Poziom rentowności obligacji krajów strefy euro zbiegał do wspólnego poziomu od powstania Unii Gospodarczej i Walutowej. W czasie kryzysu jednak w wielu państwach strefy euro odnotowano wzrost odchylenia poziomu rentowności obligacji skarbowych od poziomu obligacji niemieckich (Bund) ze względu na pogarszający się stan finansów publicznych, problemy z płynnością, jak również wzrost awersji do ryzyka wśród inwestorów. Niniejszy artykuł zawiera analizę empiryczną determinant dysparytetów rentowności obligacji skarbowych w krajach strefy euro w czasie kryzysu oraz po jego zakończeniu. Wskazuje on na znaczenie kondycji fiskalnej państw oraz ryzyka płynnościowego w wyjaśnianiu ewolucji zróżnicowania poziomu rentowności obligacji. Pokazuje również, że istotną rolę odgrywa postrzeganie kraju odzwierciedlone w prognozach oraz zmianach ocen agencji ratingowych.

Kryzys zadłużeniowy doprowadził do zmiany postrzegania rynku długu publicznego w Unii Gospodarczej i Walutowej. Okazało się, że przyjęcie euro nie prowadzi automatycznie do obniżenia rentowności obligacji skarbowych. Wspólny poziom stóp procentowych w strefie euro właściwie nie istnieje, lecz zależy od polityki makroekonomicznej poszczególnych państw. W oparciu o analizę panelową wykazano jednak, że w przypadku wielu krajów z derogacją teoretyczny poziom wartości kryterium konwergencji stóp procentowych (gdyby należały one do strefy euro) byłby znacznie niższy od poziomu empirycznego. Wynik ten może sugerować, że korzyści fiskalne z przyjęcia euro mogą być znaczne, ale ich skalę należałoby ponownie oszacować

Ten artykuł jest aktualizacją wcześniejszego opracowania Does the halo effect still hold? Implications for the euro candidates from the analysis of the EA bondmarket (No 15-2012).