Zasada równego traktowania, zasada sumowania okresów ubezpieczenia oraz zasada zachowania praw nabytych (transferu świadczeń) – to międzynarodowe standardy obowiązujące w dziedzinie zabezpieczenia społecznego. To na nich opiera się umowa zawarta pomiędzy Polską a Mongolią.

Umowa reguluje kwestię przyznawania i wypłaty świadczeń

Wchodząca w życie umowa jest istotna dla pracowników, osób pracujących na własny rachunek (w tym rolników i domowników), ubezpieczonych każdej ze stron, członków ich rodzin oraz osób wywodzących od tych ubezpieczonych swoje prawa. Postanowienia umowy będą miały zastosowanie przy ubieganiu się o świadczenia pieniężne, w tym o zasiłki dla bezrobotnych, świadczenia pieniężne w razie choroby i macierzyństwa, świadczenia emerytalno-rentowe (emerytury, renty z tytułu niezdolności do pracy, renty rodzinne), świadczenia z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych oraz zasiłki pogrzebowe. 

Główne korzyści dla ubezpieczonych

Umowa o zabezpieczeniu społecznym z Mongolią jest korzystna ze względów społecznych oraz ekonomiczno-gospodarczych. W szczególności zagwarantuje ona polskim i mongolskim ubezpieczonym korzyści wynikające z:

• wyeliminowania skutków kolizji ustawodawstw Polski i Mongolii, czyli podwójnego opłacania składek na ubezpieczenia społeczne z tytułu danego zatrudnienia lub całkowity brak ochrony ubezpieczeniowej z tytułu danego zatrudnienia,
• możliwości uwzględniania (sumowania) okresów ubezpieczenia przebytych w Mongolii w celu ustalenia prawa i wysokości polskich świadczeń objętych zakresem przedmiotowym Umowy (i odwrotnie),
• możliwości transferu świadczeń przyznanych na podstawie polskiego ustawodawstwa, w przypadku zamieszkania przez świadczeniobiorcę na terytorium Mongolii (i odwrotnie).