Celem konwencji jest ochrona pracowników migrujących, poprzez ustanowienie standardów ich ochrony w różnych dziedzinach oraz obowiązków państw wysyłających i przyjmujących migrantów.

Konwencja została przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych w 1990 r.  i weszła w życie w 2003 r. Jej stronami jest 48 państw (czerwiiec 2015 r.).

Treść konwencji

Konwencja o ochronie praw wszystkich pracowników migrujących oraz członków ich rodzin określa prawa przysługujące wszystkim pracownikom migrującym (legalnie i nielegalnie) oraz członkom ich rodzin oraz, odrębnie, inne prawa przysługujące tylko pracownikom migrującym i członkom ich rodzin, których status jest uregulowany. Ponadto, konwencja zawiera szczegółowe postanowienia dotyczące stosowania postanowień konwencji w odniesieniu do szczególnych grup pracowników migrujących oraz ich rodzin (pracownicy przygraniczni, sezonowi).

Konwencja dotyczy całego procesu migracji pracowników migrujących oraz członków ich rodzin, który obejmuje przygotowania do migracji, wyjazd, przejazd i cały okres pobytu i wykonywania działalności zarobkowej w państwie zatrudnienia, jak również powrót do państwa pochodzenia lub państwa zamieszkania.

Kontrola wykonywania konwencji

Kontrola wykonywania konwencji na szczeblu międzynarodowym sprawowana jest przez Komitet do spraw ochrony praw wszystkich pracowników migrujących i członków ich rodzin, złożony z 14 niezależnych ekspertów. Ocena dokonywana jest na podstawie okresowo składanych sprawozdań.

Na mocy odrębnej deklaracji państwo-strona konwencji może przyjąć przewidzianą przez konwencję procedurę skarg indywidualnych i międzypaństwowych na naruszenie postanowień konwencji.