W ramach obchodów w imieniu minister rodziny Marleny Maląg, wiceminister rodziny, pracy i polityki społecznej, pełnomocnik rządu ds. osób niepełnosprawnych Paweł Wdówik złożył wieniec pod tablicą upamiętniającą powstańców przy obecnej siedzibie Ministerstwa Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej, gdzie mieściło się dowództwo I kwatery batalionu szturmowego "Sokół" oraz przed symbolicznym grobem Antoniego Szczęsnego Godlewskiego, legendarnego „Antka Rozpylacza”, na podwórko przy ul. Brackiej, gdzie zginął w pierwszych dniach Powstania Warszawskiego.

Złożenie wieńca w imieniu premiera

O godz. 10.00 wiceminister Wdówik wziął udział w uroczystościach, które odbyły się w warszawskim parku imienia generała Gustawa Orlicza-Dreszera. Uroczystość, jak co roku, odbyła się przed pomnikiem Mokotów Walczący 1944 upamiętniającym powstańców – żołnierzy Armii Krajowej pułku "Baszta" oraz innych oddziałów V obwodu 10. dywizji im. Macieja Rataja, walczących od 1 sierpnia do 27 września 1944 r.

W tym miejscu, w imieniu premiera Mateusza Morawieckiego, wiceminister Wdówik złożył wieniec, oddając hołd walczącym i poległym w tej dzielnicy powstańcom. W uroczystości na Mokotowie wzięli udział powstańcy warszawscy i weterani II wojny światowej, żołnierze AK i innych polskich formacji zbrojnych.

Przed godziną 11 wiceminister Wdówik złożył także wieniec pod pomnikiem gen. Zbigniewa Ścibora-Rylskiego "Motyla" w Parku im. Marszałka Rydza-Śmigłego.

63 dni heroicznej walki

1 sierpnia 1944 roku na rozkaz Komendanta Głównego AK gen. Tadeusza Komorowskiego „Bora” w Warszawie wybuchło powstanie. Planowane było na kilka dni, a upadło 3 października po 63 dniach walki. W dniu 75 rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego Prezydent podziękował wszystkim, którzy dbają o miejsca pamięci ofiar II wojny światowej. Dodał, że pamięć o wydarzeniach z sierpnia 1944 r. jest niezwykle ważna dla naszej historii, tożsamości i tradycji.

W czasie walk w Warszawie zginęło ok. 18 tys. powstańców, a 25 tys. zostało rannych. Straty wśród ludności cywilnej były ogromne i wynosiły ok. 180 tys. zabitych. Pozostałych przy życiu mieszkańców Warszawy ok. 500 tys., wypędzono z miasta, które po powstaniu zostało niemal całkowicie spalone i zburzone.