W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z naszej witryny oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu. W każdym momencie można dokonać zmiany ustawień Państwa przeglądarki. Zobacz politykę cookies.

Józef Nazarko

Zdjęcie Józefa NazarkoPłk poż. Józef Nazarko urodził się 17 października 1911 r. w Nowosybirsku (b. ZSRR). W roku 1921 wraz z rodzicami powrócił do kraju. Po ukończeniu gimnazjum, w 1932 r. skończył Państwową Szkołę Techniczną w Wilnie. W 1935 r. ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty otrzymując stopień ppor. rezerwy. Pracę zawodową rozpoczął w kolejnictwie, ale już w 1936 r. powierzono mu obowiązki instruktora w oddziale powiatowym Związku Straży Pożarnych RP w Sokółce. Aktywnie działał także w miejscowej Ochotniczej Straży Pożarnej. W latach 1935–1939 pracował społecznie w związku rezerwistów piechoty oraz Związku Strzeleckim, jako dowódca kompanii, zajmując się szkoleniem bojowym. W 1936 r. ukończył oficerski kurs pożarniczy w Łodzi, a w dwa lata później kurs uzupełniający w Warszawie. Wstąpił do Warszawskiej Straży Ogniowej jako oficer zmianowy w podziale bojowym I oddziału.

W związku ze zbliżającą się wojną został zmobilizowany i przydzielony do 134 pułku piechoty 33 dywizji. W czasie Kampanii Wrześniowej brał udział w kilku bitwach i potyczkach. Po kapitulacji przebywał w obozie jenieckim. Do kraju powrócił w lutym 1945 r. i poświęcił wszystkie swoje siły oraz umiejętności kształceniu kadry zawodowej straży pożarnych w Polsce. Pracę w pożarnictwie kontynuował jako powiatowy komendant straży pożarnych, a następnie komendant wojewódzkiego ośrodka szkolenia pożarniczego. W 1955 r. decyzją komendanta głównego Straży Pożarnych został powołany na stanowisko zastępcy komendanta Szkoły Oficerów Pożarnictwa – dyrektora nauk. Po utworzeniu Wyższej Oficerskiej Szkoły Pożarniczej pełnił obowiązki zastępcy komendanta szkoły d/s liniowych. W latach 1957- 58 odbył roczne studia na wyższym kursie pożarniczym w Moskwie.

Jako zastępca komendanta SOP, a później WOSP wykazywał wyjątkowe zdolności pedagogiczne. Był powszechnie znany i ceniony jako wykładowca, który umiejętnie przekazywał wiedzę młodym adeptom pożarnictwa. Cieszył się dużą sympatią i zaufaniem podchorążych.

Był odznaczany m.in. Krzyżem Oficerskim OOP, Złotym Znakiem Związku Ochotniczych Straży Pożarnych i Złotą Odznaką PCK.

Zmarł w Warszawie 26 kwietnia 1977 r.

{"register":{"columns":[]}}