Warmińsko-Mazurski Urząd Wojewódzki w Olsztynie

Insulina jest hormonem produkowanym przez komórki beta wysp trzustkowych i umożliwia prawidłową przemianę głównie węglowodanów (cukrów), ale także białek i tłuszczów. U osób z cukrzycą występuje defekt wydzielania i/lub działania insuliny, co powoduje m.in. podwyższenie poziomu glukozy (cukru) we krwi i wtórnie - powikłania wielonarządowe. Podwyższone stężenia insuliny skutkują tyciem. Otyłość i związany z nią nadmiar trzewnej tkanki tłuszczowej prowadzą do insulinooporności i w jej następstwie do hiperinsulinemii, a wydzielanie w zwiększonej ilości insuliny działającej anabolicznie sprzyja dalszemu przybieraniu na wadze.

Insulinooporność (IR) jest to zaburzona odpowiedź komórek docelowych na działanie insuliny.

Geny predysponują do IR, ale to głównie czynniki środowiskowe powodują zmniejszenie tkankowego zużycia glukozy (cukru) i lipidów (tłuszczów), powodując podwyższone wartości we krwi, tzw. gluko- i lipo-toksyczność. Czynniki powodujące rozwój insulinooporności:

• brak lub zbyt mała aktywność fizyczna;
• palenie tytoniu;
• nieprawidłowa liczba i wielkość posiłków;
• niejedzenie śniadań;
• niedostateczne spożycie błonnika;
• nadmierne spożycie tłuszczu i potraw smażonych, napojów słodzonych, słodyczy i alkoholu;
• nieleczone stany zapalne, np. zębów.