniesieniu do przedsiębiorców jednoosobowych (samozatrudnionych);
2) wymagania odnośnie treści opinii uprawnionych instytucji o możliwości spełnienia przez przedsiębiorcę ubiegającego się o pozwolenie warunków technicznych i organizacyjnych. Przepis art. 12 ustawy o MWC w obecnej treści jest ukierunkowany na działalność produkcyjną z wykorzystaniem MWC i w zbyt małym stopniu odnosi się do innych rodzajów prac z użyciem MWC (w szczególności wyburzania obiektów, oczyszczania terenów z materiałów wybuchowych oraz pokazów pirotechnicznych), które w minionych latach bardzo zyskały na znaczeniu. Ponadto w przepisach ustawy o MWC brak jest wyraźnego wskazania, że opinia ta musi się odnosić do każdego rodzaju prac z użyciem MWC i nie może ograniczać się do bardzo ogólnych sformułowań w tym zakresie, co jest dość powszechną praktyką. W następstwie projektowanych zmian przedmiotowe opinie – a w ślad za tym także pozwolenia – będą musiały zawierać bardziej szczegółowy opis planowanych przez przedsiębiorcę prac z użyciem MWC, a także stopnia przygotowania przedsiębiorcy pod względem technicznym i organizacyjnym do prowadzenia takich prac;
3) treść wniosku o udzielenie lub zmianę pozwolenia, a także treść pozwolenia. Proponowane zmiany stanowią konsekwencję ww. zmian w zakresie wymagań, które muszą spełnić przedsiębiorcy (jednostki naukowe) ubiegający się o pozwolenie oraz wymagań odnośnie treści opinii o możliwości spełnienia przez przedsiębiorcę ubiegającego się o pozwolenie warunków technicznych i organizacyjnych. Z treści pozwolenia musi jednoznacznie wynikać cel nabycia MWC, zakres prac do jakich MWC będą wykorzystywane oraz warunki bezpieczeństwa przy prowadzeniu tych prac. Informacje na ten temat muszą dotyczyć każdego rodzaju prac z użyciem MWC. Przewiduje się możliwość złożenia wniosku za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej;
4) czasookres obowiązywania udzielonego pozwolenia. Obecne przepisy o MWC stanowią, iż pozwolenia udziela się na czas nieokreślony, natomiast projekt przewiduje, iż pozwolenia będą udzielane na czas oznaczony, mieszczący się w przedziale 5–20 lat. Pozwoli to na bardziej efektywną kontrolę przedsiębiorcy, któremu udzielono pozwolenia, zwłaszcza w odniesieniu do warunków technicznych i organizacyjnych, które muszą być spełnione w przypadku prowadzenia prac z użyciem MWC;
5) czasookres, po upływie którego przedsiębiorca, któremu cofnięto pozwolenie będzie mógł ponownie ubiegać się o pozwolenie. Zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy o MWC taka karencja wynosi 5 lat, co wydaje się sankcją zbyt dolegliwą dla przedsiębiorców, bardzo często oznaczającą całkowitą eliminację ich z rynku. W projekcie ustawy przewiduje się, iż ww. karencja będzie wynosić 3 lata, co z jednej strony nadal będzie stanowić wystarczająco skuteczny instrument dyscyplinujący przedsiębiorców i zniechęcający do naruszania obowiązków wynikających z ustawy o MWC, z drugiej zaś strony zmniejszy liczbę przedsiębiorców, którzy w skutek karencji nie będą w stanie po jej upływie powrócić do wykonywania prac z użyciem MWC;
6) zasady postępowania przedsiębiorcy oraz organów udzielających pozwolenia w przypadku zmiany danych zawartych w pozwoleniu. Zgodnie z obowiązującymi przepisami w sytuacji zmiany danych dotyczących rodzaju oraz ilości MWC lub materiałów wybuchowych wytwarzanych metodą in situ, a także celu oraz zakresu prowadzonych prac z użyciem MWC jest wymagane uzyskanie nowego pozwolenia. Proponuje się, aby w takim przypadku następowała jedynie zmiana posiadanego przez przedsiębiorcę pozwolenia, co zapewni ciągłość działalności gospodarczej i ułatwi kontrolę spełniania przez przedsiębiorców obowiązków wynikających z udzielonego pozwolenia;
7) przesłanki cofnięcia pozwolenia. Proponuje się, aby w zależności od wagi naruszenia przez przedsiębiorcę przepisów ustawy o MWC, organy udzielające pozwolenia miały do wyboru dwie opcje: obligatoryjne cofnięcie pozwolenia − w przypadku poważnego naruszenia prawa oraz możliwość cofnięcia pozwolenia − w sytuacji, gdy naruszenia mają mniejszy ciężar;
8) możliwość „wygaszenia” pozwolenia. Obowiązująca ustawa o MWC nie przewiduje takiego rozwiązania, które mogło by mieć miejsce, gdy pozwolenie stało się bezprzedmiotowe albo jego wygaszenie leży w interesie społecznym lub w interesie przedsiębiorcy, a także, gdy pozwolenie zostało wydane z zastrzeżeniem dopełnienia przez przedsiębiorcę określonego warunku, a przedsiębiorca nie dopełnił tego warunku;
9) zasady powoływania i funkcjonowania komisji kwalifikacyjnej potwierdzającej przygotowanie zawodowe do wykonywania prac z użyciem MWC (dalej: KK). Proponowane zmiany mają na celu doprecyzowanie i uzupełnienie obowiązujących przepisów m.in. w zakresie trybu zgłaszania kandydatów na członków KK, liczebności i struktury organizacyjnej oraz zasad działania KK. Ponadto projekt ustawy przewiduje nałożenie na KK obowiązku przedkładania ministrowi właściwemu do spraw gospodarki corocznie sprawozdań z działalności, jak również opracowania programu szkolenia przygotowującego do egzaminu potwierdzającego przygotowanie zawodowe do wykonywania prac z użyciem MWC. Wskazano także na konieczność ponownego odbycia wspomnianego szkolenia i zdania egzaminu przed KK zanim nastąpi upływ 5-cio letniego terminu ważności dotychczas posiadanych zaświadczeń potwierdzających uprawnienia w zakresie dostępu do MWC;
10) słowniczek ustawy o MWC. Proponowane zmiany polegają m.in. na modyfikacji definicji wyrobu pirotechnicznego, zgodnie ze sprostowaniem dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/29/UE z dnia 12 czerwca 2013 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do udostępniania na rynku wyrobów pirotechnicznych (Dz. Urz. UE L 94 z 18.03.2021, str. 9). W związku z tym zaszła konieczność zdefiniowania pojęcia „materiały pirotechniczne”, którymi są wypełnione wyroby pirotechniczne z podkreśleniem, że materiały te stanowią jedną z odmian MWC. Powyższa modyfikacja jest istotna, bowiem stanowi podstawę do uregulowania problematyki wyrobów pirotechnicznych w ustawie o MWC.
Ponadto przewiduje się wprowadzenie zmian dotyczących:
1) art. 12 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Proponowana zmiana polega na uwzględnieniu w tym przepisie art. 9 ust. 1 ustawy o MWC, co usankcjonuje zasadę, iż o pozwolenie nie mogą ubiegać się przedsiębiorcy zagraniczni, którzy nie zarejestrowali w Polsce działalności gospodarczej;
2) art. 88 oraz art. 96 ustawy z dnia 13 czerwca 2019 r. o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym (Dz. U. z 2020 r. poz. 1545, z późn. zm.). Proponowane zmiany mają na celu uzupełnienie i doprecyzowanie przepisów, w oparciu o które ministrowie właściwi do spraw wewnętrznych oraz do spraw zagranicznych, a także Szefowie Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu opiniują wnioski o udzielenie zezwolenia na wywóz do państw trzecich cywilnej broni palnej, jej części i istotnych komponentów oraz amunicji, jak również o wydanie certyfikatów importowych i poświadczeń oświadczeń końcowego użytkownika przy przywozie wspomnianych wyrobów z państw trzecich. Zgodnie z projektem opinie ww. organów nie wymagają formy postanowienia i nie podlegają zaskarżeniu (analogicznie do procedur przewidzianych w innych przepisach).
Organ odpowiedzialny za opracowanie projektu:
MRiT
Osoba odpowiedzialna za opracowanie projektu:
Olga Ewa Semeniuk-Patkowska Sekretarz Stanu
Organ odpowiedzialny za przedłożenie projektu RM:
MRiT
Planowany termin przyjęcia projektu przez RM:
IV kwartał 2023 r.
Informacja o rezygnacji z prac nad projektem:
Status realizacji: