Komenda Główna
Państwowej Straży Pożarnej

Infrastruktura budowlana stanowi podstawę do gromadzenia, rozbudowy i przegrupowywania sił i środków oraz zasobów ratowniczych Państwowej Straży Pożarnej. Jest ona  stale modernizowana i  rozbudowywana, tak aby   możliwe było sprostanie   wyzwaniom  stawianym przez  ewoluujące  środowisko bezpieczeństwa, określające warunki realizacji zadań ratowniczych oraz stale poszerzający się w związku z  tym katalog zadań.  Dlatego właśnie, w trosce o stworzenie najwyższych   standardów w zakresie   komfortu służby oraz zapewnienie  jednostkom jak największego potencjału ratowniczego w każdych przewidzianych warunkach funkcjonowania opracowano  wytyczne   w sprawie ramowych wymagań  funkcjonalno-użytkowych  obiektów strażnic  Państwowej Straży Pożarnej.  Waznym aspektem utrzymania i rozwoju infrastruktury są inwesrtycje ukierunkowane na budowę nowych obiektów oraz remont i rozbudowę już istniejacych.  Poniżej publikujemy   wyjaśniwenie najwazniejszych pojeć  odnoszacych sie do opisanej wyżej problematyki oraz zamieszczamy niezbędne   materiały informacyjne.   

Definicje

Bieżące użytkowanie środków trwałych

Remont jest to wykonywanie w istniejącym środku trwałym prac polegających na odtworzeniu (przywróceniu) jego stanu pierwotnego (technicznego i użytkowego), wykraczających poza zakres konserwacji, nie powodujących zmian w użytkowaniu, przeznaczeniu i konstrukcji remontowanego obiektu. W zakres remontu wchodzą działania mające na celu utrzymanie założonego pierwotnie okresu użytkowania środka trwałego oraz pierwotnej jego wartości użytkowej. Stan pierwotny istniejącego środka trwałego to stan w jakim został on wprowadzony do ewidencji. Remont nie staje się ulepszeniem w razie stosowania do remontu materiałów innych – także lepszych, niż zawartych w środku trwałym, w momencie jego przyjęcia do użytkowania, o ile nie powoduje to istotnej zmiany wartości użytkowej środka trwałego: zmiany parametrów charakterystycznych, technicznych i cech użytkowych. W innym przypadku będzie to już ulepszenie.

Konserwacja nie jest remontem, oznacza natomiast wykonywanie czynności niezbędnych do utrzymania sprawności technicznej środka trwałego lub jego części, tak aby nie ulegał pogorszeniu z powodu codziennej eksploatacji. Cechuje ją mniejszy zakres prac niż remont i ma ona charakter typowo prewencyjny, zapobiegający remontom środków trwałych. Wykonanie robót konserwacyjnych nie może powodować zmiany sposobu użytkowania obiektu, zmiany warunków technicznych, pracy instalacji i urządzeń, zmiany wyglądu zewnętrznego, a ponadto zmiany wyglądu trwałych urządzeń wnętrz.

Ulepszenia

Przebudowa jest to wykonywanie w istniejącym środku trwałym robót budowlanych, wprowadzających istotne zmiany wykraczające poza remont tego obiektu, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych (np. zmiana układu pomieszczeń w obiekcie budowlanym – wyrok NSA z 16.01.2020 r. znak II OSK 459/18) lub technicznych, z wyjątkiem jego parametrów charakterystycznych, takich jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji.

Rozbudowa to działanie, w wyniku którego następuje zmiana parametrów charakterystycznych środka trwałego, ale zmianie mogą ulec także parametry techniczne lub użytkowe. Zgodnie ze stanowiskiem Ministra Finansów (wyrażonym w piśmie znak PO 3-722-160/94 z dnia 13 marca 1995 r.) przez rozbudowę obiektu budowlanego rozumie się wykonanie robót budowlanych, w wyniku których uzyskuje się powiększenie istniejącego obiektu budowlanego, np. przez powiększenie jego kubatury lub powierzchni zabudowy. Specyficzną formą rozbudowy jest trwałe dołączenie do środka trwałego części dodatkowych lub peryferyjnych. Rozbudowa może przybierać formę adaptacji.

Adaptacja to działanie mające na celu dostosowanie środka trwałego do nowych, zmienionych potrzeb. Wykonanie takich robót spowoduje przystosowanie obiektu budowlanego lub pomieszczeń do spełnienia odmiennej funkcji od tej, dla której został zbudowany lub użytkowany. Jest to określenie bardzo zbliżone do przebudowy i rozbudowy. Z powodu braku definicji legalnej pojęcia „adaptacja”, jego znaczenia należy doszukiwać się w rozumieniu słownika języka polskiego. Można też przyjąć przeciwnie, że jeśli adaptacja zmienia sposób wykorzystania środka trwałego bez zmiany jego parametrów charakterystycznych, to wówczas spełnia definicję przebudowy (parametry charakterystyczne: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji).

Rekonstrukcja obiektu budowlanego to wykonanie robót budowlanych, w wyniku których następuje odtworzenie zniszczonego obiektu budowlanego w miejscu jego dotychczasowej lokalizacji na podstawie danych dotyczących jego pierwotnej formy, takich jak: pomiary inwentaryzacyjne, opisy, itp. Rekonstrukcja polegać może także, na odbudowie środka trwałego, który uprzednio przestał być zdatny do użytku (np. na skutek niekompletności). Takie środki trwałe najczęściej mają wartość księgową równą zero. Rekonstrukcje czasami nazywane są remontami kapitalnymi, gdy dotyczą maszyn, urządzeń, pojazdów i aparatów, którym przywracane są cechy kompletności i zdatności do użytkowania. Gdy remonty kapitalne są odpowiednikiem rekonstrukcji (odbudowy) powodując przywrócenie środkom trwałym wartości użytkowej mierzonej okresem ekonomicznej użyteczności (na nowo ustalanym), to tym samym spełniają definicję ulepszenia. Do rekonstrukcji nie muszą być użyte te same materiały, których użyto pierwotnie do budowy środka trwałego, o ile przepisy nie stanowią inaczej.

Modernizacja jest rozumiana jako unowocześnienie środka trwałego, polegające na dostosowaniu go do nowszych norm i standardów. Modernizacja, w wyniku której zmianie ulegają parametry charakterystyczne, techniczne lub użytkowe środka trwałego może stanowić jednocześnie jego rozbudowę lub przebudowę. Zgodnie ze stanowiskiem Ministra Finansów (pismo znak PO 3-722-160/94 z dnia 13 marca 1995 r.) przez modernizację rozumie się wykonanie w istniejącym obiekcie robót budowlanych, w wyniku których uzyskuje się przynajmniej jeden z niżej wymienionych efektów:

• zmiana charakteru (przeznaczenia) modernizowanego obiektu,
• przystosowanie do zmienionych warunków użytkowania,
• obniżenie kosztów eksploatacji bądź poprawa jakości realizacji zadań statutowych,  prowadzonych w tym obiekcie.