Józef Plebanek
Za działalność patriotyczną w latach 1917–18 był internowany przez Niemców i przetrzymywany w obozach jenieckich. W latach 1918–22 odbył ochotniczo służbę w Wojsku Polskim, jako komendant posterunku na froncie śląskim i uczestnik Powstania Śląskiego w 1919 r., oficer w dowództwie 2 Armii, dowódca plutonu w pułku piechoty i oficer 1 Pułku Legionów. Został zwolniony z wojska na własną prośbę w stopniu porucznika. W latach 1922–31 był nauczycielem wychowania fizycznego w średnich szkołach państwowych w Sosnowcu. Jednocześnie pełnił obowiązki instruktora pożarnictwa powiatu będzińskiego.
W 1931 r. objął obowiązki inspektora pożarnictwa Związku Straży Pożarnych RP okręgu kieleckiego, które pełnił do września 1939 r. Był członkiem Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem i Obozu Zjednoczenia Narodowego. Z ramienia tej partii przy czynnym poparciu strażactwa, został wybrany w 1937 r. posłem do Sejmu RP. W latach 1931–34 i 1937–39 był redaktorem „Życia strażackiego woj. kieleckiego”. Od 1939 r. był członkiem Związku Walki Zbrojnej, a od 1943 r. Armii Krajowej (ps. „Prot”). W latach 1940–41 był więziony przez Niemców, jako podejrzany politycznie, a po zwolnieniu pracował w Ochotniczej Straży Pożarnej w Kielcach, jako instruktor i wykładowca. W latach 1941–45 pracował w Powszechnym Zakładzie Ubezpieczeń w Kielcach, na stanowisku kierownika referatu prewencyjnego. W 1945 r. objął funkcję wojewódzkiego inspektora pożarnictwa przy kieleckim Urzędzie Wojewódzkim, które pełnił z różnymi utrudnieniami organizacyjnymi do 1950 r., kiedy to wskutek niesłusznych zarzutów został zwolniony z pracy. Nie dostał też zgody na ponowne przyjęcie do służby.
Utworzony w 1957 r. Tymczasowy Zarząd Wojewódzki Ochotniczych Straży Pożarnych powierzył mu funkcje prezesa zarządu wojewódzkiego, a później wiceprezesa zarządu.
Zmarł 8 kwietnia 1960 r.