Ustawa przewiduje możliwość uznania za repatrianta osoby, która:

1. jest polskiego pochodzenia;
2. przed dniem wejścia w życie ustawy zamieszkiwała na stałe na terytorium obecnych Republiki Armenii, Republiki Azerbejdżanu, Gruzji, Republiki Kazachstanu, Republiki Kirgiskiej, Republiki Tadżykistanu, Turkmenistanu, Republiki Uzbekistanu albo azjatyckiej części Federacji Rosyjskiej;
3. nie zachodzą wobec niej okoliczności odmowy wydania wizy, o których mowa w art. 10a;
4. przebywała na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 144 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (tj. Dz. U. z 2020 r. poz. 35), lub przysługującego jej w związku z odbywaniem studiów prawa pobytu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin (tj. Dz. z 2019 r., poz. 293);
5. złoży wniosek do wojewody w terminie 12 miesięcy od dnia ukończenia szkoły wyższej.

Ponadto, uznaną za repatrianta może być osoba, która:

1. jest polskiego pochodzenia;
2. przed dniem wejścia w życie ustawy zamieszkiwała na stałe na terytorium obecnych Republiki Armenii, Republiki Azerbejdżanu, Gruzji, Republiki Kazachstanu, Republiki Kirgiskiej, Republiki Tadżykistanu, Turkmenistanu, Republiki Uzbekistanu albo azjatyckiej części Federacji Rosyjskiej;
3. nie zachodzą wobec niej okoliczności odmowy wydania wizy, o których mowa w art. 10a;
4. przebywała na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na pobyt stały lub zezwolenia na osiedlenie się, lub prawa stałego pobytu;
5. posiada w Rzeczypospolitej Polskiej źródło utrzymania oraz tytuł prawny do zajmowania lokalu mieszkalnego.

Za repatrianta może być uznana również osoba, która spełnia łącznie następujące warunki:

1. uzyskała zezwolenie na pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jako małżonek repatrianta;
2. nie zachodzą wobec niej okoliczności dotyczące przesłanek do odmowy wydania wizy krajowej w celu repatriacji, o których mowa w art. 10a ustawy;
3. posiada w Rzeczypospolitej Polskiej źródło utrzymania oraz tytuł prawny do zajmowania lokalu mieszkalnego (warunek nie jest wymagany w przypadku osób małoletnich oraz osób, którym przysługują uprawnienia emerytalne lub rentowe na terytorium RP).

Decyzję w sprawie uznania za repatrianta wydaje wojewoda właściwy ze względu na zamierzone  miejsce osiedlenia się osoby ubiegającej się o uznanie za repatrianta. Decyzja wydawana jest na wniosek , który składa się na formularzu (wypełnianym w języku polskim), zawierający:

1. dane i informacje o wnioskodawcy;
2. dane i informacje o małżonku wnioskodawcy;
3. dane i informacje dotyczące osób małoletnich pozostających pod władzą rodzicielską wnioskodawcy, jeżeli wniosek obejmuje takie osoby;
4. informację na temat podstaw pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
5. informację na temat posiadanego w Rzeczypospolitej Polskiej źródła utrzymania;
6. informację na temat tytułu prawnego do lokalu mieszkalnego zajmowanego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
7. oświadczenie złożone pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań, że dane zawarte we wniosku są prawdziwe;
8. uzasadnienie.

Do wniosku należy dołączyć:

1. życiorys wnioskodawcy;
2. aktualne fotografie wnioskodawcy;
3. decyzję konsula o stwierdzeniu polskiego pochodzenia wnioskodawcy;
4. poświadczoną urzędowo kopię ważnego dokumentu potwierdzającego tożsamość i obywatelstwo wnioskodawcy;
5. odpis aktu urodzenia wnioskodawcy;
6. odpis aktu małżeństwa lub inny dokument określający stan cywilny wnioskodawcy;
7. poświadczoną urzędowo kopię karty pobytu wnioskodawcy;
8. dokumenty potwierdzające fakt zamieszkiwania przez wnioskodawcę na stałe przed dniem wejścia w życie ustawy na terytorium obecnych Republiki Armenii, Republiki Azerbejdżanu, Gruzji, Republiki Kazachstanu, Republiki Kirgiskiej, Republiki Tadżykistanu, Turkmenistanu, Republiki Uzbekistanu albo azjatyckiej części Federacji Rosyjskiej.

Dokumenty sporządzone w języku obcym składa się wraz z ich tłumaczeniem na język polski sporządzonym lub poświadczonym przez tłumacza przysięgłego.

Przed wydaniem decyzji w sprawie uznania za repatrianta wojewoda zwraca się z wnioskiem do Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Szefa Agencji Wywiadu, a w razie potrzeby także do komendanta oddziału Straży Granicznej, komendanta wojewódzkiego (Stołecznego) Policji oraz Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu o przekazanie danych i informacji o osobie ubiegającej się o wydanie tej decyzji mających znaczenie dla prowadzonego postępowania.

Wojewoda wydaje decyzję w sprawie uznania za repatrianta w terminie 30 dni od dnia uzyskania informacji od wyżej wymienionych organów.

Nabycie obywatelstwa polskiego w trybie uznania za repatrianta następuje z dniem, w którym decyzja o uznaniu za repatrianta stanie się ostateczna.

Do pobrania