Wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 23 kwietnia 2013 r., sygn. akt: K 12/12, stwierdzono, że przepis art. 80 ust. 1 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (Dz. U. z 2018 r., poz. 998 z późn. zm.) jest zgodny z art. 32 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. W uzasadnieniu Wyroku wskazano m.in., iż sporne świadczenie przewidziane w art. 80 ust. 1 ustawy o wspieraniu rodziny ma charakter celowy i skierowane jest na zabezpieczenie środków na utrzymanie dziecka. Obowiązek dostarczania środków na utrzymanie dziecka powinien w pierwszej kolejności należeć do rodziców naturalnych, a w określonych ustawowo przypadkach - do dziadków oraz rodzeństwa. Zgodnie bowiem z art. 128 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (dalej: k.r.o.) obowiązek alimentacyjny obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo. Na ten obowiązek składa się dostarczanie dziecku środków na utrzymanie (zaspokajanie jego bieżących potrzeb konsumpcyjnych), a w miarę potrzeby także środków na wychowanie służących rozwojowi intelektualnemu. Źródłem tego obowiązku jest stosunek pokrewieństwa wynikający ze wspólności pochodzenia. Od takich obowiązków zarówno moralnych, jak i prawnych wolne są podmioty tworzące niezawodowe i zawodowe rodziny zastępcze.

W tym kontekście należy również zwrócić uwagę na otwartą formułę normy przepisu art. 80 ust. 1 ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej, zgodnie z którym  rodzinie zastępczej oraz prowadzącemu rodzinny dom dziecka, na każde umieszczone dziecko, przysługuje świadczenie na pokrycie kosztów jego utrzymania, nie niższe niż kwota 660 zł miesięcznie (zgodnie z Obwieszczeniem Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 marca 2018 r. w sprawie wysokości kwot świadczeń przysługujących rodzinie zastępczej i prowadzącemu rodzinny dom dziecka oraz wysokości pomocy dla osoby usamodzielnianej kwota ta od dnia 1 czerwca 2018 r. wynosi 694 zł)  - w przypadku dziecka umieszczonego w rodzinie zastępczej spokrewnionej. Tym samym ustawodawca zagwarantował możliwość zwiększania wysokości świadczenia przez starostę. Zgodnie z przepisem art. 88 ust. 1 i 3-5 ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej -świadczenia, dodatki i dofinansowanie do wypoczynku, o których mowa w art. 80 ust. 1, art. 81, 83 i 84, są udzielane na wniosek odpowiednio rodziny zastępczej, rodziny pomocowej lub prowadzącego rodzinny dom dziecka. Przyznanie oraz odmowa przyznania świadczeń, dodatków i dofinansowania do wypoczynku, o których mowa w art. 80 ust. 1, art. 81, 83 i 84 następuje w drodze decyzji. Nie ma zatem przeszkód, by rodzina zastępcza wystąpiła z wnioskiem o podwyższenie przyznanego świadczenia wykazując sytuację finansową małoletniego. Od wydanej przez starostę decyzji przysługuje odwołanie.