Już w pierwszym roku działalności rządu, obok ustawowej waloryzacji procentowej, wypłacone zostały jednorazowe dodatki pieniężne dla niektórych emerytów, rencistów i osób pobierających świadczenia przedemerytalne, zasiłki przedemerytalne, emerytury pomostowe albo nauczycielskie świadczenia kompensacyjne. Kwota dodatku uzależniona została od wysokości świadczenia i wynosiła od 50 do 400 złotych netto.

W wyniku podjętych w 2017 r. działań rządu podwyższone zostały najniższe emerytury i renty dla ok. 1,11 miliona emerytów i rencistów pobierających świadczenia z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz z Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego. W tym samym roku zagwarantowano waloryzację na poziomie wyższym, niż gdyby podwyższenie świadczeń przeprowadzono zgodnie z obowiązującymi zasadami.

W 2018 r. emerytury i renty wzrosły o 2,98%, co oznaczało jeden z wyższych wzrostów świadczeń w ostatnich latach. Z kolei w 2019 r., zgodnie z ustawą z dnia 14 grudnia 2018 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw, świadczenia emerytalno-rentowe wzrosły o ustawowy wskaźnik waloryzacji (102,86%), jednak nie mniej niż o 70 zł. Zastosowanie w 2019 r. zasad waloryzacji procentowo-kwotowej, zapewniło nie tylko ochronę realnej wartości wszystkich wypłacanych świadczeń emerytalno-rentowych, lecz wyszło naprzeciw oczekiwaniom wyższych podwyżek przez większość emerytów i rencistów.

Dodatkowo w 2019 r. emeryci i renciści otrzymali w maju jednorazowe świadczenie pieniężne w kwocie 1100 zł brutto. Wypłacono je każdemu emerytowi i renciście, ponieważ nie miało ono charakteru świadczeń socjalnych z pomocy społecznej, które są uzależnione od wysokości kwoty przychodu przypadającej na osobę w rodzinie. Świadczenie to, nazywane potocznie „trzynastą emeryturą” lub „emeryturą plus”, stanowiło wsparcie finansowe szczególnie znaczące dla osób pobierających niskie świadczenia emerytalno-rentowe.

Z prognozowanych wielkości makroekonomicznych wynika, że wskaźnik waloryzacji emerytur i rent od marca 2020 r. wyniesie nie mniej niż 103,24%. Wypłata „13 emerytury” silnie wpisuje się w działania wsparcia osób znajdujących się w trudnym położeniu materialnym, pobierających najniższe świadczenia. W 2019 r. wypłata tego świadczenia była możliwa dzięki bardzo dobrej sytuacji Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Uszczelnienie i uproszczenie systemu poboru składek od przedsiębiorców spowodowało, że w lipcu br. kwota wpłat na indywidualne rachunki składkowe w ZUS była wyższa o prawie 9 proc. niż w lipcu ubiegłego roku. Tego typu działania pozwoliły na wygospodarowanie z FUS środków na wypłatę „13 emerytury” bez ich uprzedniego zabezpieczenia w budżecie państwa na 2019 r.

W 2020 r. działania nakierowane na poprawę sytuacji emerytów i rencistów będą kontynuowane.