Projekt ustawy o zmianie ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko oraz niektórych innych ustaw

Informacje o publikacji dokumentu

Pierwsza publikacja:

24.04.2025 14:38 Monika Majewska

Wytwarzający/ Odpowiadający:

Minister Klimatu i Środowiska

Pokaż historię zmian

Tytuł	Wersja	Dane zmiany / publikacji
Projekt ustawy o zmianie ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko oraz niektórych innych ustaw	1.0	24.04.2025 14:38 Monika Majewska

Aby uzyskać archiwalną wersję należy skontaktować się z Redakcją BIP

{"register":{"columns":[{"header":"Numer projektu","value":"UD224","registerId":20874195,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"sequence":{"regex":"UD{#UD_1}"},"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Rodzaj dokumentu","registerId":20874195,"dictionaryValues":[{"id":"Projekty ustaw","value":"Projekty ustaw"}],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Typ dokumentu","registerId":20874195,"dictionaryValues":[{"id":"D – pozostałe projekty","value":"D – pozostałe projekty"}],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Cele projektu oraz informacja o przyczynach i potrzebie rozwiązań planowanych w projekcie","value":"Ustawa z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2024 r. poz. 1112, 1881 i 1940), dalej jako „ustawa ooś”, jest jednym z podstawowych aktów prawnych regulujących zagadnienia ochrony środowiska w procesie inwestycyjnym. Nowelizacja ustawy wynika z potrzeby podniesienia jakości procedur związanych z ocenami oddziaływania na środowisko, uszczelnienia i usprawnienia systemu, zidentyfikowanej podczas rewizji istniejących przepisów i zidentyfikowanych problemów związanych ze stosowaniem aktualnych przepisów prawa.\nPrzygotowane zmiany będą w większości dotyczyć decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, która jest wymagana dla inwestycji kwalifikowanych do przedsięwzięć wymienionych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 10 września 2019 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz. U. z 2019 r. poz. 1839, z 2022 r. poz. 1071 oraz z 2023 r. poz.1724), dalej r.o.o.ś. Co do zasady, wyniki stosownych analiz i obowiązki nałożone na inwestorów w treści decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach są pierwszymi ustaleniami procesu inwestycyjnego i wiążą one organy wydające decyzje na dalszym jego etapie. \n\nI. W zakresie stron postępowania, uczestników na prawach strony i społeczeństwa:\n1. Nieprecyzyjne zdefiniowanie strony postępowania poprzez wskazanie, że przymiot strony postępowania ustala się na podstawie praw rzeczowych do nieruchomości, a także obszaru oddziaływania przedsięwzięcia.\n2. Nieefektywne zawiadamianie stron postępowania przez wprowadzenie wymogu stosowania art. 49 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2024 r. poz. 572), dalej „k.p.a.”, przy zbyt niskiej liczbie stron (obecnie art. 49 k.p.a. stosuje się, gdy liczba stron przekracza 10).\n3. Nieuzasadniony obowiązek informowania organu prowadzącego postępowanie przez strony oraz nabywców nieruchomości w zakresie zmian własnościowych dotyczących posiadanych przez nich praw rzeczowych do nieruchomości.\n4. Brak możliwości wyznaczenia przez organ długości terminu na składanie uwag i wniosków w ramach udziału społeczeństwa dostosowanego do charakteru i skomplikowania sprawy. \n5. Usunięcie wątpliwości, jak należy liczyć termin, o którym mowa w art. 33 ust. 1 pkt 7 uooś, w przypadku wniesienia uwag i wniosków do niewłaściwego organu.\n\nII. W zakresie wniosku o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach:\n1. Konieczność ograniczenia dokumentacji papierowej składanej w postępowaniu o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach oraz potrzeba elektronizacji postępowań m.in. w celu usprawnienia i przyspieszenia tych postępowań, a także zaimplementowania do polskiego porządku prawnego aktów prawa europejskiego.\n2. Ograniczone możliwości wykorzystywania przedkładanych przez inwestora informacji w bazach danych prowadzonych przez Generalną Dyrekcję Ochrony Środowiska, dalej „GDOŚ”, oraz planowanych do utworzenia (np. w zakresie lokalizacji przedsięwzięcia).\n3. Brak regulacji w zakresie ujednolicenia sposobu przedkładania danych przyrodniczych pozyskanych z inwentaryzacji ogranicza możliwość ich wykorzystania w bazach danych.\n4. Nadmiarowy obowiązek podpisania raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko przez cały zespół autorów.\n5. Niewystarczający zakres katalogu informacji i analiz przedkładanych w raporcie o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko dotyczący analiz emisji świetlnych.\n6. Przepisy dotyczące zakresu raportu ooś w części odnoszącej się do wariantów planowanego przedsięwzięcia nie odpowiadają wymogom Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/92/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko (Dz.U.UE.L.2012.26.1, ze zm.).\n7. W ramach ponownej oceny oddziaływania na środowisko przesądzona jest już kwestia realizowanego wariantu. Dlatego na tym etapie postępowania nie jest zasadne badanie wariantów alternatywnych. Przepisy ustawy nie precyzują także kwestii samej procedury.\n\nIII. W zakresie organów właściwych do wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach i współuczestniczących w postępowaniu:\n1. Przepisy wskazujące na organ właściwy do wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach wymagają rewizji. Zachodzi konieczność podniesienia jakości prowadzonych postępowań i roli organów je prowadzących.\n2. Wprowadzenie wyjątku od właściwości miejscowej przez umożliwienie delegowania spraw do innego regionalnego dyrektora ochrony środowiska, dalej „rdoś”, jest niewłaściwym instrumentem służącym przeciwdziałaniu obciążeniu organów.\n3. Aktualnie obowiązujące przepisy prawne mogą prowadzić do naruszeń spowodowanych konfliktem interesów, kiedy to inwestor będzie jednocześnie organem uzgadniającym w toku prowadzonego postępowania o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach.\n4. Aktualnie, brak jest możliwości zapewnienia organom uczestniczącym w opiniowaniu możliwości wypowiedzenia się na temat wprowadzonych zmian i nowych rozwiązań w trakcie prowadzonego postępowania ooś.\n5. W ustawie ooś brak jest właściwego powiązania kręgu organów współdziałających, które biorą udział w postępowaniu ooś z katalogiem organów, którym przekazywane są wyniki monitoringu i analizy porealizacyjnej.\n6. Istnieją rozbieżności przy stosowaniu przepisu art. 75 ust. 1 pkt 1 lit b oraz c ustawy ooś w zakresie ustalenia organu właściwego do wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach.\n\nIV. W zakresie prowadzenia postępowania w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach i jej treści:\n1. Dokonanie rewizji przepisów dotyczących obowiązku przeprowadzania oceny oddziaływania na środowisko przedsięwzięcia mogącego potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko lokalizowanego na obszarach chronionego krajobrazu lub w parkach krajobrazowych. Przeprowadzanie oceny oddziaływania na wniosek inwestora nasuwa wątpliwości m.in. co do spójności regulacji z procedurą transgranicznego oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko, a rozwiązania przyjęte w ustawie z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2024 r. poz. 1478 i 1940), dalej „u.o.p.”, literalnie nie uwzględniają uprawnienia do odstąpienia od zakazów występujących na wyżej wskazanych formach ochrony przyrody, w sytuacji, gdy spełnione są określone ustawowo przesłanki i jednocześnie, zdaniem właściwego organu, ocena oddziaływania na środowisko nie jest konieczna.\n2. Brak uprawnień organu do wskazania innego wariantu niż proponowany przez inwestora, poza sytuacją gdy jest on niemożliwy do realizacji.\n3. Aktualne przepisy ustawy ooś wskazują na niewystarczający zakres katalogu warunków, wymagań i obowiązków określanych w decyzji ooś.\n4. Przepisy w zakresie realizacji obowiązków informacyjnych, w szczególności wynikających z art. 33a ustawy ooś, oraz sankcji za niezrealizowanie tych obowiązków wymagają gruntownych zmian, w szczególności w zakresie terminów oraz sposobu ich realizacji, a także wysokości związanych z nimi administracyjnych kar pieniężnych; Ponadto przepisy te wymagają modyfikacji strukturalnej. \n5. Dokonanie zmian w przepisach dotyczących rozpatrywania wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach w zakresie jej wpływu na prace inwestycyjne.\n6. Obecnie obowiązujące przepisy ustawy oos nie precyzują sytuacji, w której strona uchyla się od przedłożenia raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko, tym samym prowadzi to do niemożności umorzenia postępowania administracyjnego i w efekcie zakończenia postępowania.\n7. Obecne brzmienie art. 77 ust. 1 pkt ustawy ooś nakłada obowiązek na Państwową Agencję Atomistyki wydania w danym postępowaniu postanowienia o charakterze jedynie opiniującym i niewiążącym dla organu prowadzącego postępowanie w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach.\n8. Przepisy ustawy ooś nie precyzują w sposób wystarczający zakresu dokumentów niezbędnych do przedłożenia organom opiniującym i uzgadniającym.\n9. Obecne przepisy ustawy ooś w przypadku wydania decyzji o braku potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko, nie wskazują na konieczność określenia miejsca realizacji przedsięwzięcia, co stwarza problemy na kolejnych etapach inwestycyjnych.\n\nV. W zakresie posługiwania się decyzją środowiskową i następstw z niej wynikających:\n1. Aktualnie obowiązujące przepisy nie wyznaczają kryteriów weryfikacji służących potwierdzeniu aktualności warunków realizacji przedsięwzięcia w ramach instrumentu przedłużenia używalności decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. \n2. Wprowadzony w 2018 r. w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz.U. z 2023 r. poz. 1587, z późn. zm.), dalej „u.o.” wymóg przeprowadzenia przez komendanta Państwowej Straży Pożarnej kontroli instalacji przeznaczonych do przetwarzania odpadów przed wydaniem zezwolenia z zakresu gospodarki odpadami, w niektórych przypadkach wpływa na brak możliwości dochowania terminu na dołączenie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach do wniosku o wydanie decyzji na przetwarzania odpadów, w tym pozwolenia zintegrowanego, w sytuacji gdy zastępuje ono decyzję z zakresu gospodarki odpadami.\n3. Obowiązujący stan prawny nie zapewnia należytej skuteczności wypełniania obowiązków nakładanych w wydawanych decyzjach o środowiskowych uwarunkowaniach.\n4. Przepis ustawy nie mają doprecyzowanego brzmienia umożliwiającego prowadzenie skutecznej egzekucji administracyjnej.\n5. Aktualnie obowiązujące przepisy dotyczące przeniesienia decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach na inne podmioty nie są wystarczająco sprecyzowane, co prowadzi do licznych wątpliwości interpretacyjnych.\n\nVI. W zakresie strategicznej oceny oddziaływania na środowisko:\n1. Przepisy dotyczące odstąpienia od strategicznej oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko nie precyzują terminu w jakim takowe uzgodnienie ma być wydane.\n2. W aktualnym stanie prawnym, wyniki monitoringu nie są przedstawiane organom opiniującym i uzgadniającym oraz społeczeństwu.\n\nVII. W zakresie transgranicznej oceny oddziaływania na środowisko:\n1. Występuje konieczność wprowadzenia zmian przepisów, poprzez wprowadzenie obowiązku jak najwcześniejszych konsultacji w ramach transgranicznego oddziaływania na środowisko.\n2. W obecnym stanie prawnym niewłaściwie określono bieg terminu na wydanie postanowienia w sprawie nałożenia obowiązku przeprowadzenia transgranicznego oddziaływania na środowisko.\n3. Przepisy nie precyzują kwestii przekazania do GDOŚ postanowienia w sprawie nałożenia obowiązku przeprowadzenia postępowania transgranicznego.\n4. Brak jest stosownego doprecyzowania przepisów w zakresie powiadamiania państwa, które może być narażone \nna negatywne skutki oddziaływania przedsięwzięcia, dopiero po zebraniu niezbędnej dokumentacji uzasadniającej takie powiadomienie.\n5. Aktualna procedura dotycząca udziału „państwa narażonego na negatywne oddziaływanie przedsięwzięcia wymaga doprecyzowania odnośnie etapu tzw. „scopingu”.\n6. W aktualnych przepisach brak jest wystarczających możliwości do natychmiastowego poinformowania innych państw o decyzjach środowiskowych, jak i inwestycyjnych mogących mieć na nie wpływ. Dotyczy to także tłumaczeń koniecznych do przeprowadzenia postępowań w sprawie transgranicznego oddziaływania na środowisko.\n7. Brak możliwości przeprowadzania transgranicznej oceny oddziaływania na środowisko na etapie ponownej oceny oddziaływania na środowisko.\n\nVIII. Pozostałe zmiany.\n1. Aktualne przepisy działu Va ustawy ooś nie odpowiadają celowi wskazanych tam regulacji i są przedmiotem zastrzeżeń Komisji Europejskiej.\n2. Nienależyte wypełnianie obowiązków w zakresie wprowadzania danych do bazy ooś przez organy prowadzące postępowanie o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, zwiększenie roli bazy ooś w postępowaniu w celach zapoznania się z dokumentacją zgromadzoną w trakcie postępowania prowadzonego z udziałem społeczeństwa, potrzeba zwiększenia dostępności dokumentów, a także poszerzenie ich katalogu. \n3. Przepisy ustawy ooś dotyczące zawieszenia oraz umorzenia postępowania zawierają sformułowania, które są sprzeczne z przepisami k.p.a.\n4. Doprecyzowanie przepisów i zmiany porządkujące (niejednolite przepisy dotyczące pojęć i definicji), uporządkowanie strukturalne ustawy w zakresie przywołanych w tym akcie specustaw, uzupełnienie katalogu specustaw o strzelnice realizowane przez uczelnie, usunięcie niespójności, powtórzeń, a także inne zmiany wynikowe w zw. z powyższymi.\n5. W aktualnym stanie prawnym brak jest systemu kar za brak wymaganych decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. Ustawa ooś nie przewiduje również możliwości uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla przedsięwzięć realizowanych.\n6. Obecne brzmienie przepisów dotyczących terminu udostępniania informacji publicznej w sytuacji, kiedy mamy do czynienia z obszerną dokumentacją sprawy jest niewystarczający i trudny do dotrzymania.\n7. Przepis art. 21 ust. 2 pkt 23 lit n zawiera błędne odesłanie, które należy zmodyfikować.\n8. Aktualne przepisy dotyczące określenia lub zmiany statutu rdoś, wymagają czasochłonnej i nieefektywnej procedury. W związku z powyższym, zasadne jest zmodyfikowanie powyższych przepisów.\n9. W aktualnym stanie prawnym zachodzi konieczność zmiany przepisów dotyczących obowiązujących limity wydatków dla GDOŚ. Obowiązujące zasady są niemożliwe do dochowania wskutek zmian kwot bazowych oraz rosnących kosztów obsługi urzędu.\n10. W obecnym stanie prawnym pojęcia „stwierdzenia obowiązku” lub „konieczności obowiązku” przeprowadzenia procedury oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko są stosowane zamiennie oraz w sposób niekonsekwentny i niezorganizowany.\n\nIX. Inne ustawy:\n1. Obecnie brzmienie przepisów niektórych specustaw wskazuje m.in., że stwierdzenie nieważności lub uchylenie decyzji inwestycyjnych jest możliwe, gdy decyzje te są niezgodne decyzją o środowiskowych uwarunkowaniach; Literalne brzmienie tych przepisów nie wskazuje, że tożsamą możliwość przewiduje się w razie niewydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach (przepisy przewidują jedynie sytuację niezgodności rozstrzygnięcia organu z decyzją o środowiskowych uwarunkowaniach). \n2. W zakresie udziału rdoś w postępowaniach administracyjnych zidentyfikowano potrzebę ujednolicenia przepisów w zakresie właściwości rzeczowej. W obecnym porządku prawnych nie ma jednolitych regulacji w zakresie właściwości organów dla przedsięwzięć i zdarzeń lokalizowanych na terenach zamkniętych. Przepisy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2024 r. poz. 54, z późn. zm.), dalej „p.o.ś.” i ustawy ooś zawężają właściwość rdoś do terenów zamkniętych ustalanych przez Ministra Obrony Narodowej, natomiast przepisy u.o. oraz ustawy z dnia 10 lipca 2008 r. o odpadach wydobywczych (Dz. U. z 2022 r. po. 2336), dalej „u.o.w.”, wskazują, że rdoś jest właściwy dla każdego terenu zamkniętego. \n3. Aktualne rozwiązania dotyczące reguły wydatkowej wskazanej w ustawie z dnia 15 lipca 2011 r o krajowym systemie ekozarządzania i audytu (EMAS) (Dz. U. z 2022 r. poz. 2013), dalej jako „ustawa o kseia”, są niewystarczające i nie pozwalają na właściwą realizację zadań. Z uwagi na powyższe, należy wprowadzić zmiany umożliwiające wzrost limitów wydatków oraz mechanizmów korygujących. \n4. Mając na uwadze przyjęcie nowych rozwiązań w ustawie ooś, zasadne jest sposób odpowiedni zmienić przepisy w u.o.p. \n5. Wobec poprzednich nowelizacji rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 września 2019 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz. U. z 2019 r. poz. 1839, z 2022 r. poz. 1071 oraz z 2023 r. poz. 1724), dalej rozporządzenia, istnieją rozbieżności, co do pewnych kategorii przedsięwzięć usuniętych z rozporządzenia, a obowiązujących w innych ustawach.\n\n","registerId":20874195,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Istota rozwiązań planowanych w projekcie, w tym proponowane środki realizacji","value":"I. W zakresie stron postępowania, uczestników na prawach strony i społeczeństwa:\n1. W ustawie ooś planuje się doprecyzowanie, które z istniejących w polskim systemie prawnym praw rzeczowych ma zastosowanie w celu określenia kręgu stron postępowania w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. Tym samym, zasadne jest przesądzenie powyższej kwestii poprzez enumeratywne wymienienie katalogu, dla którego ten przepis będzie miał zastosowanie. Ponadto, zasadne jest doprecyzowanie i ujednolicenie pojęć, aby ich rozumienie nie prowadziło do błędów interpretacyjnych.\n2. Przewiduje się zwiększenie liczby stron postępowania w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, od których uzależnia się stosowanie zawiadomienia w trybie art. 49 k.p.a.. Ponadto konieczne jest uregulowanie przepisów odnoszących się do konieczności składania dokumentacji wskazującej na przekroczenie tej liczby. Zmiana taka umożliwi częstsze, bezpośrednie doręczanie stronom zawiadomień dotyczących postępowań.\n3. Planowane jest wykreślenie z istniejących przepisów dotyczących obowiązku informowania o zmianach własnościowych nieruchomości znajdujących się na obszarze oddziaływania przedsięwzięcia.\n4. Umożliwienie organowi wyznaczenia terminu na składanie uwag i wniosków przez społeczeństwo dłuższego niż 30 dni, jeżeli przemawia za tym charakter sprawy.\n5. Zostanie dodany przepis, który zdejmie z organu właściwego do prowadzenia oceny oddziaływania na środowisko obowiązek rozpatrzenia uwag i wniosków wpływających do niego po wyznaczonym terminie oraz wyłączy możliwość zastosowania art. 58 k.p.a. \n\nII. W zakresie wniosku o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach.\n1. Zakłada się wprowadzenie obowiązku składania wniosku o wydanie decyzji w postaci elektronicznej.\n2. Przewiduje się ograniczenie załączników wymaganych w postaci papierowej do niezbędnego minimum, a także zmiany w załącznikach mapowych, w tym ujednolicenie preferowanego formatu dla składanej do organu dokumentacji, a także wprowadzenie wymogu określania lokalizacji przedsięwzięcia danymi przestrzennymi.\n3. Planuje się uregulowanie sposobu oznaczania danych w plikach .shp w wynikach inwentaryzacji przyrodniczych przedkładanych do raportów o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko.\n4. Wprowadzenie ograniczenia obowiązku podpisywania raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko łącznie przez wszystkich jego autorów.\n5-7. Wprowadzenie zmian w art. 66 ustawy ooś przez doprecyzowanie przepisów dotyczących wymagań, co do treści raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko, w tym:\n- w zakresie opisu emisji i oddziaływań (w zakresie światła);\n- ilości wariantów przedsięwzięcia i ich nazewnictwa;\n- wymogu wariantowania na etapie ponownej oceny oddziaływania na środowisko.\n\nIII. W zakresie organów właściwych do wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach i współuczestniczących w postępowaniu.\n1. Planowane jest podniesie jakości prowadzonych postępowań przez zmiany w kompetencji organów właściwych do wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach - przeniesienie właściwości wójta, burmistrza, prezydenta miasta do kompetencji starostów.\n2. Uchylenie przepisów wprowadzających wyjątek od właściwości miejscowej umożliwiający delegowanie spraw do innego rdoś, mniej obciążonego zadaniami.\n3. Problem konfliktu interesów w zakresie organów opiniujących zostanie rozwiązany poprzez wprowadzenie ministra ds. gospodarki morskiej za urząd morski, w sprawach w których inwestorem jest urząd morski.\n4. Aby organy dokonujące opiniowania, które nie wyraziły opinii o konieczności przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko nie były pozbawione możliwości wypowiedzenia się w sytuacji zmiany lub wprowadzenia nowych rozwiązań w planowanym przedsięwzięciu, planuje się zapewnienie ich udziału w ocenie, zwłaszcza organu właściwego do wydania oceny wodnoprawnej.\n5. Ujednolicenie katalogu podmiotów, którym przekazywane są wyniki monitoringu i analiz porealizacyjnych z katalogiem organów współdziałających.\n6. Zakłada się modyfikację przepisów art. 75 ust. 1 pkt lit. b oraz c ustawy ooś wraz z jednoczesnym uchyleniem przepisów 75 ust. 5 oraz 6 ustawy ooś, w celu ujednolicenia ich brzmienia.\n\nIV. W zakresie prowadzenia postępowania w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach i jej treści:\n1. Proponuje się przywrócenie poprzedniego rozwiązania, które nie przewidywało przeprowadzania oceny oddziaływania przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko na wniosek inwestora. Usprawnienie procedowania przedsięwzięć lokalizowanych na formach ochrony przyrody nastąpi natomiast przez wprowadzenie odpowiednich zmian w u.o.p. przewidujących możliwość dokonania oceny negatywnego wpływu na przyrodę i krajobraz parku krajobrazowego i obszaru chronionego krajobrazu w sytuacji, gdy nie ma potrzeby przeprowadzania oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko ze względu na brak zaistnienia przesłanek wyszczególnionych w ustawie ooś. \n2. Konieczne jest zwiększenie wpływu organów ochrony środowiska na wybór przez inwestora wariantu do realizacji tak, jak miało to miejsce przed nowelizacją art. 81 ust. 1 ustawy ooś przeprowadzoną w 2019 r.\n3. Zasadne jest doprecyzowanie przepisów ustawy ooś w zakresie warunków, wymagań oraz obowiązków określanych w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach.\n4. Zaplanowane są zmiany w zakresie obowiązków informacyjnych, w szczególności wynikających z art. 33a ustawy ooś, \na także odpowiednie dostosowanie przepisów sankcyjnych w tym zakresie, w szczególności umożliwienie miarkowania administracyjnych kar pieniężnych, ustalenie ich wysokości, uporządkowanie strukturalne przepisów oraz wydłużenie terminu, w którym organ gminy powinien zrealizować obowiązek informacyjny. Zmiany są konieczne w szczególności dla proporcjonalnego sankcjonowania niewywiązania się z obowiązków przez organ gminy, a także ułatwienia mu zrealizowania obowiązków w odpowiednim terminie.\n5. Wstrzymanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach jak również uchylenie rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji środowiskowej będzie wiązać się z koniecznością wstrzymania prac inwestycyjnych w zakresie w jakim znajdują one odzwierciedlenie w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach.\n6. Przewiduje się wprowadzenie przepisu mającego na celu umożliwienie przez organ właściwy do wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, umorzenia postępowania administracyjnego w przypadku nie przedłożenia raportu, po upływie terminu 3 lat, liczonego od momentu doręczenia postanowienia określającego zakres raportu.\n7. Przewiduje się modyfikację przepisu art. 77 ust. 1 pkt 5 ustawy ooś w poprzez zmianę charakteru postanowienia Prezesa Państwowej Agencji Atomistyki z opiniującego na uzgadniające.\n8. Proponuje się modyfikację brzmienia treści przepisu art. 64 ust. 2 oraz art. 77 ust. 2 ustawy ooś poprzez dodanie do katalogu wymaganych do przedłożenia dokumentów w celu uzyskania opinii organów, o których mowa w art. 64 ust. 1 pkt 1-4 oraz art. 77 ust. 1 pkt 1-5 ustawy ooś map przedstawiających miejsce realizacji planowanego przedsięwzięcia wraz z zaznaczonym przewidywanym obszarem oddziaływania przedsięwzięcia.\n9. Zakłada się zmianę treści przepisu art. 84 ust. 1a ustawy ooś poprzez nałożenie na organ właściwy do wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach obowiązku określenia rodzaju i miejsca realizacji przedsięwzięcia, dla którego wydawana jest ta decyzja.\n\nV. W zakresie posługiwania się decyzją środowiskową i następstw z niej wynikających:\n1. Instrument związany z wydłużeniem terminu używalności decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach wymaga dookreślenia, bądź wprowadzenia zamiennego mechanizmu tak, aby organy kierowały się tymi samymi kryteriami przy podejmowaniu decyzji w zakresie potwierdzenia aktualności warunków realizacji przedsięwzięcia.\n2. W związku z brakiem praktycznej możliwości dołączenia decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach wydanej dla przedsięwzięć z zakresu gospodarowania odpadami do wniosku o wydanie zezwolenia na przetwarzanie odpadów, w tym pozwolenia zintegrowanego, w obecnie określonych terminach, proponuje się wprowadzić odstępstwo od tych regulacji. \n3. W związku z zaistniałym problemem nierespektowania obowiązków wynikających z decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach planuje się rozszerzyć krąg podmiotów zobligowanych do przestrzegania postanowień wynikających z decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, a przede wszystkim zapewnić ustawową ciągłość ich przestrzegania mimo zmian praw właścicielskich przedsięwzięcia realizowanego lub zrealizowanego.\n4. Planuje się także ujęcie etapu realizacji przedsięwzięcia w przepisach ustawy ooś dotyczących egzekucji administracyjnej warunków wynikających z treści decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, które nie są wystarczająco precyzyjne.\n5. Przewiduje się doprecyzowanie przesłanki dotyczących przeniesienia decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach na inne podmioty.\n\nVI. W zakresie strategicznej oceny oddziaływania na środowisko:\n1. Wprowadzenie terminu na uzgodnienie odstąpienia od strategicznej oceny oddziaływania na środowisko.\n2. Planowana jest zmiana przepisów tak, żeby organ odpowiedzialny za opracowanie dokumentu podlegającego strategicznej ocenie ooś, udostępniał wyniki prowadzonego przez siebie monitoringu, zarówno organom, które brały udział w opiniowaniu i uzgadnianiu w ramach strategicznej oceny oraz społeczeństwu.\n\nVII. W zakresie transgranicznej oceny oddziaływania na środowisko:\n1. Wprowadzone zostaną przepisy umożliwiające, jak najwcześniejsze konsultacje w ramach postępowania transgranicznego. \n2.Planuje się wprowadzenie do ustawy ooś zmian terminu na wydanie postanowienia o obowiązku przeprowadzenia postępowania transgranicznego, który będzie biegł od ustalenia przez organ przewidywanych oddziaływań transgranicznych. \n3. W przepisach ustawy ooś przewiduje się wprowadzenie obowiązku przekazywania do GDOŚ postanowienia o przeprowadzeniu postępowania dotyczącego transgranicznego oddziaływania na środowisko.\n4. Dodaje się przepis doprecyzowujący kwestię powiadamiania państwa, które może być narażone na negatywne skutki oddziaływania przedsięwzięcia. Taki obowiązek nastąpi jednak dopiero po zebraniu niezbędnej w tym zakresie dokumentacji.\n5. Przewiduje się doprecyzowanie przepisów dotyczących zawiadomienia o potencjalnym oddziaływanie przedsięwzięcia poprzez załączenie do pisma przewodniego karty informacyjnej przedsięwzięcia wraz z informacją o planowanym określeniu dla inwestora zakresu raportu ooś.\n6. Zostanie wprowadzony obowiązek informowania państw uczestniczących w konsultacjach transgranicznych o wydanych decyzjach środowiskowych oraz decyzjach inwestycyjnych. Ponadto, dodany będzie obowiązek przekazania tym państwom przetłumaczonych decyzji oraz innych dokumentów w zakresie, w jakim ma to znaczenie dla prowadzonych konsultacji.\n7. Wprowadzenie możliwości przeprowadzania transgranicznej oceny oddziaływania na środowisko na etapie ponownej oceny oddziaływania na środowisko.\n\nVIII. Pozostałe zmiany:\n1. Planuje się zmianę przepisów działu Va ustawy ooś, i wprowadzenie zmian dostosowujących do celów jakim mają służyć i wymagań unijnych.\n2. Planuje się modernizację bazy ocen oddziaływania na środowisko i wprowadzenie obowiązków wykorzystywania jej funkcjonalności przez organy prowadzące postępowanie dotyczące ocen oddziaływania na środowisko (konieczność udostępniania postaci elektronicznej dokumentacji uczestnikom postępowania, konieczność publikacji dokumentacji itp.). \n3. Wprowadzenie zmian w przepisach ustawy ooś dotyczących kwestii zawieszenia oraz umorzenia postępowania.\n4. W projekcie przewiduje się ujednolicenie i doprecyzowanie przepisów. Ponadto, zasadne jest uporządkowanie strukturalne oraz usunięcie powtórzeń i inne zmiany korygujące ustawę.\n5. Należy zmienić przepisy ustawy, aby wynikała z nich bezpośrednio możliwość uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla przedsięwzięć, dla których nie wydano wymaganej decyzji administracyjnej. Ponadto, przewiduje się wprowadzenie systemu kar za brak ww. decyzji administracyjnych.\n6. Planowane zmiany przepisów mają na celu wydłużenie terminu do udostępnienia informacji publicznej w sytuacjach kiedy było by to spowodowane obszerną dokumentacją sprawy. \n7. W niniejszym projekcie należy zmodyfikować błędne odesłanie wskazane w przepisie art. 21 ust. 2 pkt 23 lit. n.\n8 Przewidywana jest zmiana przepisów dotyczących procedury nadawania lub zmiany statutu rdoś. \n9. Należy zmienić przepisy w zakresie obowiązujących limitów wydatków dla GDOŚ. \n10. Należy zmienić przepisy ustawy ooś w zakresie ujednolicenia pojęć dotyczących „stwierdzania obowiązku” i „konieczności stwierdzenia obowiązku” przeprowadzenia procedury oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko. W obecnym stanie prawnym pojęcia te są stosowane w sposób niekonsekwentny i niezorganizowany.\n\nIX. Inne ustawy:\n1. Przewiduje się doprecyzowanie regulacji, aby z ich literalnego brzmienia wynikało wprost, że stwierdzenie nieważności lub uchylenie decyzji inwestycyjnych objętych specustawami jest możliwe, gdy decyzji tych nie poprzedziło wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach.\n2. W zakresie udziału rdoś w postępowaniach administracyjnych proponowana zmiana dotyczy zachowania korelacji między regulacjami wynikającymi z obecnej dyspozycji p.o.ś., a przepisami u.o. oraz u.o.w. poprzez dostosowanie regulacji tak, aby ograniczyć właściwość rzeczową tych organów jedynie do terenów zamkniętych ustalonych przez Ministra Obrony Narodowej. Wprowadzenie zmian w tym obszarze zapewni spójność systemu w zakresie ustalania organu ochrony środowiska właściwego do przedsięwzięć i zdarzeń zlokalizowanych na terenach zamkniętych.\n3. W projekcie planuje się wprowadzenie zmian do reguły wydatkowej mające na celu zwiększenie limitu wydatków oraz uaktualnienie mechanizmów korygujących.\n4. Konieczne jest dokonanie zmiany w u.o.p., która aktualnie nie uprawnia do odstąpienia od zakazów występujących na obszarach chronionego krajobrazu i w parkach krajobrazowych, w sytuacji, gdy spełnione są określone ustawowo przesłanki takiego odstąpienia i jednocześnie, zdaniem właściwego organu, ocena oddziaływania na środowisko nie jest konieczna.\n5. Należy usunąć istniejące rozbieżności, co do pewnych kategorii przedsięwzięć usuniętych z rozporządzenia, a obowiązujących w innych ustawach.","registerId":20874195,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Oddziaływanie na życie społeczne nowych regulacji prawnych","value":"","registerId":20874195,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"showInContent":false,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Spodziewane skutki i następstwa projektowanych regulacji prawnych","value":"","registerId":20874195,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"showInContent":false,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Sposoby mierzenia efektów nowych regulacji prawnych","value":"","registerId":20874195,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"showInContent":false,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Organ odpowiedzialny za opracowanie projektu","registerId":20874195,"dictionaryValues":[{"id":"MKiŚ","value":"MKiŚ"}],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Osoba odpowiedzialna za opracowanie projektu","value":"Mikołaj Dorożała Podsekretarz Stanu, Główny Konserwator Przyrody,\nPiotr Otawski Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska\n","registerId":20874195,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Organ odpowiedzialny za przedłożenie projektu RM","registerId":20874195,"dictionaryValues":[{"id":"MKiŚ","value":"MKiŚ"}],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Planowany termin przyjęcia projektu przez RM","value":"III kwartał 2025 r.","registerId":20874195,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Informacja o rezygnacji z prac nad projektem","value":"","registerId":20874195,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"},{"header":"Status realizacji","registerId":20874195,"dictionaryValues":[],"nestedValues":[],"showInContent":true,"positionSelector":".article-area__article h2","insertMethod":"after"}]}}