Ochrona kulika ma sens
Czynna ochrona kulika wielkiego polegająca na wybieraniu jaj, odchowywaniu piskląt oraz wypuszczaniu ich na wolność zaczyna przynosić pierwsze efekty.
Od 2020 r. nad Notecią obserwowane są pierwsze kuliki wielkie pochodzące z hodowli wolierowych z wcześniejszych lat. W 2021 r. po raz pierwszy cztery ptaki z hodowli wolierowej przystąpiły do lęgów! Co ciekawe odnotowano jedną parę lęgową składającą się z dwóch ptaków pochodzących z hodowli. Efektem dotychczasowych działań ochronnych jest powstrzymanie spadku liczebności kulika wielkiego w wielkopolskich ostojach. Zanim zaobserwujemy bardziej spektakularne wyniki czynnej ochrony, w postaci wzrostu liczebności gatunku, potrwa jeszcze sporo czasu, jednak obecne efekty napawają optymizmem.
Przypomnijmy, że kulik wielki jest gatunkiem zagrożonym w skali całego zasięgu występowania (BirdLife International 2015). Wielkopolska populacja stanowi 7-10% populacji krajowej i stanowi jedyne miejsce gniazdowania kulika wielkiego w zachodniej Polsce.
Od 2021 r. Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska w Poznaniu realizuje czynną ochronę we wszystkich ostojach gatunku na terenie województwa wielkopolskiego. Dotychczas RDOŚ w Poznaniu wdrażała działania ochronne w obszarze Natura 2000 Wielki Łęg Obrzański, a w pozostałych ostojach za realizację czynnej ochrony odpowiadało Towarzystwo Przyrodnicze „Bocian”.
Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska w Poznaniu realizuje czynną ochronę kulika wielkiego ze środków Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Poznaniu oraz, od 2021 r., ze środków Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.