Adam Biedroń-Kalinowski

Płk poż. Adam Biedroń-Kalinowski urodził się 13 sierpnia 1898 r. w Krakowie. W czasie I wojny światowej walczył w Legionach Polskich, był oficerem Wojska Polskiego. W 1922 r. podjął służbę w Ochotniczej Straży Pożarnej w Radomsku, jako zastępca naczelnika. Po ukończeniu kursu dla instruktorów pożarnictwa pracował w Związku Straży Pożarnych województwa krakowskiego jako inspektor, a następnie kierownik Wydziału Inspekcyjno-Wyszkoleniowego Związku Straży Pożarnych RP w Warszawie.

W latach 1937–39 był komendantem Ochotniczej Straży Pożarnej w Łodzi. W okresie międzywojennym odbył liczne praktyki w europejskich strażach pożarnych m. in. w Wiedniu. 6 września 1939 r. otrzymał rozkaz wyjazdu do Warszawy wraz z częścią załogi łódzkiej straży. Po włączeniu do Warszawskiej Straży Ogniowej wyjechał służbowo do Łucka. Po rozpoczęciu 17 września inwazji sowieckiej udał się do Białegostoku, gdzie rozpoczął służbę w tamtejszej komendzie straży. W czerwcu 1940 r. objął stanowisko komendanta nowo utworzonej Centralnej Szkoły Pożarniczej w Warszawie. W latach 1941–44 był komendantem WSO, pełniąc jednocześnie funkcję instruktora pożarniczego na m. st. Warszawę.

Od 1945 r. do 1949 r. był komendantem Zawodowej Straży Pożarnej w Łodzi, a w latach 1949–50 kierował Centralnym Ośrodkiem Wyszkolenia Pożarniczego nr 2 w Łodzi, by powrócić na krótko do obowiązków komendanta łódzkiej komendy Straży Pożarnych. W latach 1950–54 pracował w Komendzie Głównej SP na stanowisku oficerskim oraz jako doradca komendanta głównego i członek sztabu KGSP. Prowadził też wykłady w szkole pożarniczej na Żoliborzu. Z powodu nieuzasadnionych zarzutów politycznych i zawodowych został zwolniony z pracy w KGSP.

Do 1957 r. pracował jako referent ds. przeciwpożarowych w Wytwórni Filmów Fabularnych w Łodzi. W 1957 r. ponownie podjął pracę w KGSP na stanowisku szefa Wydziału Szkolenia Zawodowego, które piastował do roku 1960 tj. do czasu przejścia na emeryturę. W międzyczasie przez krotki okres pełnił obowiązki komendanta Szkoły Podoficerów Pożarnictwa w Poznaniu.

Był autorem wielu podręczników zawodowych i artykułów w „Przeglądzie Pożarniczym”, „Gazecie Strażackiej” i „Strażaku”.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Virtuti Military i Krzyżem Zasługi za Dzielność.

Zmarł w listopadzie 1970 r. w Łodzi.