Franciszek Kowalski
W roku 1940 rozpoczął pracę w Centralnej Szkole Pożarniczej w Warszawie, jako kierownik Wydziału Technicznego, a następnie w latach 1943–44 pełnił obowiązki komendanta CSP. Prowadził także wykłady z przedmiotów technicznych na kursach dla zawodowych oficerów pożarnictwa i innych kursach organizowanych w CSP. Uczestniczył w Powstaniu Warszawskim w grupie technicznej zgrupowania „Żywiciel”, odnosząc liczne obrażenia. Po jego upadku przebywał w obozie jenieckim, a następnie na robotach przymusowych w Niemczech.
Po wojnie, aż do rozwiązania w 1949 r. Związku Straży Pożarnych RP, był kierownikiem Wydziału Technicznego Związku i równocześnie zastępcą inspektora naczelnego Związku. Uczył też przedmiotu – sprzęt pożarniczy w CSP (1946–48) i Centralnym Ośrodku Wyszkolenia Pożarniczego (1948–50). Następnie pracował w Centrali Sprzętu Pożarniczego i Ochronnego (CENPO) na stanowisku zastępcy dyrektora. Od czerwca 1954 r. do momentu przejścia na emeryturę rozwinął intensywną działalność zawodową w Pracowni Przeciwpożarowej Biura Studiów i Projektów Typowych Budownictwa Przemysłowego, w ostatnim okresie jako kierownik. Wydał szereg cennych prac na temat sprzętu pożarniczego i środków gaśniczych.
Był też autorem wielu artykułów z dziedziny techniki pożarniczej i zagadnień pokrewnych, które drukował w „Przeglądzie Pożarniczym”, „Gazecie Strażackiej”, „Strażaku” i „Biuletynie Informacji Technicznej KGSP”.
Zmarł 30 stycznia 1978 r. w Warszawie.