Komenda Główna
Państwowej Straży Pożarnej

Nowe zasady zakwaterowania strażaków

Za sprawą nowych przepisów  dokonano gruntownych zmian w modelu przepisów mieszkaniowych, zastępując  dotychczasowe instytucje prawne z rozdziału 8 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (dalej zwanej „ustawą o PSP”) nowymi instytucjami, dla których punktem odniesienia były przepisy wojskowe. Dotychczasowe prawo do lokalu i jego pochodne  zostało zastąpione prawem do zakwaterowania, na które składa się z następujących form:

1. przydziału lokalu mieszkalnego,

1. przydziału kwatery tymczasowej,
2. skierowania do miejsca w internacie lub kwaterze internatowej,
3. przyznania świadczenia mieszkaniowego.

Prawo do zakwaterowania w formach, o którym mowa w pkt 1-3, realizowane będzie w miejscowości, w której strażak pełni służbę, albo (na wniosek) w innej miejscowości, zgodnej z wykazem prowadzonym przez podmiot właściwy w sprawach zakwaterowania.

Wykaz ten ma za zadanie poinformować strażaków o  dostępnych w danej jednostce organizacyjnej  formach zakwaterowania, wymienionych wyżej.  Na tej podstawie strażacy  dokonują wyboru preferowanej przez siebie formy  wypełniają stosowny wniosek, który kierują do podmiotu właściwego w sprawach zakwaterowania. Zazwyczaj będzie o kierownik ich jednostki.

Prawo do zakwaterowania realizowane jest na wniosek. Taka konstrukcja oznacza, że to strażak inicjuje czynności organów mające zakończyć się realizacją wobec niego jednej z form prawa do zakwaterowania. Wniosek jest skonstruowany tak, by umożliwić wybór spośród pięciu wariantów prawa do zakwaterowania (form zakwaterowania).

Na lokale mieszkalne dla funkcjonariuszy przeznacza się lokale będące w dyspozycji ministra właściwego do spraw wewnętrznych lub organów mu podległych lub przez niego nadzorowanych. Lokal przydziela się z uwzględnieniem członków rodziny. Warto nadmienić, że ustawa kwaterunkowa upraszcza zasady stosowane przy ustalaniu powierzchni mieszkalnej przydzielanego lokalu mieszkalnego, z uwzględnieniem stanowiska służbowego funkcjonariusza zarówno w służbie przygotowawczej, jak i stałej, wielkości jego gospodarstwa domowego oraz członków rodziny funkcjonariusza, wskazując liczbę norm zaludnienia przysługujących poszczególnym kategoriom funkcjonariuszy.

            Na kwatery tymczasowe przeznacza się lokale mieszkalne albo pomieszczenia w budynkach służbowych pełniące funkcje mieszkalne lub adaptowane na mieszkalne przeznaczone dla funkcjonariuszy przeniesionych do służby z urzędu do pełnienia służby w innej miejscowości lub jednostce organizacyjnej. Powyższa definicja wskazuje jasno, że lokalem może być wyodrębniony lokal mieszkalny. Należy pamiętać, że nawet w przypadku przeniesienia z urzędu konieczne jest złożenie wniosku i wybór kwatery  lub innej formy spośród dostępnych.

            Nowością względem przepisów dotychczasowych są instytucje kwatery internatowej oraz skierowania do miejsca w internacie. Są to instytucje dotychczas nieznane w praktyce kwatermistrzowskiej PSP. Ich idea wywodzi się z regulacji wojskowych. W początkowym etapie stosowania ustawy nie należy się spodziewać szczególnej popularności tych form zakwaterowania. Jednostki nie są bowiem w posiadaniu infrastruktury budowlanej, która mogłaby zostać zakwalifikowana jako kwatera internatowa lub internat.

            Na kwaterę internatową przeznacza się lokal mieszkalny pełniący funkcję internatu przeznaczony do zamieszkiwania przez funkcjonariuszy lub pracowników służb.

Na internat przeznacza się budynek lub zespół pomieszczeń mieszkalnych stanowiących organizacyjną całość w budynku przeznaczone do zakwaterowania funkcjonariuszy lub pracowników służb.

            Zupełnie nowym rozwiązaniem jest możliwość realizacji prawa do zakwaterowania w formie wypłaty świadczenia mieszkaniowego. Wysokość świadczenia będzie zróżnicowana i stanowić będzie iloczyn stawki podstawowej (o wysokości 300 zł) oraz mnożnika lokalizacyjnego ustalonego dla miejscowości:

1)         zamieszkania funkcjonariusza wskazanego w składanym przez niego wniosku albo

2)         pełnienia służby przez funkcjonariusza, wskazanej w rozkazie personalnym.

            Wyboru sposobu ustalania wysokości świadczenia mieszkaniowego (czyli wyboru punktu odniesienia do obliczeń, stosownie do wartości mnożnika lokalizacyjnego), o którym powyżej, funkcjonariusz dokonuje w składanym przez siebie wniosku.

            Wysokość świadczenia określona zostanie dla poziomu danego powiatu, przy założeniu, że mnożnik lokalizacyjny ma wartość od 3.0 (co da kwotę 900 zł) do 6.0 (co da kwotę 1800 zł). Wysokość stawki podstawowej oraz mnożników lokalizacyjnych dla powiatów została określona w drodze rozporządzeń wydanych na podstawie ustawy o Państwowej Straży Pożarnej.

Podstawowe akty prawne  z zakresu spraw mieszkaniowych znajdują się poniżej